ساختمان‌ها باید با هدف حفظ محیط زیست و معماری پایدار ساخته شوند/ به روش‌های نوین معماری بها بدهیم

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری آنا، در حال حاضر معماری پایدار و مهندسی پایدار به منظور کاهش آلودگی‌های زیست محیطی و مصرف بهینه انرژی مورد توجه بسیاری از طراحان و معماران دنیا قرار گرفته است. آنها برای تحقق این مساله از تکنولوژی‌های نوین و مصالح جدیدی استفاده می‌کنند که سازگاری بیشتری با محیط زیست دارد. در ایران نیز طی چند سال اخیر توجه ویژه‌ای به این امر مهم شده است.

پروفسور محمود گلابچی، چهره ماندگار ایران در معماری و مهندسی راه و ساختمان، بنیان گذار قطب علمی فناوری معماری و بنیان گذار دانشگاه معماری و هنر پارس، دارای کرسی یونسکو در معماری اسلامی، استاد نمونه دانشگاه تهران، استاد نمونه دانشگاه‎های کشور و پژوهشگر برجسته دانشگاه تهران، پژوهشگر برجسته دانشگاه‎های کشور در این خصوص به آنا می‌گوید: مشکلات زیست محیطی از جمله تولید گاز کربنیک، پدیده گازهای گلخانه‌ای و گرم شدن کره زمین که امروزه در جهان شاهد وقوع آن هستیم ناشی از نوع مصالح، صنایع و تکنولوژی‌هایی است که تاکنون در کره زمین مورد استفاده قرار گرفته است از اینرو برای کاهش این مسایل زیست محیطی باید به سمت بکارگیری از تکنولوژی‌ها و مصالح جدید ساختمانی برویم.

امروزه ما در معرض تولید انوع مصالحی مانند سیمان، فولاد، آلومینیوم و .... هستیم که نیازمند سوخت‌های فسیلی هستند؛ این مصالح خیلی شدید به محیط زیست صدمه وارد می‌کنند؛ متاسفانه امروز شاهد کاهش 30 درصدی ضخامت یخ‌های قطبی و کاهش 40 درصدی سطح آنها و افزایش سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها نسبت به 30 سال گذشته هستیم و اگر این روند ادامه پیدا کند، پیش بینی می‌شود در آینده نزدیک ده‌ها هزار شهر به زیر آب برود.

تغییرات زیست محیطی و تغییر اقلیم طی سال‌های آینده شدیدتر نیز خواهد شد. در حال حاضرهم شاهد نشانه‌هایی مانند ایجاد خشکسالی در سرزمین‌ها و کاهش میزان بارندگی‌ها و آثاری مانند آن هستیم بنابراین استفاده از تکنولوژی‌ها و مصالح جدید ساختمانی برای کاهش این صدمات زیست محیطی اجتناب ناپذیر است. ما حتما باید نسبت به چگونه ساختن ساختمان‌ها و رفتار صنایع بیندیشم تا این آلودگی‌ها را به حداقل برسانیم.

کاهش نخاله‌های ساختمانی با بکارگیری مصالح قابل بازیافت

گلابچی می‌افزاید: طبیعتا باید برای این منظور از مصالح جایگزینی استفاده کنیم که ابتدا نیاز به سوخت‌های فسیلی و فرایندهای پیچیده نداشته باشند. دوم، این مصالح باید قابل بازیافت باشند. هرساله در کشور ایران ده‌ها میلیون تن نخاله ساختمانی تولید می‌شود. اغلب این نخاله‌ها در فاصله ۳۵ کیلومتری شهرها تخلیه می‌شوند مکانی که محل زندگی نسل‌های بعد ما است. ما با انجام این کار محیط زیست انسان‌ها را از بین می‌بریم بنابراین باید به سمت استفاده از مصالحی برویم که پس از تخریب ساختمان دوباره به چرخه ساخت و ساز بازگردند.

