جامعه‌ای که غم نان دارد به نگارگری نمی‌پردازد/ مافیایی که فرهنگ کشور را تحت تأثیر هجمه قرار می‌دهند

گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، زینب خسروی ـ نگارگری به نقاشی‌هایی گفته می شود که حاصل خیالات و رویاپردازی‌های هنرمند و سیر کردن روح او در عالم معناست؛ هنرمند سعی می‌کند تا با گشتن در عالم معنا، آن‌چه با روح خویش لمس می‌کند را به تصویر بکشد. در واقع، نگارگری همان هنر ظریف و ریزنقش ایرانی است که برای مصورسازی کتاب‌های ادبی، تاریخی، علمی و پزشکی یا مذهبی خلق می‌شود یا به صورت دیوارنگاره بر روی دیوار کشیده می‌شود. نگارگری ریشه در فرهنگ و هنر ایران زمین دارد و هنرمند نگارگر، بدون شناخت آثار ادبی، شعر ایرانی و دیدگاه‌های عارفانه نمی‌تواند آثار نگارگری خلق کند زیرا تصویرسازی‌های موجود در نگارگری مربوط به عالم ماده نیست بلکه به عالم معنا برمی‌گردد.

امیرحسین آقامیری هنرمند نگارگر متولد ۱۳۵۰، فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی رشته نقاشی از دانشگاه سوره است. وی فعالیت‌های هنری خود را از سال ۱۳۶۶ آغاز کرد. این هنرمند تاکنون در بیش از ۴۰ نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت داشته و موفق به کسب نشان درجه ۲ هنر از شورای ارزشیابی هنری شده است. از جوایز وی می‌توان به برگزیده نخست دومین دوسالانه نقاشی ایرانی- اسلامی، برگزیده نخست دومین نمایشگاه هنری–دانشجویی سراسر کشور ۱۳۷۴، برگزیده نخست چهارمین نمایشگاه دوسالانه نگارگری ایرانی- اسلامی ۱۳۷۸، برگزیده نخست جشنواره فرهنگی و هنری عمره دانشجویی، برگزیده نخست دوسالانه نگارگری ایرانی- اسلامی، برگزیده نخست بخش نگارگری نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم و... اشاره کرد.

آقامیری در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ خبرگزاری آنا درباره دغدغه‌های خود در هنر نگارگری، گفت: به نظر من به روز شدن باید در ذات همه هنرها و رشته‌ها باشد، یعنی اگر قرار باشد که همیشه همان سنت‌های گذشته را تکرار کنیم، هنر تبدیل به تکرار می‌شود، تکرار در هنر بدترین آفت محسوب می‌شود. یکی از دغدغه‌هایی که من همیشه داشتم همین موضوع بوده است. در نگارگری باید محتوا یا تغییرات زیرساختی اتفاق بیفتد که مخاطب بتواند با آن ارتباط بگیرد. اگر قرار باشد که همان کار گذشته‌ها را تکرار کنیم هر چقدر هم لطیف و ظریف بسازیم اما این تکرار و به روز نشدن دیگر به دل مخاطب نمی‌نشیند. به همین خاطر همیشه این دغدغه را داشتم و سعی کردم که در هنرم تغییری ایجاد کنم؛ تشییع، تذهیب و نگارگری را با هم تلفیق کردم، از فرم‌های اسلیمی‌ و گل‌های ختایی با فرم‌های حیوانی و گیاهی بهره گرفتم و با موضوعات نگارگری تلفیق کردم.

جامعه‌ای که غم نان دارد به هنر و نگارگری نمی‌پردازد

وی درباره معضل گرانی که این روزها گریبانگیر همه حوزه‌ها شده است، اظهار کرد: بزرگ‌ترین آسیبی که تورم به هنر می‌زند این است که از سبد خانوار خارج می‌شود. جامعه‌ای که غم نان دارد هیچ‌وقت نمی‌تواند به هنر و نگارگری بپردازد. در دو سه دهه اخیر بیشتر درآمد هنرمندان از طریق تدریس و آموزش بوده است. من آثار بسیاری را خلق کردم و در تمام دو سالانه‌های این هنر رتبه آوردم، اما موزه‌ها دیگر بودجه‌ای برای خرید ندارند، در صورتی که قدیم به این شکل نبود و در اولین دو سالانه نگارگری در سال ۷۲ از هنرمندان با ارقام بالا اثر خریده می‌شد، یعنی بودجه‌ای تعریف شده بود اما دیگر این بودجه‌ها به‌طور کلی حذف شدند و به همین دلیل درآمد هنرمندان محدود به تدریس شده است.

این هنرمند نگارگر در ادامه افزود: در بحث تدریس هم وقتی که رنگ و متریال گران می‌شود و هزینه‌ها بالا می‌رود، دیگر هنرجو هم نمی‌تواند در کلاس‌های آموزشی شرکت کند و بسیاری از هنرمندان از این ناحیه لطمه می‌خورند، به‌هرحال هنر یک رفاه نسبی می‌خواهد که هنرجو بتواند ادامه دهد. در جامعه ما متأسفانه از بودجه‌های فرهنگی و هنری زده می‌شود و به بخش‌های دیگر اضافه می‌شود. اگر جوامع غربی در تمام زمینه‌ها پیشرفت کردند؛ در زمینه صنعتی، علمی، اقتصادی، اجتماعی و...، تنها دلیل‌اش این است که به هنر خیلی بها می‌دهند چون فرهنگ‌سازی را برای خودشان مهم می‌دانند اما در جامعه ما فرهنگ اهمیتی ندارد، غافل از اینکه ارزش‌هایی بزرگ‌ را از دست می‌دهیم.

