صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۵:۲۳ - ۲۰ خرداد ۱۴۰۱
در روایت آنا بخوانید؛

به این افراد نگو معتاد؛ گزارشی از حضور بیمارانی که گرفتار مواد مخدر شده‌اند

در انتهای خیابان هرندی و گذر از بازار آخر خطی‌ها، به تکیه‌گاهی می‌رسیم که به محلی برای رفع آسیب‌های اجتماعی تبدیل شده.
کد خبر : 663549

گروه جامعه خبرگزاری آنا-میثم نامنی؛ پایین‌تر از بچه‌های پایین، دقیقا جایی که به قول خودشان زیر پونز شهر قرار گرفته؛ جایی که بسیاری از فراموش شدگان و آسیب دیدگان اجتماعی حاضر در آن بدون امید به زندگی در حال زیست هستند و از کنارشان که عبور می‌کنیم، بدون هیچ توجهی به حضور رهگذران به کار خود ادامه می‌دهند و تنها دغدغه‌شان هم مصرف دواست.


حوالی ساعت ۰۸:۰۰ شب بود که از میدان شوش به سمت تکیه‌گاه رفتیم، جایی که در ذهن‌ها تنها یک هیئت بود و حالا انتهای هرندی از تجمع معتادان برای مصرف مواد مخدر به مرکزی برای ارائه خدمات بهداشتی درمانی تبدیل شده. وقتی به این مرکز امام حسینی(ع) رسیدیم متوجه حضور برخی معتادان در پشت درب‌ شدیم که برای استحمام و کوتاهی مو منتظر نوشتن اسم خود توسط سالار بودند. سالار متصدی هماهنگی ورود معتادان متجاهر به تکیه‌گاه بود تا با هماهنگی و نظم خوبی وارد این فضا شوند.



بعد از وارد شدن به حیاط تکیه‌گاه آقا مرتضی(ع) متوجه حضور برخی معتادان در کنار حیاط شدم که مشغول خوردن چایی بودند تا نوبتشان شود و برای پیرایش و استحمام به زیر زمین بروند. بعد از طی کردن پله‌های زیر زمین چند جوان را دیدم که با عشق و علاقه خاصی در حال پیرایش و اصلاح موی این معتادان بودند و برخی دیگر هم آن‌ها را به حمام هدایت می‌کردند و همانجا بود که یکی از حاضران حسینیه گفت: «به این‌ها نگو معتاد؛ این افراد گرفتار بیماری هستند و به امید خدا همین امشب هم تعدادی از آن‌ها ترک خواهند کرد.»


حمام اولین بیماران که به اتمام رسید با لباس‌های زیر نو و حوله‌ای به طبقه بالا که صحن اصلی حسینیه بود منتقل شدند و در راه که بودیم با یکی از آن‌ها به گفت‌وگویی کوتاه نشستیم. حسن می‌گفت که چند سالیه درگیر این درد شده و وقتی به اینجا می‌آید به خاطر حس روحانی فضا انگیزه ترک پیدا می‌کند. او می‌گفت: «مقابل خانواده خود خجالت می‌کشم و به زودی در همین جا ترک خواهم کرد و اگر اجازه دهید برم بالا لباس‌هایمان را بپوشم.»



موضوع لباس کمی برایمان عجیب بود و با حسن و ۲ نفر دیگر از بیماران که همراه شدیم، با تعداد زیادی پیراهن، تی‌شرت، شلوار، کفش، کتانی و... برخورد کردیم که برای این افراد از سوی مردم تدارک دیده شده بود و بعد از انتخاب لباس و پوشیدن آن، همگی با احترام به گوشه‌ای از حسینیه منتقل شدند تا استراحتی کوتاه داشته باشند. در این میان برخی روحانیون، مادحین اهل بیت(ع) و مسئولان شهری نیز حضور داشتند که در رفت و آمد به منظور کمک رسانی بودند. یکی از چهره‌هایی که هر شب پای کار فعال این امر هست عبدالرضا هلالی بود که با چهره‌ای سرشار از امید به دنبال خدمات رسانی به این قشر بود.



بعد از گذشت نیم ساعت و تکمیل بیمارانی که استحمام کرده بودند، سفره‌ای برایشان پهن شد و همگی سر این سفره نشستند. اما قبل از آن جوانانی را دیدم که برای اولین بار به عشق خدمت رسانی پای کار آمده بودند. وحید و علی که بعد از شنیدن خبر همچین فعالیتی در محل حاضر شدند، وقتی به سراغشان رفتیم در حال آوردن دیگ‌های غدا بودند. وحید درباره علت حضور خود دراین مرکز گفت: «به عشق امام حسین(ع) و خدمات رسانی به این افراد گرفتار در اینجا حاضر شدم و فکر نمی‌کردم که همچین شور و اشتیاقی بین افراد وجود داشته باشد. به امید خدا و کرم اهل بیت (ع) هر هفته خواهم آمد تا در حد توان خود کمکی کنم.»



بعد از رسیدن غذا، خادمان حسینیه و روحانیون اقدام به تقسیم آن در بین افراد کردند؛ در حین اینکه چلوگوشت در بین افراد پخش می‌شد از توزیع کننده سوالی پرسیدم که آیا هر شب غذاهایتان در همین سطح است؟ در جواب سوال گفت: «بله، هر شب غذای خوب به نیازمندان خواهیم داد و هیچ روزی هم غذای ما تعطیل نبوده.»



بعد از گذشت لحظاتی بیماران فضا را ترک کردند و حوالی ساعت ۱۱ بود که موج جدیدی از افراد وارد حسینیه شد، جمعیتی که برای آن‌ها دوباره سفره‌ای پهن شد و همچنان افراد زیادی برای میل کردن غذا به حسینیه مراجعه می‌کردند و این کار تا ساعت ۲ بامداد در تکیه‌گاه آقا مرتضی علی (ع) ادامه داشت. موج بعدی بیماران که به سفره مراجعه کردند، افرادی بودند که از حمام استفاده نکرده بودند و تنها برای رفع گرسنگی خود به تکیه‌گاه مراجعه می‌کردند. سفره‌ای که به گفته عبدالرضا هلالی ۹ ماه از برپایی آن می‌گذرد و در روزهای ابتدایی ۱۰ نفر، اما حالا ۳۰۰ نفر از معتادان به این مرکز مراجعه می‌کنند و شب‌های دیگر هم نیازمندان در این تکیه‌گاه مهمان سفره امام حسن مجتبی(ع) هستند.



خادمان این حسینیه تا پاسی از شب در زمینه توزیع غذا و خدمات بهداشتی-درمانی پای کار بودند و بدون خستگی در راه رضایت هم‌نوع خود هر چهارشنبه تلاش می‌کنند و شهروندان نیز می‌توانند هدایا و نذرهای خود را به این مرکز بسپارند تا در راه مناسبی از سوی مرکز نیکوکاری آقا مرتضی علی(ع) در انتهای خیابان هرندی خرج شود.


انتهای پیام/۴۱۷۲/

انتهای پیام/

ارسال نظر