کتاب «صلح از دیدگاه امام علی (ع)» چه محورهایی دارد؟ + جزئیات

رجبعلی علیزاده در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری آنا در قائم‌شهر، فصول، موضوعات و محورهای اصلی کتاب «صلح از دیدگاه امام علی (ع)» را تشریح کرد و محورهای کتاب را درباره امام علی علیه‌السلام، اوضاع سیاسی و اجتماعی و برخورد امام با مخالفان در عصر خلافت تقریباً پنج ساله آن حضرت عنوان کرد و گفت: کتاب در تمام این دوران، صلح و عدالت را نشان می‌دهد.

وی افزود: کتاب «صلح از دیدگاه امام علی (ع)» مشتمل بر هفت فصل در ۲۳۱ صفحه توسط نشر وزین شاپار به زیور طبع درآمده که فصل نخست آن نگاهی گذرا به شخصیت بی‌بدیل امام از منظر متفکران و صاحب‌نظران غیرمسلمان و اندیشمندان مسلمان از برادران اهل سنت و جماعت دارد.

عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه آزاد اسلامی، فصل دوم را با محور امام علی و صلح نگارش کرد و گفت: در این فصل به تبیین واژه صلح و اخلاقی بودن صلح در نزد امام و همچنین تقدم صلح بر جنگ، پرهیز از جنگ و آغازگر نبودن جنگ در حوادث پیش آمده در تاریخ حیات سیاسی و حکمرانی‌اش، اصلاح تصوری که در بین بخش قابل توجهی از پیروان و شیعیان آن حضرت وجود دارد، «جنگ نخستین» راه‌حل در عرصه سیاسی و اجتماعی بوده و این چهره بی‌بدیل در تاریخ را صرفاً با ذوالفقارش می‌شناسند نه با نهج‌البلاغه پرداخته شد.

استقرار عدالت در دوران امام علی (ع)

علیزده متذکر شد: در فصل سوم این کتاب به  بررسی مواضع صلح‌آمیز امام علی علیه‌السلام در دوران خلفا با وجود ظلمی که به ساحت آن انسان کامل رفته، پرداخته شده است با این حال برای برقراری صلح و آرامش شرایط حاکم را تمکین کرد و سکوت ۲۵ ساله‌اش گواه بر این مدعاست و حتی در حوادث اجتماعی و سیاسی عصر عثمان به‌عنوان یک قاضی و مصلح بی‌طرف به نفع جامعه عمل کرد.

وی تبیین کرد: فصل چهارم برموضوع حکومت برای استقرار عدالت پرداخته شده که آغاز خلافت، علل و انگیزه امام از پذیرش آن و ترجیح حق بر سیاست و اصلاحات سیاسی از آن جمله است که این تلاش‌ها برای ایجاد صلح قابل ارزیابی است.

عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه آزاد اسلامی تأکید کرد: ایجاد تشکیلات سازمانی، اداری و انشاء منشور بی‌نظیر مشهور به فرمان مالک که بر ۵۲ اصل استوار بوده، گواه دیگری از حکمت، دانش، سیاست، صلح و انضباط اداری است.

علیزاده مطرح کرد: در فصل پنجم به نکات برجسته صلح‌طلبی امام علی علیه‌السلام در نبرد جمل اشاره شد که قبل از برخورد نظامی در میدان نبرد به گواه تاریخ مناجات و موعظه کرده و به یارانش فرمان داد تا آنان شروع به جنگ نکردند شما آغازگر جنگ نباشيد و از فرصت‌ها استفاده کرد.

وی بیان کرد: امام علی علیه‌السلام با طلحه و زبیر که از سران این فتنه بودند در میدان نبرد با آنان به گفت‌وگو نشست و آن دو به اشتباه خویش اعتراف و از جنگ کناره‌گیری کردند ... سرانجام امام پیروز این میدان شد و بر بالین کشته‌شدگان دشمن رفت و اشک ریخت و اجساد بی‌روحشان را مورد تفقد قرار داد و همانگونه که یاران شهیدش را دفن کرد برای آنان نیز چنین کرد.

عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه آزاد اسلامی در ادامه توضیح داد: اموال بر جای مانده دشمن مسلمان را به عنوان غنیمت جنگی اجازه تصرف نداد و در این نبرد یک بار دیگر به حاضران و تاریخ نشان داد که شاگرد و پیرو واقعی فاتح مکه‌ است و همه مخالفانش از جمله عايشه را بخشید.

 مواضع صلح‌جویانه امام علی علیه‌السلام در نبرد با قاسطين

علیزاده، فصل ششم این کتاب را  مواضع صلح‌جویانه امام علی علیه‌السلام در نبرد با قاسطين عنوان کرد و گفت: این فصل با تبیین مفهوم قاسطين و جنگ با قاسطين در کلام پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم آغاز و در نهایت به نبرد صفين با معاویه منجر می‌شود.

وی افزود: امام علی علیه‌السلام در این ماجرا نیز تلاش فراوانی کرد تا جنگی صورت نپذیرد و خونی از مسلمانان ریخته نشود، اما دنیاطلبی راه را بر فرزند بوسفیان بست و با کمک امثال عمروعاص جنگ شعله‌ور شد و در آستانه پیروزی سپاه امام با قرآن بر بالای نیزه کردن به حکمیت و در نهایت به عزل امام از حکومت و بقای معاويه پایان پذیرفت.

عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه آزاد اسلامی تأکید کرد: در فصل هفتم به برخورد صلح‌طلبانه امام علی علیه‌السلام با مارقين اشاره شده و مارقین یا همان خوارج مسلمانان متحجری بودند که به مفهوم واقعی اهل ظاهر و از حقیقت دین و دانش و معرفت طرفی نبسته بودن اینان همان یاران دیروز امام در نبرد صفين بودند که فریب عمروعاص را خورده بودند یکبار در میدان جنگ و بار دیگر در ماجرای حکمیت و این بار با شعار گمراه‌کننده «لا حکم الا لله» به مصاف امام و جامعه آمده بودند.

علیزاده اضافه کرد: امام بارها و بارها با رهبران این گروه پرشمار مماشات و گفت‌وگو کرد و در نهایت بخشی از این گروه جنگ را بر امام تحمیل کردند و امام بر خلاف میلش وارد کارزار شد و بر آنان غلبه پیدا کرد.

وی، دلیل نگارش این کتاب را موضوعاتی که در فصل‌های کتاب به آن اشاره شد، عنوان کرد و گفت: در حقیقت خواستم در این جُستار به اصلی به نام صلح که از نگاه سخنوران و نویسندگان مغفول افتاد و نوعی مظلومیت امام تلقی می‌شد در حدّ بضاعت مُزجات خویش کاری همراه با عرض ارادت به پیشگاه جدّی‌ترین انسان تاریخ کرده باشم.

انتهای پیام/۴۰۷۸/