گلایه‌های تئاتر خصوصی از وضعیت فعلی هنرهای نمایشی/ تئاتر می‌تواند ابزار گفت‌وگوی جامعه باشد
به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری آنا، در شرایط فعلی جامعه و در عرصه هنرهای نمایشی همیشه بخش خصوصی بیش از حوزه‌های دولتی که مورد حمایت دولت هستند، آسیب می‌بیند. در دوره کرونا هم که سالن‌های نمایشی مخاطب نداشتند، چنین اتفاقی برای سالن‌های تئاتر افتاد و اکنون به دلیل اتفاقات اخیر و اینکه بیشتر سالن‌های خصوصی در مراکز شهر هستند، وضعیت وخیم‌تر شده، به طوری که به جز چند سالن خصوصی مثل «نوفل لوشاتو» و «شهرزاد»، عموم سالن‌های خصوصی نیز اجراهایشان را تعطیل کرده‌اند تا شرایط بهبود پیدا کند.
یکی از سالن‌هایی که تلاش داشته در این مدت چراغ تئاتر را علی رغم مشکلات زیاد را روشن نگاه دارد، سالن نوفل لوشاتوبا مدیریت داود نامور است که چند سال پیش سالنش را تغییر و به یک مجموعه با کیفیت ترو خوش ساخت تر تبدیل کرد.
** یک مجموعه تئاتر حرفه‌ای
نامور درباره موقعیت جغرافیایی مجموعه نوفل لوشاتو می‌گوید: مجموعه ما در خیابان نوفل لوشاتو تقاطع رازی قرار دارد که از سال ۹۸ ساختش را شروع کردیم و سال ۹۹ نیز به آنجا منتقل شدیم. پیش از آن یک جای اجاره‌ای داشتیم که در نهایت هم به دلیل کرونا کلی زیربار قرض اجاره مجموعه رفته بودیم و مجبور به تعطیلی شدیم. ظرفیت سالن نمایشی جدید ما بیش از ۱۷۰ نفر و دارای بیش از ۹۸ لاین نوری است. مجموعه دارای یک سالن نمایشی بزرگ و با کیفیت و یک پلاتو که حدود ۵۰ نفر ظرفیت دارد و برای اجراهای کوچک و تمرین نمایشی مناسب است.
وسایل سرما و گرمایشی و سرویس های مختلف بهداشتی تا وضعیت پشت صحنه این مجموعه مناسب کار حرفه ای است که تقریبا نسبت به تمام سالن های خصوصی تهران شرایط بهتری الان دارد.
** اُفت و خیزهای اجرای تئاتری
این مدیر تئاتری درباره اُفت و خیزهای اجراها در دوره کرونا و پس از آن گفت: ما کم و بیش در دوره کرونا اجراهایی می‌رفتیم تا اینکه در شرایط فعلی چندین مرتبه در این مدت به دلیل اینکه سالن ما هم پشت تئاتر شهر قرار دارد و مرکز شهر است، تعطیل و دو مرتبه بازگشایی کردیم. برخی از گروه های نمایشی خودشان در این مدت از اجرا انصراف دادند ما به آنها احترام گذاشتیم و حتی بدون ضرر پولشان را هم بازگرداندیم تا اگر دوست دارند در شرایط بهتری اجرا بروند یا اینکه کلا منصرف شوند.
** ۲ نمایش در دست اجرا
در حال حاضر هم دو گروه نمایشی با عناوین نمایش «اتاق کوکی» به کارگردانی مهران مکاری و امین سنجربیگی و نمایش «اوج طوفان» کاری از مسعود صالحی در حال اجراست، البته در همین هفته اخیر تعداد تماشاگر هم کمی بیشتر شده، مثلا آخر هفته‌ها نزدیک به هفتاد نفر یا میان هفته سی ـ چهل نفر تماشاگر داشتیم.
