اعتیاد انسان به کوکائین و هروئین با اختلالات جدی در مدار خاص مغز مرتبط است

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، بر اساس یک مطالعه جدید، ماده سفید موجود در مغز که قبلاً در مطالعات حیوانی نقش داشت، اکنون به طور خاص در مغز افرادی که به کوکائین یا هروئین اعتیاد دارند، آسیب دیده است. این تحقیق توسط دانشمندان دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا و کالج پزشکی Baylor انجام شد.

در این مطالعه، محققان اتصال دستگاه بین قشر جلوی مغز (PFC)، ناحیه‌ای از مغز که برای تنظیم عملکرد‌های اجرایی درجه بالاتر حیاتی است، و هابنولا، منطقه‌ای که نقش مهمی در یادگیری مرتبط با پاداش و پاداش دارد، بررسی کردند. در مدل‌های حیوانی اعتیاد، هابنولا به‌عنوان یک محرک کلیدی رفتار‌های جستجوی مواد مخدر ظاهر شده است.

به طور خاص، سیگنال‌دهی از PFC به هابنولا در مدل‌های اعتیاد به کوکائین جوندگان مختل می‌شود، که این مدار PFC-habenula را در رفتار‌های عقب‌نشینی و عود ناشی از نشانه دخالت می‌کند.

با این حال، تاکنون، مسیر PFC-habenula در مغز انسان به خوبی شناخته نشده است. علاوه بر این، دخالت آن در اثرات نوروپاتولوژیک دارو‌هایی غیر از کوکائین قبلاً بررسی نشده است.

اتصالات ساختاری با قشر جلوی پیشانی که از هسته‌های هدف قرار گرفته در زیر قشر (آبی: هابنولا، زرد: تالاموس قدامی، قرمز: ناحیه تگمنتال شکمی) مدل‌سازی شده‌اند با استفاده از تراکتوگرافی MRI انتشاری. خواص ریزساختاری مجرای هابنولا به طور منحصر به فردی در افراد مبتلا به اختلال مصرف کوکائین یا هروئین کاهش یافت. نتایج، ویژگی بالقوه اتصالات قشری پیش پیشانی متمایز را به آسیب شناسی عصبی اعتیاد به مواد مخدر برجسته می‌کند.

برای اولین بار در مغز انسان، تیمی از دانشمندان از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی انتشار (MRI) برای بررسی ویژگی‌های ریزساختاری مدار PFC-habenula در افراد مبتلا به کوکائین یا هروئین در مقایسه با شرکت‌کنندگان سالم استفاده کردند. دستگاه ام‌آرآی انتشاری از تصویربرداری غیرتهاجمی مغز برای مدل‌سازی بسته‌های فیبر در مغز انسان زنده استفاده می‌کند.

دکتر گلدشتاین استاد کوه سینا در تصویربرداری عصبی از اعتیاد و مدیر برنامه تحقیقاتی تصویربرداری عصبی از اعتیاد و شرایط مرتبط در کوه سینا ایکان است. دکتر خو، دانشیار رادیولوژی و روانپزشکی در کالج پزشکی بیلور است.

علاوه بر شناسایی تفاوت‌های ریزساختاری، به‌ویژه کاهش انسجام در جهت‌گیری الیاف ماده سفید در گروه معتاد به کوکائین که هم مصرف‌کنندگان فعلی کوکائین و هم آن‌هایی که کوتاه‌مدت خودداری می‌کنند، نتایج را فراتر از کوکائین (یک محرک) به هروئین گسترش دادیم.

سارا کینگ، که رهبری تجزیه و تحلیل‌ها را بر عهده داشت و اولین نویسنده مقاله است، گفت: (یک تریاک)، که نشان می‌دهد ناهنجاری‌ها در این مسیر ممکن است در اعتیاد تعمیم یابد. مهمتر از همه، ما متوجه شدیم که در تمام افراد معتاد، اختلال بیشتر با سن اولیه استفاده از اولین مواد مخدر مرتبط است، که به نقش بالقوه این مدار در عوامل خطر رشد یا پیش از بیماری اشاره دارد.

نتایج تحقیقات در حال انجام در این زمینه را با هدف قرار دادن مداری که قبلاً کشف نشده بود در پاتوفیزیولوژی اعتیاد در انسان‌ها پیش می‌برد، جایی که کمبود‌ها ممکن است فرد را مستعد ابتلا به اعتیاد به مواد مخدر و عود کند و ممکن است به طور بالقوه برای درمان یا پیشگیری متناسب با فردی مناسب باشد.