جایزه «پژوهش سال» مرکز تلاقی سینماگران و پژوهشگران است

جعفر انصاری‌فر عضو شورای سیاست‌گذاری پنجمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران در گفت و گو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری آنا درباره ضرورت و لزوم برگزاری جایزه پژوهش سینما و هدف از شکل‌گیری آن گفت: به طور کلی جایزه پژوهش نوعی روشن کردن چراغ در فضای سینمایی کشور است به این معنی که در سینما مقوله پژوهش و علمی نگاه کردن به فرآیندهای تولید، توزیع و مصرف سینماها وجود دارد و همواره مورد توجه حاکمیت و مدیران سینمایی کشور است.

وی درباره جایگاه سینما و اهمیت پژوهش در آن بیان کرد: باتوجه به خصلت آینه‌گون سینما، سینما را می‌توان بازتاب فرهنگ، هویت و سنت‌های یک جامعه در نظر گرفت و از سوی دیگر جایگاه سینما به عنوان پیشران و پیشروی صنعت و هنر تصویر نقش قابل ملاحظه‌ای بر فرهنگ‌سازی و نهادینه کردن رفتارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در جامعه دارد؛ از این رو نقش سینما هم در داخل مرزهای یک کشور و هم به عنوان سفیر فرهنگی غیرقابل انکار است.

عضو شورای سیاست‌گذاری پنجمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران درباره رابطه بین سینما و دانش و آگاهی نیز عنوان کرد: رابطه گفتمانی دانش و قدرت درباره رابطه سینما و دانش نیز صادق است. سینما دانش می‌آفریند و دانش نیز در سینما تاثیر می‌گذارد. شکل‌گیری دانش سینما در میان این دیالکتیک راه خود را برای تثبیت گفتمان‌های جدید پیدا می‌کند و هویت می‌یابد و در آن دانش‌های دیگر نیز متولد می‌شوند. سینما تحت تاثیر دانش رشد می‌کند و خود رویاهای دانشی را تولید می‌کند.

انصاری‌فر تاکید کرد: در صورت استمرار این رویداد علمی_سینمایی همانگونه که اشاره کردم، باعث برافروخته شدن چراغی در جامعه می‌شود که سینماداران را به پیگیری خط سیر دانش جدید سینمایی علاقه‌مند می‌کند و این در درازمدت یعنی فیلم‌های باکیفیت‌تر و واقعی‌تر نزدیک به تحولات شگرف فناورانه تولید می‌شود.

وی در ادامه با بیان اینکه در حال حاضر رابطه پژوهشگران و سینماگران دچار اشکال است، تصریح کرد: سینماگران خود را از پژوهشگران به ویژه دانشگاهیان بی‌نیاز می‌دانند و بخش زیادی از پژوهشگران نیز در برج عاج علمی بدون توجه به نیازهای واقعی سینمای ایران متن تولید می‌کنند؛ گویی این دو در دو عالم مجزا از هم زندگی می‌کنند.

عضو شورای سیاست‌گذاری پنجمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران در پایان خاطرنشان کرد: برای نزدیک کردن این دو جریان می‌بایست هم سینماگران را تا حدودی با زبان علم آشتی داد و هم پژوهشگران باید متون خود را به زبان ساده‌تری برای اصحاب سینما منتشر یا بیان کنند. مرکز تلاقی این مساله می‌تواند در جایزه پژوهش سال اتفاق بیفتد و موجب تحول در سینمای ایران شود.