ما در ایران به نحو خیلی وسیع سازه‌های بنایی داریم که ضخامت دیوارهای آن به 35 و گاهی 45 سانتی‌متر می رسد. که هم حجم عظیمی از مصالح و بار مرده زیادی ایجاد می‌کند و هم در زلزله صدمات زیادی به همراه دارد. امروز می‌توانیم از Lightweight steel frames (قاب‌های فولادی سبک) استفاده کنیم که با نورد سرد ساخته شده‌اند. در این روش می‌توانیم به جای 60 تا 70 کیلو فقط 20 تا 25 کیلو فولاد مصرف کنیم. همچنین به دلیل اینکه با روش نورد سرد سازه سبک فولادی ساخته‌ایم، پس از اینکه عمر مفید ساختمان به پایان رسید، دوباره می‌تواند به کارخانه فولاد بازگردانده شود و پس از ذوب به پروفیل ساختمانی تبدیل شود. در آینده این روش‌ها یا حتی پلیمرها جایگزین مصالح فعلی خواهند شد. حتی در آینده ما شیشه‌هایی در ساختمان‌ها استفاده خواهیم کرد که می‌توانند نیرو تحمل کنند.

ضرورت ساخت سازه های سازگار با محیط زیست

چهره ماندگار ایران در معماری و مهندسی راه و ساختمان می‌گوید: خوشبختانه در ایران نیز تجربیاتی در این زمینه داریم. حدود دوازده سال پیش بنده کتابی به نام فناوری‌های نوین ساختمانی به چاپ رسانده‌ام و تلاش کردم در دانشگاه معماری و هنر پارس یا دیگر دانشگاه‌ها کلاس یا درسی در این زمینه ایجاد کنم که دانشجویان معماری و مهندسی با این نوع فناوری‌ها آشنا شوند تا دیگر در آینده اینهمه مصالح بنایی، ساختمان‌های حجیم و مصالح غیر مقاوم بکار نگیریم.

کتاب‌هایی که من در این زمینه چاپ کرده‌ام و در دانشگاه معماری و هنر پارس رشته و درس برای این منظور ایجاد کرده‌ام به خاطر این است که این مباحث ابتدا باید در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی‌مان آغاز شوند. سپس دستگاه‌های نظارتی مانند شهرداری که پروانه ساخت صادر می‌کنند. همچنین نهادهای تخصصی مانند سازمان نظام مهندسی کشور و دستگاه‌های قانون گذار مانند وزارت راه و شهرسازی که در تدوین مقررات ملی ساختمان نقش دارند و حتی مجلس شورای اسلامی در زمینه تحقق این تکنولوژی‌های جدید، چارچوب‌ها، سندها و الزاماتی را تعریف کنند. آنها در اجرای ساخت و سازهای ساختمانی دیگر نباید اجازه دهند که سازندگان از روش‌هایی استفاده کنند که موجب تخریب محیط زیست و از دست دادن انرژی باشد.

گلابچی در پایان عنوان می‌کند: امروز تلاش عظیم در جامعه جهانی برای بکارگیری مصالح و تکنولوژی‌های نوین انجام می‌شود و ما هم در کشورمان حتما باید در این زمینه فعالیت کنیم و ساختمان‌هایی با هدف حفظ محیط زیست، معماری پایدار و مهندسی پایدار بسازیم. مهندسی پایدار به این معناست که ما نباید برای تامین مقاصد خودمان، حقوق آیندگان را سلب کنیم. اگر ما مصالحی استفاده کنیم که طبیعت را اشغال می‌کند و روش‌هایی در تولید مواد و اجرای ساختمان‌هایمان بکار می‌گیریم که باعث تضعیف لایه ازن، تغییر شرایط آب و هوایی می‌شود، حقوق نسل‌های آینده را گرفته‌ایم بنابراین ضرورت دارد در معماری، مهندسی و صنعت ساختمان کشورمان به این امر بها دهیم و از روش‌های نوین معماری استفاده کنیم.

انتهای پیام/