درآمدی جز حقوق بازنشستگی همسر مرحومم ندارم/ تماشای برخی سریال‌ها عذاب‌آور است

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، «مهوش وقاری» بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون است که در سال‌های دهه هفتاد و هشتاد حضور پررنگی در قاب تلویزیون و پرده نقره‌ای سینما داشت. همسر وی زنده‌یاد «محسن قاضی مرادی» نیز از بازیگران توانمند سینما و تلویزیون بود که در فروردین ماه سال ۱۴۰۰ پس از یک دوره طولانی بیماری درگذشت.

مهوش وقاری در طول آن سال‌ها فداکارانه در کنار همسر بیمارش حضور داشت و از او پرستاری کرد. وقاری با نقش‌آفرینی در سریال‌هایی همچون «همسران»، «زیر بازارچه»، «ستایش»، «روزگار جوانی» و فیلم‌هایی، چون «سارا»، «نار و نی»، «سوغات فرنگ» و «بی‌وفا» برای مخاطبان سینما و تلویزیون شناخته شده است.

وقاری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری «آنا» با اشاره به این‌که اوقات خود را بیشتر در خانه می‌گذراند، افزود: در ماه‌های اخیر پیشنهاد خاصی برای بازی نداشتم. یکی دو پیشنهاد هم که شد، نقش‌های کوتاهی بود که برای برخی از آن‌ها باید به شهرستان می‌رفتم که نه از نظر زمان و نه از حیث مالی صرف نمی‌کرد و همان اول آن‌ها را رد کردم. فکر می‌کنم با این که بیش از یک سال و نیم از درگذشت همسرم گذشته، اما هنوز نتوانسته‌ام خودم را با شرایط جدید تطبیق دهم، کار نکردن هم مزید برعلت شده تا از لحاظ روحی شرایط خوبی نداشته باشم.

 ** فقط حقوق همسر مرحومم را می گیرم

وی به امرار معاش در این روزها هم اشاره کرد و افزود: مرحوم قاضی‌مرادی بازنشسته آموزش و پرورش بود و ممر درآمد فعلی من هم از مستمری بازنشستگی ایشان است. طبیعی است که با این هزینه‌های سنگین، این رقم پاسخگوی زندگی نیست؛ بنابراین نمی‌توانم بیکار بمانم به شرطی که پیشنهاد بازی ارزشمندی ارائه شود.  برخلاف تصور عمومی به جز این حقوق بازنشستگی همسرم، هیچ حقوق دیگری از سوی خانه سینما، اداره کل هنر‌های نمایشی یا تلویزیون دریافت نمی‌کنم.

 این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون عنوان کرد: در زمانی که آقای قاضی‌مرادی درگیر بیماری بود، پیگیر عضویت در صندوق اعتباری هنر شدم که گفتند خانه سینما باید شما را معرفی کنند. وقتی هم که به آنجا مراجعه کردم از من خواستند تا نمونه‌ای از کارهایم در سینما و تلویزیون را برایشان روی لوح فشرده بفرستم. آن روز‌ها آنقدردرگیر بیماری همسرم بودم که نه وقت ونه حوصله جمع‌آوری این مستندات را نداشتم، بار‌ها هم گفتم که بخش عمده‌ای از این آثار در دسترس خانه سینما است و حتی می‌توان از اینترنت آن‌ها را پیدا کرد. در نهایت هم عضویت ما به سرانجام نرسید و از تسهیلات احتمالی این صندوق نیز محروم شدیم.

** سریال‌هایی که دنبال کردنشان مایه عذاب است

وقاری که در بسیاری از سریال‌های خاطره‌انگیر دهه‌های اخیر نیز نقش‌آفرینی کرده، در پاسخ به این پرسش که آیا این شب‌ها سریال‌های تلویزیونی را دنبال می‌کند یا خیر نیز گفت: راستش خیلی حوصله تماشای تلویزیون را ندارم، گاهی سریال «آتش سرد» را دنبال می‌کنم و برخی اوقات هم سریال‌ها یا فیلم‌های سینمایی قدیمی که از شبکه‌های آی‌فیلم و نمایش پخش می‌شود را می‌بینم. چند قسمت از یک مجموعه طنز که اخیراً از تلویزیون پخش شد را هم دیدم که اصلاً چنگی به دل نمی‌زد و احساس کردم تماشای آن بیشتر توهین به مخاطب و مایه عذاب است.

 وی افزود: سریال‌های تلویزیونی در سال‌های دهه ۷۰ و ۸۰ از لحاظ کیفی وضعیت بهتری داشت؛ در آن دوران اگر نقش‌های کوتاهی پیشنهاد می‌شد و به هر علتی نمی‌پذیرفتم،  بعد از پخش سریال خیلی دلم‌ می‌سوخت، اما الان این گونه نیست. بعد از پخش کاری که به شما پیشنهاد می‌شود احساس می‌کنید که شاید شانس آوردید که آن کار را قبول نکرده‌اید. نمی‌دانم چرا این اتفاق برای اغلب کار‌های جدید تلویزیون رخ داده است. به جز چند اثر معدود، خیلی از نقش‌ها کاملاً تکراری‌ بوده و فیلمنامه‌ جذابی هم ندارند.