فقط ۲_۳ بازیکن تیم ملی فاکتور بازی در جام جهانی را دارند/ پدران بازیکنان تیم ملی نونهالان ثروتمند بودند!
مسعود اقبالی در گفتوگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، در مورد اینکه مصدومیت غیرمنتظره امید ابراهیمی و غیبت او در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر میتواند برای کارلوس کیروش ایجاد مشکل کند و در روند نتیجه گیری تیم ملی فوتبال ایران اثر منفی بگذارد، اظهار داشت: موضع زیاد جالبی درباره تیم ملی ندارم. با وجود ظرفیتهای کنونی تفاوتی نمیکند کدامیک از این بازیکنان به جام جهانی میروند و مصدومیت ابراهیمی هم در استراتژی تیمی تاثیری نخواهد داشت. ما بدون نام و نشان و بدون ظرفیتهای تاکتیکی، فیزیکی و ذهنی پا به عرصه مسابقات میگذاریم. سه بازی هم انجام میدهیم و از قطر بازمیگردیم. تیمی که بازی تدارکاتی کمی داشته و مقابل طرفداران بازی نکرده به موفقیت نمیرسد.
**ابراهیمی در۳۶ سالگی چه کاری برای تیم ملی انجام میدهد؟
وی ادامه داد: بازی تدارکاتی تیم ملی را برابر نیکاراگوئه دیدیم. درست است که لژیونرها نبودند و آنها بازیکنان اصلی تیم هستند اما تیم ملی دوم ما هم باید خیلی بهتر ظاهر شود. مقابل ضعیفترین تیم آمریکای مرکزی خیلی بد بازی کردیم. بنابراین وجود هر بازیکنی در ترکیب تیم ملی تاثیر چندانی در کیفیت کار ندارد. ما برابر تیمهای بزرگ کاری از پیش نمیبریم. انگلیس بسیار قدرتمند است و ولز و آمریکا نیز تیمهایی قوی هستند. تیمی که در غیاب تماشاگر خودی بازی کرده میخواهد در جام جهانی مقابل ۶۰ هزار نفر تماشاگر چگونه بازی کند؟ در چه صورتی میتواند به بالانس روانی مناسبی برسد؟. ابراهیمی در سن ۳۶ سالگی چه کاری میتواند برای تیم ملی انجام دهد؟ میخواهد بازی سازی کند یا طراحی حمله داشته باشد؟ فرقی نمیکرد ابراهیمی باشد یا نباشد چون او همانند گذشته هم نمیتواند با جنگندگی لازم در میانه میدان حاضر شود.
**با رمل و اسطرلاب نمیشود بازی کرد
مدرس فیفا درباره اینکه برخی معتقد هستند تیم ملی ایران شانس صعود به دور بعدی جام جهانی را دارد و این اعتقاد سطح انتظار را از شاگردان کیروش بالا نمیبرد، عنوان کرد: نمیتوانیم با فرضیات سر و کله بزنیم و باید با واقعیات کنار بیاییم. ما مشکلات تکنیکی و تاکتیکی داریم و از لحاظ فیزیکی هم مقابل تیمهای خوب دنیا قابل مقایسه نیستیم. امروزه علم و دانش حرف اول را میزند و با رمل و اسطرلاب نمیشود بازی کرد. درست است که چند لژیونر آماده داریم و وضعیت مهدی طارمی به مراتب بهتر از بقیه است و اسمش پرطمطراق شده، سردار آزمون هم مهاجم آمادهای است اما در میانه زمین کدام بازیکن را داریم که بتواند این بازیکنان را در خط حمله تغذیه کند؟ طارمی در پورتو حرف برای گفتن دارد چون درک متقابل وجود دارد ولی در تیم ملی توان ارسال پاس مناسب و ارتباط اثرگذار با طارمی و دیگر مهاجمان نیست. بازیسازی و شناخت تیمی وجود ندارد. اگر لژیونرها شاکله تیم ملی هستند برخی از آنها در تیمشان بازی نمیکنند یا اگر بازی میکنند در تیمهای بزرگی نیستند و تنها دو سه بازیکن ما تمامی فاکتورهای لازم را برای بازی در جام جهانی دارند.
**ایران مقابل نیکاراگوئه بد بازی کرد
وی افزود: مقایسه بازیکنان تیم ملی با بازیکنانی که در سطح اول اروپا بازی میکنند درست نیست. آمریکا با تیم ۱۹۹۸ فرق کرده، ولز مهرههایی دارد که بیشترشان در لیگ برتر انگلیس حضور دارند و انگلیس هم نفرات برجستهای دارد که در بهترین تیمهای لیگ برتر جزیره بازی میکنند و مدعی قهرمانی است. ما اگر بخواهیم فقط شعار بدهیم، یک بحث دیگر است ولی اگر بخواهیم حرف منطقی بزنیم و با واقعیات کنار بیاییم همانند آقای کیروش که از موضع خود کوتاه آمده برویم تا از حضور در جام جهانی لذت ببریم. برویم سه بازی با تیمهای بزرگ دنیا انجام دهیم و برگردیم؛ حرفی هم برای گفتن نباید داشته باشیم. فوتبال قابل پیشبینی نیست ولی نه اینکه تقابل تیمهای ملی ایران و انگلیس را نشود پیش بینی کرد. ما برابر نیکاراگوئه که ضعیفترین تیم آمریکای مرکزی است دو سه موقعیت به این حریف دادیم، تیمی که در قیاس با هندوراس و کاستاریکا که از تیمهای خوب آمریکای مرکزی هستند حرفی برای گفتن ندارد. علیرضا بیرانوند میگوید ما توقع نداشتیم نیکاراگوئه خیلی خوب بازی کند، این حریف خوب بازی نکرد ایران بد بازی کرد.
**در ردههای پایه توهم پیشرفت داریم
اقبالی تصریح کرد: تیم ملی در ساختار دفاعی دچار ایراد است. در خط حمله حرفی برای گفتن ندارد، چون نمیتواند مهاجمانش را تغذیه کند. در خط میانی چهار تا پاس سالم که خروجی مفیدی داشته باشد را زیر فشار حمله حریف نمیتوانند به همدیگر بدهند. این موضوع تقصیر ملیپوشان نیست بلکه تقصیر مدیریت و سیستم است. در سنین پایه فوتبال را به صورت اصولی آموزش ندادند. سازمان و تشکیلاتی نداشتیم و آکادمیها و مدارس فوتبال ما دچار ضعفهای بنیادی هستند. استعدادیابی و توسعه استعداد دست چه کسی است که موفقیتی عالی را به دست بیاوریم.. تیم ملی نونهالان ایران مغلوب افغانستان شده است. این بچهها با چه متر و معیاری انتخاب شدهاند؟ حتما پدرانشان ثروتمند بودهاند! سیستم انتخاب گلخانهای بوده است؟ حداقل افغانستان را باید شکست داد. با قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان بازی میکنیم و توهم پیشرفت ایجاد میشود. از آسیای مرکزی بیرون برویم حریف تیمی نیستیم. تیم ملی جوانان که صمد مرفاوی سرمربیاش است پس از صعود به دور نهایی انتخابی جام جهانی چه نتیجهای میگیرد. در سطح تیمهای پایه باید ۴۰ تا ۵۰ بازی در سال انجام داد تا کیفیت افزایش یابد، ولی این بازیکنان کجا میخواهند بازی کنند و رشد و توسعه یابند؟ از میان بازیکنان این تیمها هم نهایتا یکی دو بازیکن به رده بزرگسالان میرسند، چون نظارت و کنترلی نیست.
انتهای پیام/