تاریخچه آب و هوایی پیچیده‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد
به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از (سای تک دیلی)، از آنجایی که اندازه گیری‌های آب و هوا به ندرت به بیش از ۱۵۰ سال قبل برمی گردد، ما برای پیش بینی آینده به مدل‌های آب و هوایی وابسته هستیم، با این حال، این مدل‌ها را نمی‌توان به طور کامل آزمایش کرد.
درک تاریخچه تاریخی آب و هوای زمین در مدت طولانی‌تر، فرصت ارزشمندی را برای قرار دادن مدل‌های آب و هوایی در دوره‌های طولانی‌تر و به حداقل رساندن عدم قطعیت در پیش‌بینی‌های اقلیمی فراهم می‌کند.
تغییرات در دمای متوسط سطح زمین در طول دوره بین یخبندان کنونی، هولوسن (حدود ۱۲۰۰۰ سال گذشته)، در دهه‌های گذشته به طور گسترده در این زمینه مورد بحث قرار گرفته است. بر اساس بازسازی‌های تاریخی دما، میانگین دمای جهانی تقریباً ۶۰۰۰ سال پیش به اوج خود رسید و سپس تا انقلاب صنعتی که بحران آب و هوایی کنونی آغاز شد، کاهش یافت.
از سوی دیگر، شبیه‌سازی مدل‌های اقلیمی نشان می‌دهد که گرمایش از آغاز هولوسن ادامه داشته است. این اختلاف عمده بین مدل‌ها و مشاهدات آب و هوایی تاریخی توسط محققان در سال ۲۰۱۴ "معمای دمای هولوسن" نامیده شد.
نتایج همچنین اعتقاد به ماکزیمم حرارتی هولوسن را که همزمان در سراسر جهان اتفاق می‌افتد، به چالش می‌کشد.
محققان در این مطالعه جدید الگوی جغرافیایی تغییر دما را در طول دوره هولوسن با استفاده از بزرگترین پایگاه داده مجموعه بازسازی‌های دمایی تاریخی با قدمت ۱۲۰۰۰ سال به دقت تجزیه و تحلیل کردند. برخلاف تصور رایج، الیور کارتاپانیس و همکارانش دریافتند که در طول دوره هولوسن هیچ دوره گرم همزمان جهانی وجود نداشت. در عوض، بالاترین دما در زمان‌های مختلف، نه تنها در مناطق مختلف، بلکه بین اقیانوس و خشکی نیز مشاهده می‌شود. این امر قابلیت اطمینان مقایسه میانگین دمای جهانی بین بازسازی‌ها و مدل‌ها را زیر سوال می‌برد.
به گفته اولیویه کارتاپانیس، نویسنده اصلی، «نتایج الگوی یک حداکثر حرارتی هولوسن که همزمان در سراسر جهان رخ می‌دهد را به چالش می‌کشد»؛ و در حالی که گرم‌ترین دما بین ۴۰۰۰ تا ۸۰۰۰ سال پیش در اروپای غربی و شمال آمریکا بود، دمای سطح اقیانوس‌ها از حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش در عرض‌های جغرافیایی متوسط بالا سرد شد و در مناطق استوایی ثابت ماند. تنوع منطقه‌ای در زمان حداکثر دما نشان می‌دهد که تابش عرض جغرافیایی بالا و وسعت یخ نقش عمده‌ای در ایجاد تغییرات آب و هوایی در سراسر هولوسن ایفا کرده است.
لوکاس یونکرز، یکی از نویسندگان این مطالعه و محقق در MARUM - مرکز علوم محیطی دریایی در برمن، آلمان، می‌گوید: زیرا اکوسیستم‌ها و مردم میانگین دمای زمین را تجربه نمی‌کنند، اما تحت تأثیر تغییرات منطقه‌ای و محلی قرار می‌گیرند. در اقلیم، مدل‌ها باید الگو‌های مکانی و زمانی تغییرات آب و هوا را به درستی دریافت کنند تا سیاست گذاران را راهنمایی کنند.
بنابراین، کار جدید Cartapanis و همکارانش یک هدف روشن برای مدل‌های آب و هوایی ارائه می‌کند، زیرا توانایی مدل‌های آب و هوایی برای بازتولید تغییرات آب و هوایی هولوسن در مکان و زمان، اعتماد به پیش‌بینی‌های منطقه‌ای آن‌ها از تغییرات آب و هوایی آینده را افزایش می‌دهد.
انتهای پیام/