دانش‌آموزی که در آب‌های اروند به شهادت رسید
گروه فرهنگی خبرگزاری آنا ـ فاطمه ملکی: سی وشش سال از اجرای عملیات «کربلای ۴» می‌گذرد. این عملیات حدود ساعت ۲۲:۳۰ روز سوم دی ماه ۱۳۶۵ آغاز شد. در این میان، نیرو‌های دشمن که کاملاً آماده و هوشیار بودند، ضمن پرتاب منور، با تیربار و خمپاره به طرف نیرو‌های خودی شلیک می‌کردند.
در این عملیات نیرو‌های دشمن با پرتاب پی در پی منور و اجرای چند مورد بمباران کنار نهر عرایض و همچنین اجرای آتش موثر روی رودخانه اروند، عملا سازمان غواص‌ها و نیز نیرو‌های موج دوم و سوم را به هم زدند. به طوری که نیرو‌های یگان‌های مجاور بعضاً پراکنده شده و اغلب نمی‌توانستند روی هدف عمل کنند.
یکی از مناطق حساس عملیات، جزیره ام‌الرصاص و نوک بوارین بود که به رغم تلاش بسیاری که برای تصرف آن انجام شد، به خاطر هوشیاری دشمن امکان ادامه درگیری از میان رفت. دشمن با شلیک پرحجم تیربار روی آب، از عبور نیرو‌ها از تنگه ام الرصاص - بوارین جلوگیری کرد.
«حمزه صابری‌فر» یکی از غواصان عملیات کربلای ۴ بود که بعد از عبور از اروند به اسارت بعثی‌ها درآمد و تا شهریور ۱۳۶۹ در اسارت بعثی‌ها بود. وی در گفت‌وگو با خبرنگار «آنا» به شب سوم دی ماه و شهادت غواصان این عملیات از جمله شهید «احمد بهتویی» اشاره کرد. روایت وی را در ادامه می‌خوانیم.
در عملیات «کربلای ۴» قرار بود از ساحل خودمان به طرف عراق حرکت کنیم. ما نمی‌دانستیم که عملیات لو رفته است. بعثی‌ها متوجه عملیات ما شده بودند و هر لحظه به ساحل ما تیراندازی می‌کردند. مسافت ما از ساحل ایران تا عراق بیش از ۷۰۰ متر بود و باید پا می‌زدیم تا به ساحل عراق برسیم. از همان دقایق اول شهید و مجروح دادیم تا به وسط اروندرود رسیدیم.
** شهادت دانش‌آموز ۱۵ ساله در اروندرود
یکی از بچه‌های محله ما به نام «احمد بهتویی» که بعد از ۱۰ سال نذر و نیاز پدر و مادرش به دنیا آمده بود، در این عملیات غواص بود. همه ما از یک طناب گرفته بودیم تا متفرق نشویم و حتی اگر غواصی نتوانست پا بزند، از گروه جا نماند. یک لحظه دیدم بهتویی رفت زیر آب، از او پرسیدم «چه شده؟» گفت: «هیچی من زخمی شدم». کمی پا زد و دوباره رفت زیر آب. دیدم خیلی طول کشید تا مجدد بالا بیاید. دستم را زیر بغلش گرفتم و او را بالا آوردم. اما بر اثر شدت جراحات دیدم که شهید شده است. من هم از ناحیه کتف مجروح شده بودم. دست‌های احمد را از طناب باز کردم و دیدم پاهایش خم شده و سرش داخل آب رفت. با دلی غمبار او را رها کردم. شهید بهتویی متولد ۱۳۵۰ در روستای شریف‌آباد استان قزوین بود و زمان شهادت ۱۵ ساله بود. پیکر او سالها در اروند ماند و سرانجام سال ۱۳۷۶ در جزیره ام‌الرصاص تفحص شد.
** اسارت من و دیگرغواصان
بعد از شهادت احمد و دیگر دوستانم به مسیرم ادامه دادم. هواپیماهای بعثی همین طور روی اروند آتش می‌ریختند و آسمان آن شب بخاطر منورهای دشمن مثل روز روشن بود. تا ساعت ۴ صبح در رود مقاومت کردیم و سرانجام به همراه ۷ نفر از غواصان که یک نفرشان از اصفهان بود و بقیه از استان قزوین بودیم، به اسارت بعثی‌ها درآمدیم.
** ماجرای ۳۲ برادر غواص در «کربلای۴»
در عملیات «کربلای۴»، ۳۲ غواص در گروهان ما حضور داشتند که این غواصان از ۱۶ خانواده بودند. یعنی من و برادرم و دیگر غواصان هم با برادرهایشان در این عملیات شرکت داشتیم. در همین عملیات از این ۳۲ غواص، ۱۵ غواص شهید شدند و فقط من اسیر شدم. برادران این ۱۵ شهید هم مجروح شدند از جمله برادر خودم.
انتهای پیام/