لزوم رعایت برخی نکات، در فرزندآوری خانواده‌ها/ چگونه با فرزندآوری، موجبات شادی خانواده فراهم می‌شود؟
گروه جامعه خبرگزاری آنا- میثم نامنی؛ در هر جامعه‌ای اگر رصد و وضعیت سنجی مناسبی در مورد معقولات تربیتی صورت گیرد، بهتر می‌توانیم آسیب‌ها و منانع را بررسی کنیم و فرهنگ‌سازی‌های لازم صورت گیرد. به عنوان مثال در معقوله ارتباط پدر و مادر با فرزندان باید در جامعه نقاط دچار مشکل ما و نقاطی که باید برای آن فرهنگ سازی کرد را بشناسیم و باید بدانیک که ۷۰ درصد اطلاعات ما از طریق فضاهای مختلف رسانه‌ای اتفاق میفتد و باید از ظرفیت رسانه‌ها در زمینه تغییر وجه ذهنی فرهنگ‌های نامناسب استفاده کرد.
رسانه نقش ارزنده‌ای دارد و مسئولان نسبت به حل گره‌های تربیتی و عدم مهارت‌های تربیتی فرزندان می‌توانند از طریق رسانه آگاه‌سازی داشته باشند. حال سوال اینجاست که چه راهکارهایی را برای افزایش صمیمیت در بین افراد خانواده می‌توان در نظر گرفت که یکی از نکات بسیار مهم در این راستا این است که طبق گفته کارشناسان ما در حوزه ارتباطی بین خانواده‌ها دچار مشکلاتی هستیم و آن هم عدم مهارت‌های ارتباطی است که متاسفانه ضربات زیادی را به پیکره خانواده زده و اگر نتوانیم ارتباط خوبی با خانواده برقرار کنیم و از کلام نامناسبی استفاده کنیم، موجبات کاهش صمیمیت در بین افراد خانواده تشکیل می‌شود و در بحث مهارت‌های شنیداری باید زوجین با فرندان خود نحوه تعامل را یاد گیرند و نوع نگاه افراد با یکدیگر نیز می‌تواند در زمینه افزایش صمیمیت بین خانواده تاثیر گذار باشد.
چه رفتاری را خانواده‌ها باید در منزل داشته باشند؟/ روش حل اختلاف‌های سلیقه‌ای در بین اعضا یک خانواده
نوع نگاه و کلام خانواده در منزل، می‌تواند در ایجاد صمیمیت نقش بسیاری داشته باشد و داشتن این مهارت‌ها، معقوله اول برای افزایش صممیت بین خانواده است و اگر مهارت و ارتباطی مناسبی وجود داشته باشد، توجه به تفاوت‌ها خواهیم داشت و در دستورات اسلامی نیز نسبت به پدر، مادر، دختر و پسر دستورات لازم گفته شده و این مهارت‌ها را از آموزه‌های اسلامی هم می‌توانیم یاد بگیریم. یکی از راه‌های افزایش صمیمیت، یادگیری مهارت‌های ارتباطی است و دومین معقوله آن این است مهارت حل مسئله و تعارضات را یاد بگیریم.
اختلاف سلیقه در همه جا وجود دارد، اما اینکه مهارت حل مسئله و تعارض را نداشته باشیم، یک معقوله مهم است و خیلی اوقات افراد از مشاوران کمک می‌گیرند و با مطالعه و استفاده از ابزارهای مختلف سعی به حل مشکلات دارد و بهترین تکلیف برای خانواده‌ها مهارت حل مسئله است. نکته سوم در زمینه افزایش صمیمیت این هست که برای خودمان باید از وجود در کنار یکدیگر لذت ببریم و این لحظات را قدر بدانیم، نباید عدم توجه به این نعمت‌ها که شامل همسر و کودکان می‌شود داشته باشیم و قدر شناسی از بودن در کنار یکدیگر یکی دیگر از معقوله‌های افزایش صمیمیت است.
آیا فرزند بیشتر باعث شادکامی خانواده می‌شود؟
فرزند در افزایش شادکامی والدین و فرزندآوری نقش بسیار مهمی دارد و در آیات داریم که فرزندآوری شادکامی والدین را به دنبال دارد و ما در آیات داریم که پیامبر دعایی مبنی بر فرزندآوری داشتند و ایشان فرزند را موجب شادکامی می‌دانستند و از لحاظ روحی نیز خانواده‌هایی که فرزندان بیشتری دارند، از شادی و شادکامی بیشتری برخوردار هستند و بسیاری از شادی‌ها در حال حاضر به سختی‌ها گره خورده است، به عنوان مثال یک سفر تفریحی گره‌هایی دارد، اما باتوجه به سختی سفر به خاطر شادی که در درون آن نهفته است اقدام به سفر کردن می‌کنیم و همه شادی‌های عالم سختی‌هایی خواهند داشت و فرزندآوری و فرزند پروری یک موضوع سخت و شیرین است.
ما به شرطی می‌توانیم تداوم شادکامی را داشته باشیم که بدانیم فرزند استحکام خانواده ما را بیشتر می‌کند و برخی افراد فرزند را موجب اختلاف بین پدر و مادر می‌دانند و اعتقاد دارند که فرزندشان باید طرف یکی از اعضای خانواده باشد و این موضوع یک خطای بزرگ تربیتی است که نباید رخ دهد. داشتن مهارت درست در تربیت فرزندان و اینکه فرزند را مایه استحکام بدانیم، از ایجاد اختلافات جلوگیری می‌کند و ما نباید پدر و مادر مکانیکی باشیم.
در آخر؛ فرزندان باید در کنار والدین باشند و ارتباط صمیمی بین خانواده و فرزندان ایجاد شود و کسب تجملات نباید باعث ایجاد اختلافات روحی بین فرزندان شود. شیوه و روش محبت ورزی بسیار در بین خانواده مهم است و نباید با محبت زیاد، موجبات فرزندسالاری ایجاد شود و معمولا خانواده‌های سخت گیر نمی‌توانند فرزندان خود را به خوبی تربیت کنند، چراکه سختگیری بیش از حد باعث می‌شود که افراد پرخاشگر و ناراضی شوند و تنها خانواده‌های متعادل هستند که به خاطر رفتار مناسب خود، فرزندان بهتری را تحویل جامعه می‌دهند و امیدواریم که با کسب مهارت‌های بیشتر در تربیت فرزندان استحکام خانواده را بیشتر کنیم.
انتهای پیام/۴۱۷۲/
انتهای پیام/