ابرآتشفشان چیست؟

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، آتشفشان‌های دارای شاخص انفجاری سطح هشت در دسته ابرآتشفشان قرار می‌گیرند. درواقع حجم پرتابه که شامل خاکستر، پومیس و گدازه می‌شود، در این نوع آتشفشان‌ها بیش از هزار کیلومتر مکعب است. برای درک بهتر این موضوع در نظر بگیرید که آتشفشان کوه سنت هلن در سال ۱۹۸۰ میلادی ۲.۸ کیلومتر مکعب مواد مذاب آزاد کرد. آخرین فوران ابرآتشفشان شناخته شده ۲۶ هزار و ۵۰۰ میلیون سال پیش در نیوزیلند رخ داده است. فوران ابرآتشفشان ماقبل آخر که ۷۵ هزار سال پیش اتفاق افتاده، ۶۰ درصد از جمعیت انسانی را از بین برد.

به طور کلی ۳۲ آتشفشان با شاخص انفجار هفت یا هشت در کره زمین وجود دارد. انفجار آتشفشانی کوه تامبورا در سال ۱۸۱۵ میلادی بزرگ‌ترین فوران آتشفشانی ثبت‌شده به شمار می‌رود. شاخص انفجاری این آتشفشان در سطح هفت قرار می‌گیرد. انفجار حاصل از این فوران تا ۲ هزار و ۶۰۰ کیلومتری محل وقوع شنیده شده و مواد آتشفشانی آن تا شعاع ۱۶۰ کیلومتر مکعب آزاد شدند.

آتشفشان‌های عادی شامل ستونی از سنگ‌های مذاب ماگمایی می‌شود که از اعماق زمین بیرون می‌آیند، روی زمین می‌ریزند و سفت می‌شوند. زندگی یک ابرآتشفشان زمانی شروع می‌شود که ماگما از گوشته بالا می‌آید و مخزنی جوشان در پوسته زمین تشکیل می‌دهد. وقتی حجم این مخزن افزایش می‌یابد، فشار عظیمی ایجاد شده که درنهایت منجر به فوران ابرآتشفشان می‌شود.

انتهای پیام/۴۰۲۱/پ