بیشتر بخوانید:

•  
• فقط نگارگری را شایسته عنوان هنر اسلامی می‌دانم/ هنرجویان برای درآمدزایی وارد دنیای هنر نشوند!
• گالری‌دارها از هنرمندان تازه‌کار هم حمایت کنند/ به نقاشان جوان فرصت دهید تا خودشان را نشان دهند
• بعد از کرونا هم آموزش آنلاین هنر را ادامه می‌دهم/ هنرجویان با هدف درآمدزایی به سمت هنرهای تجسمی نیایند

مافیایی که فرهنگ کشور را تحت تأثیر هجمه قرار می‌دهند

آقامیری در پاسخ به این پرسش که آیا هنر نگارگری هم مافیا دارد، بیان کرد: می‌گویند هنر قابل قیمت‌گذاری نیست. هر اثری شاید فقط یک عدد از آن در تاریخ خلق شده باشد. استاد فرشچیان هم شاید دیگر نتواند تابلوی «عصر عاشورا» خودش را باز تکرار کند، یقیناً هم نمی‌تواند! چون آن اثر در زمانی خلق شده که دیگر آن دوران گذشته است. اگر آن کار را تکرار کند، خیلی ضعیف‌تر و پایین‌تر می‌شود و دیگر آن حس و حال کار قبلی را ندارد. به همین خاطر، ویژگی که هنر دارد و نمی‌شود روی آن قیمت گذاشت، توافق است. یکی می‌گوید دوست دارم این کار را ۵ میلیارد بفروشم، یکی دیگر می‌گوید ۱۰ میلیارد هم نمی‌فروشم! کارشناسی وجود ندارد که بیاید و قیمت واقعی بگذارد. به همین خاطر مافیا شکل می‌گیرد و هزینه‌های بسیاری می‌کنند.

وی اظهار کرد: عده‌ای از افراد متمول که در دنیا جریان‌ساز سیاسی هم هستند و سیاست‌های دنیا را تعیین می‌کنند، با پول اتفاقی در دنیا ایجاد می‌کنند، مثل این حراجی‌هایی که برگزار شده و فقط هم دارند به هنر مدرن می‌پردازند. متأسفانه مسئولان کشور هم آب به آسیاب آن‌ها می‌ریزند. فقط کار مدرن به فروش می‌رود و آثار ارزشی خریدار ندارند. هیچ گالری‌داری کار غیر مدرن را نمی‌پذیرد و می‌گوید اگر می‌توانی اثرت را مدرن کنی، بیاور! متاسفانه مافیایی وجود دارد که فرهنگ کشورهایی که ریشه‌دار هستند همانند چین، ایران و خیلی از کشورهای آسیایی را تحت تأثیر هجمه قرار می‌دهند، هنرمند هم متعاقب آن به سمتی می‌رود که اثرش خرید و فروش شود. از فرهنگ و ارزش‌های خودش دور می‌شود و مطابق میل افرادی که در دنیا سیاست‌گذاری می‌کنند، حرکت می‌کند. در این حراجی‌ها رقم‌هایی بی‌حساب و کتاب وجود دارد! هنرمندی چهارتا خط کشیده و کارش را به قیمت یک هلی‌کوپتر می‌فروشد! مگر چنین چیزی امکان دارد؟ این فقط آن وسوسه‌انگیز بودنش است که باعث می‌شود هنرمند از پیشینه و هنر خودش دور شود.

هنرهای سنتی دیگر رها شده‌اند

آقامیری درباره اینکه چگونه می‌شود حال هنر نگارگری را خوب کرد، خاطرنشان کرد: نباید فقط شعار دهیم. باید درک کنیم که هنر بومی خودمان خیلی ارزش دارد و باید برای آن هزینه کنیم، وقت و بودجه بگذاریم نه اینکه رهایش کنیم. الان به نظرم هنرهای سنتی رها شده‌اند. وقتی بودجه و حمایت نباشد طبیعتاً کسی به سمت نگارگری نمی‌آید. می‌گفتند در هنرستان، رشته نگارگری را جمع کرده‌اند! گفتم آقا چرا جمع کردید؟! گفت چون کسی استقبال نمی‌کند! گفتم خب وقتی توی سر آن بزنید کسی از آن استقبال نمی‌کند و به سمت آن نمی‌آید، فقط دارید می‌گویید گرافیک! الان تمام رشته‌های هنرستانی شده گرافیک. ضمن اینکه توانمندی و نقطه قوت ما در نگارگری است، همان‌طور که در زبان و ادبیات فارسی ما از همه دنیا قوی‌تر هستیم. مسئولان بهتر است از این هنر حمایت کنند و بودجه‌ای برای آن تعیین شود. حتی اگر یک بودجه ناچیز هم باشد واقعاً‌ این هنر زنده خواهد شد.

انتهای پیام/۱۱۰/