نمودهای فحاشی در جامعه، از اماکن عمومی تا فضای مجازی
آنچه در واقعیت این روزهای جامعه ما اتفاق می افتد، نشان می دهد که فحش و ناسزا دیگر بزرگ و کوچک و مکان عمومی و خصوصی و مجازی نمی شناسد. گاهی حتی همان آدم های موقر و اتو کشیده ای که هر روز معلم اخلاق می شوند و جملات نغز و پر مغزشان را در اینستاگرامشان منتشر می کنند ، ناگهان در یک جمع دوستانه و مثلا از روی صمیمیت زیاد آنچنان کلمات زشتی را با خنده و شوخی بیان می کنند که مجبورمی شوی گوش های فرزندت را بگیری تا مبادا فردا روزی همان ها را به خودت تحویل دهد.
کد خبر : 64051
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، روزنامه خراسان در این رابطه نوشت: یادش بخیر زمانی نهایت ناسزا گفتن ما مثلا محدود می شد به موقعی که در حال تماشای مسابقه فوتبال تیم مورد علاقه مان بودیم و ناگهان داور گل زیبای بازیکن محبوبمان را به ناحق آفساید اعلام می کرد و مجبور می شدیم چند تا کلمه درشت! البته از نوع پاستوریزه نثارش کنیم تا کمی دلمان خنک شود مثل مگه نمی بینی؟ برو آب هویج بخور چشمات ببینه و... شاید کمی بدتر. هر چند بی احترامی به دیگران چه حاضر باشند چه غایب در هر حدی شایسته نبود و نیست ولی به دلیل خشم آنی و عصبانیت اتفاق می افتاد. اما این روزها فحش دادن ها هم کاربرد های وسیعی! پیدا کرده است. حتی اگر بازیکن خودی گل بزند یا داور مردانگی را در حق تیممان تمام کند، باز هم برای تعریف و تمجید از او ناسزایی حواله اش می کنیم! به جز این مسئله، مصادیق فحاشی ها هم گسترده تر شده و دامنه اش از محیط های دوستی و اماکن خصوصی هم فراتر رفته و گریبان فضای مجازی را هم گرفته است. آگاهی از این مصادیق برای اینکه گرفتار آن نشویم ضروری به نظر می رسد.
هشدار! خطر حمله کاربران اینترنتی هتاک
ماجرا از هجوم کاربران فحاش ایرانی به صفحه «لیونل مسی»، آغاز شد. هر چند هتاکان مجازی چند ماه قبل از آن، در خلال برگزاری لیگ جهانی والیبال با هجوم به صفحه شخصی «ایوان زایتسف» یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا، نظرات زننده و توهین آمیزشان را نثار خانواده این بازیکن کرده بودند، اما این بار داستان هجوم آن ها به صفحه فیس بوک بهترین بازیکن فوتبال جهان، تبدیل به یک هجمه رسانه ای شد. متاسفانه این اقدامات ناپسند به این جا ختم نشد و هر از چندی چهره های سرشناس کشورمان که فضای ناهنجار شبکه های اجتماعی را نتوانسته اند تاب بیاورند، غزل خداحافظی سر می دهند و برای همیشه از صفحات مجازی شان کوچ می کنند. اما این اتفاق زمانی تلخ تر می شود که بدانیم بیشتر این مهاجمان نوجوان و جوان هستند. کافی است به صفحه خصوصی آن ها سری بزنید تا چهره موجه نوجوانان و جوانانی که در بیشتر موارد تحصیل کرده هم هستند و خودشان را با عناوین مثبت اجتماعی معرفی کرده اند، غافلگیرتان کند. اینجاست که خطر نفوذ این ناهنجاری را در میان لایه های مختلف جامعه و حتی اقشار تحصیل کرده و موقر بیشتر احساس می کنیم و مسئولیتمان در قبال برخورد با این گونه رفتارها سنگین تر می شود.
صمیمی تر شدن دوستی هایمان به چه قیمتی؟!
یک قانون نانوشته عجیب برای جمع های دوستانه امروزی می گوید هر چه الفاظ رکیک تر و ناسزا ها درشت تر باشد، صمیمیت بین افراد هم بیشتر است! یکی دیگر از تغییر ماهیت های ناسزا گفتن در جامعه ما هم مربوط به همین موضوع می شود. مثلا افراد برای نشان دادن ارادت یا ابراز علاقه به جای استفاده از کلماتی مثل مخلصیم و چاکریم، از الفاظ زننده دیگری استفاده می کنند و با این کار در واقع قبح به کار بردن این فحش ها را از بین می برند. «نازنین»، 28 ساله درباره این نوع روابطش می گوید: به کار بردن فحش های رکیک در برخورد با افراد، عمق روابط صمیمی و دوستانه من را نشان می دهد! از نظر او استفاده از این الفاظ در دوستی ها، صمیمیت بیشتری را به دنبال دارد و اصلا اشکالی ندارد. «ادریس» که 17 سال دارد، می گوید که تقریبا تمام گروه های صمیمی دوستانه که در اطرافش هستند از این الفاظ به عنوان شوخی و البته عادت استفاده می کنند. او عقیده دارد این گونه فحش ها فقط بین گروه های دوستی رواج دارد و نمود اجتماعی دیگری ندارد برای همین هم اشکالی ندارد و کسی به فکر ترک آن نمی افتد. این به ظاهر صمیمی تر شدن روابط به قیمت شکستن تابوی هتک حرمت به افراد تمام می شود. وقتی که ما خواسته یا ناخواسته یک رفتار کاملا اشتباه را به عنوان حرکتی درست قلمداد کنیم، باید فردا شاهد آن باشیم که خیلی راحت به فرزندان و خانواده مان هم توهین شود و دیگر جایی برای دفاع هم نداشته باشیم چون خودمان زمانی در شکل گیری آن سهیم بوده ایم.
خط قرمزی به نام خانواده!
بد ترین و منفور ترین و زننده ترین حالتی که می توان برای فحش های امروزی متصور شد، الفاظی است که حرمت خانواده را نشانه گرفته است و به اصطلاح فحش های ناموسی نامیده می شود. تصویر تلخی که شبکه های اجتماعی و فضای مجازی پیش رویمان گذاشته است، متاسفانه رواج بیش از پیش این نوع ناسزاها را نشان می دهد. «مهران» 32 ساله می گوید هر چند استفاده از فحش در بین گروه های دوستی اش رایج و معمول است اما برای خودش خط قرمز هایی هم دارد و هرگز به خودش اجازه نمی دهد تحت عنوان شوخی و دوستی، به خانواده کسی توهین کند و اگر کسی هم مرتکب چنین کاری شود، حتما برخورد شدیدی با او خواهد کرد. به غیر از این مورد، ذخیره ذهنی خاصی برای فحش های مختلف در ذهن افراد وجود دارد که بعضی وقت ها ممکن است از نظر معنا و مفهوم برای دیگران اصلا بد هم نباشد اما مثلا یاد آور نکته ای در یک کلیپ خنده دار و یا آهنگ خاصی باشد و برای خودش معنا دار باشد. معمولا نوجوان ها از شکاف سنی بین خود و والدینشان استفاده می کنند و این قبیل کلمات را که برای بقیه مفهومی ندارد در مقابلشان استفاده می کنند. والدین در این موارد احساس می کنند از سوی فرزندانشان مورد تمسخر قرار گرفته اند که نتیجه آن ایجاد خلا در روابط خانوادگی خواهد بود.
انتهای پیام/