تماشاگر رفت، هملت شوکه شد!/ قتل بن‌لادن به‌شیوه لایو اکشن
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، در اجرای پایانی نمایش «هملت» کاری از توماس اوسترمایر، ازدحام و تجمع تماشاگرانی که بلیت این نمایش را نداشتند در مقابل در ورودی تالار وحدت مشکلاتی را برای حراست مجموعه ایجاد کرد.
از سوی دیگر با وجود سخت‌گیری‌های فراوانی که در ورود افراد به سالن وجود داشت اما همچنان بخشی از تماشاگران که شماره صندلی نداشتند هم به سالن راه پیدا کردند که همین امر تا حدی موجب برهم خوردن نظم سالن شد.
این اثر نمایشی که اجرایش دو ساعت و 45 دقیقه به طول انجامید، با فاصله‌گذاری‌های بداهه‌پردازانه بازیگر نقش هملت مورد توجه تماشاگران نمایش که علاوه بر طبقه همکف سه بالکن تالار وحدت را نیز پر کرده بودند، قرار گرفت.
در قسمتی از اجرا بازیگر هملت به تماشاگری که در حال کار کردن با موبایلش بود، هشدار داد و یادآور شد که تئاتر در لحظه اتفاق می‌افتد و اگر مخاطب لحظه‌ای از نمایش را نبیند آن را از دست خواهد داد و این مسئله راه جبران ندارد.
همچنین در اواخر اجرا و در زمانی که دو تماشاگر ناگهان تصمیم به ترک سالن گرفتند و از روی صندلی‌هایشان بلند شدند بازیگر نقش هملت شوکه شد. وی از سایر تماشاگران پرسید که آیا آن دو نفر سالن را ترک کردند؟ آن هم تماشاگران ردیف اول؟؟!!! سپس از کسانی که کنار سالن ایستاده بودند خواست تا دوصندلی را پر کنند و صحنه فینال نمایش را از ردیف اول تماشا کنند.
در یکی دیگر از بخش‌های بداهه این نمایش، بازیگر هملت به یکی از خانم‌های تماشاگر گفت مارک روسری وی تقلبی است و سپس در ادامه سخنش به طنز گفت ما اصلا برای همین به ایران آمده‌ایم که روسری‌های برند تقلبی را شناسایی کنیم و گزارش دهیم.
با این‌که تمام دیالوگ‌های این اثر به زبان آلمانی بود اما در بخشی که هملت با شیطان سخن می‌گفت از زبان انگلیسی استفاده شده بود.
در پایان اجرای نمایش و با روشن شدن نور جایگاه مخاطبان، گروه اجرایی به مدت 10 دقیقه مورد تشویق قرار گرفتند که همین امر باعث هیجان‌زده شدن بازیگران نمایش شد. همچنین در پایان اجرا، با حضور بازیگران روی صحنه بازیگر نقش هملت تاج پادشاه را به میان جمعیت پرتاب کرد.
نغمه ثمینی، محسن حسینی، رضایی راد، صابر ابر، پرویز پورحسینی، حسین مسافرآستانه و... از جمله هنرمندان بسیار زیادی بودند که اجرای پایانی نمایش «هملت» را از کشور آلمان در سی‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تماشا کردند.
علی مرادخانی و مهدی شفیعی و سعید اسدی میهمانان ویژه «خانه‌ای در آسیا»
در اجرای پایانی نمایش «خانه‌ای در آسیا» کاری از آگروپاسیون سنور سرانو از اسپانیا علی مرادخانی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهدی شفیعی مدیر اداره کل هنرهای نمایشی، سعید اسدی دبیر سی‌وسومین جشنواره تئاتر فجر و نیز امیر شهاب رضویان به عنوان میهمانان ویژه در تالار حافظ حضور پیدا کردند.
این اثر نمایشی کاری ویدئوآرت بود که با تکنیک لایواکشن پس از 15 دقیقه تاخیر به اجرا درآمد.
گروه سه نفره این اثر نمایشی با تصویرسازی همزمان از ماکت‌ها و پخش آن با ویدئوپروجکشن داستان سربازی را روایت کردند که بن‌لادن را کشته است.
تکنیک و مهارت خارق‌العاده گروه در انجام این کار تماشاگران را به وجد آورد و باعث شد دقایقی چند در پایان اجرا تشویق شوند.
همچنین در پایان اجرای این اثر گروه نمایشی ابزار و ماکت‌های استفاده‌شده را برای مخاطبان به‌نمایش گذاشت که با استقبال همراه شد.
یاسر خاسب و محمد حسین ناصربخت از مخاطبان اولین اجرای روز گذشته این نمایش بودند.
ترک سالن نمایش به نشانه اجرای ناموفق «برف نیمه مرداد»
نمایش «برف نیمه مرداد» کار عاطفه تهرانی، با این‌که پیش از این در تماشاخانه ارغنون اجرای عمومی شده بود، در حالی روز گذشته در تالار سایه روی صحنه رفت که به دلایل مشکلات زیادی از جمله اشکالات در نور، صدا و... نتوانست رضایت چندانی از مخاطبانش کسب کند.
تعداد زیادی از مخاطبان این اثر نمایشی در حین اجرای اثر سالن نمایش را ترک کردند.
«بازار عاشقان» اثری ناقص از مرزبان
نمایش«بازار عاشقان» کاری از هادی مرزبان بود که شب گذشته در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه رفت. این اثر نمایشی در قالب تمرین اجرا روی صحنه رفت.
اجرای نمایش «بازار عاشقان» و آثاری از این دست که همچنان برای اجرا تکمیل نشده‌اند همواره این سوال را در ذهن تماشاگر ایجاد می‌کند که وقتی نمایشی به‌صورت کامل آماده نشده چه ضرورتی برای اجرایش آن هم در قالب جشنواره تئاتر فجر دارند؟ ضرورت گنجاندن آن به هر قیمتی در جدول جشنواره چه می‌تواند باشد؟ آن هم به اسم تمرین اجرا.
حال که به روز پایانی برگزاری این رویداد رسیده‌ایم این سوال پیش می‌آید که ضرورت اجرای نمایش‌های ضعیف و دم‌دستی چه بوده است؟ آیا پر کردن جدول، نشان‌دهنده حال خوب تئاتر و صد البته هنرمندان این عرصه در ایران است؟ آیا با برگزاری این جشنواره، مردم یک قدم به هنر تئاتر نزدیک‌تر شدند؟ و آیا با تکرار این رویه شعار «تئاتر برای همه» در این سال‌ها، به‌خصوص در سالی که از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مزین به نام تئاتر شده، محقق شده است؟
وقت آن رسیده که به صورت واقعی روند برگزاری این جشنواره که عمر آن به عدد 34 رسیده ارزیابی شود تا مشخص شود که در چه محورهایی دائم در حال درجا زدن بوده‌ایم و چرا این رویداد نتوانسته چندان راهگشا و تاثیرگذار باشد.
انتهای پیام/