نامور با تأکید بر اینکه با وجود همه این اتفاقات و مشکلات هنوز هم می‌توان چراغ تاتر را روشن نگه داشت، عنوان می کند: درست است که حال همه ما خوب نیست، اما نمی شود کار نکرد، چرا که این شغل ما است، حال شاید یک عده اعتقادشان این باشد که در این شرایط کنونی بهتر است کار تئاتر را رها کنیم، اما بنده که هزینه چندین پرنسل را می دهم و هزینه های دیگر مجموعه را دارم، نمی‌توانم چنین کاری انجام دهم و نمی‌خواهم کارم را تعطیل کنم.
ما به همه کسانی که در این مدت کار نکرده‌اند، احترام می‌گذاریم و برای همه کسانی که از کارهایشان انصراف دادند، ارزش قائلیم، اما من نمی‌توانم شغلم را تعطیل کنم، ترجیح می‌دهم از طریق این شغل حرف بزنم، گفت وگو داشته باشم. اصلا هنر تئاتر همین است که صحبت کنیم، من از همه می خواهم که به تئاتر بیایند و حرف بزنند.
** تحریک هنرمندان برای تعطیلی اجرا کار درستی نیست
تا همین چند وقت پیش می‌گفتند که سوپرمارکت‌ها همیشه باز هستند ولی هر اتفاقی می‌افتد، تئاتر تعطیل می‌شود حال چطور است که من تئاتری باید کارم را تعطیل کنم! چنین درخواستی از من بی احترامی است! اما باز معتقدم هر کسی نظر شخصی خودش را دارد و من به آن احترام می‌گذارم. اما اینکه یک عده در یک تماشاخانه دیگر جمع شوند و بقیه را ترغیب به کار نکردن کنند و گروه‌های نمایشی در دست اجرا و آتی ما در سالن نوفل یا هر جای دیگری را تحریک کنند که اجراهایشان را تعطیل کنند، کار درستی نیست.
نامور با گلایه از اینکه شاید در عرصه فرهنگ کشور یک سال هم تئاتر تعطیل شود هیچ اتفاقی نیفتد، می‌گوید: من ده سال است که یک مجموعه تئاتری را مدیریت می‌کنم، مدیران زیادی آمدند و رفتند، چه کار برای تئاتر کردند؟ این رزوها انتقاد زیادی از مرکز هنرهای نمایشی دارم، بیش از ۵۰روز است که هیچ خبری از آقای نظری مدیر هنرهای نمایشی نیست، چندین بار با ایشان تماس گرفتم و جواب ندادند، این موارد اذیت کننده است، چرا در شرایط کنونی مسئولی نباید درباره شرایط موجود صحبت کند؟
در همین مدتی که همه جا را تعطیل کرده بودند سالن ما و شهرزاد چراغ تئاتر را روشن نگه داشت، هیچ کس از ما خبری هم نگرفت، اما اینکه انتظار داشتیم یک نفری بیاید و با ما صحبت کند، چیز زیادی نیست. نمی دانم واقعا ما زیر مجموعه کجا هستیم و الان باید چه کار کنیم؟
** نیاز به گفت‌وگو و همدلی با هم داریم
مدیر تماشاخانه نوفل لوشاتو معتقد است که، جامعه امروز ما نیاز به رفاقت، همدلی و کار دارد.
وی می‌گوید: ما سعی کردیم همیشه حضور داشته باشیم، اما واقعا چه کسی از ما دفاع می کند؟ به نظر خیلی از همین مدیران ما کاسب کار هستیم درحالیکه ما هم هنرمندیم، درس خواندیم، هزینه کردیم؛ این اصلا برای وضعیت تئاتر کشور خوب نیست که مسئول پاسخگو ندارد. در حال حاضر آقای کاظم نظری بیش از دو ماه است که از هیچ سالنی خبری نگرفته به جز همان سالن‌های دولتی که دیگر اجراهای خاص خودشان رابه ندرت می‌روند. اگر تئاتری نباشد، مدیر کلی هم نیست!
وی در پایان علی رغم همه این گلایه‌ها و بحران‌ها، ابراز امیدواری کرد که در آینده وضعیت بهتر شود و معتقد است که ما باید به تماشاگرمان نگاه مثبت بدهیم، چرا که می‌توان در تئاتر گفت‌وگو کرد، پس بیاییم گفت‌وگوی صحیح را باب کنیم.
انتهای پیام/