فدراسیونی که نه سرپرست دارد و نه رئیس! / زخم کاری بر پیکره وزنه‌برداری
به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، حکم بازنشستگی علی مرادی تقریباً ده روز پیش به صورت رسمی به او ابلاغ شد تا این رئیس باسابقه پس از ۳۳ سال خداحافظی کند. او در سال ۹۸ برای دومین بار به‌عنوان رئیس فدراسیون وزنه‌برداری انتخاب شد؛ انتخابی که با حاشیه‌های زیادی همراه بود چرا که انوشیروانی رقیب سرسخت علی مرادی به نتیجه انتخابات اعتراض کرد و در این دو سال هم پیگیر این موضوع بود. در آن مجمع انتخاباتی رقابت اصلی بین علی مرادی و سجاد انوشیروانی بود که علی مرادی پیروز انتخابات به‌عنوان رئیس برای چهار سال انتخاب شد، اختلاف اصلی هم بر سر آرای کسب‌شده مرادی در این مجمع بود. در آن زمان علی مرادی نیم رأی را که درواقع همان یک رأی است، کم آورد و انوشیروانی رقیب او در انتخابات به این موضوع اعتراض کرد. بدون شک اگر علی مرادی با حکم بازنشستگی روبه‌رو نمی‌شد؛ این شکایت به سرانجام می‌رسید و انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری هم به خاطر شک و شبهه در تعداد آرا ابطال می‌شد.
با این حال حکم بازنشستگی زودتر از شکایت به دست مرادی رسید و او براساس قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان مجبور به ترک صندلی خود شد، البته مرادی برای ابقای خود تلاش‌های زیادی کرد و حتی شنیده می‌شد با چند نماینده مجلس هم دیدار داشته تا حداقل تا بازی‌های آسیایی به‌عنوان رئیس فدراسیون حضور داشته باشد، اما این اتفاق نیفتاد و در نهایت این رئیس با سابقه مجبور به خداحافظی شد. وزنه‌برداری که روزگاری یکی از مدال‌آوران کاروان ایران محسوب می‌شد و یکی از رشته‌های اصیل ورزش ایران لقب داشت؛ در سال‌های اخیر با افت محسوسی روبه‌رو شد به طوری که در المپیک توکیو، وزنه‌برداری نتیجه ضعیفی کسب کرد و سهم این رشته ورزشی از مدال‌های رنگارنگ المپیک تنها تک‌مدال نقره بود. مرادی پس از اینکه مجبور به ترک صندلی ریاستش شد، بیانیه‌ای نوشت و از افتخارات متعدد خود صحبت کرد، او در این بیانیه مدعی شده که تیم ملی بزرگسالان را با عنوان نایب‌قهرمانی تیمی تحویل داده است، اما اهالی وزنه‌برداری به‌خوبی می‌دانند مسابقات جهانی پس از المپیک، به لحاظ کیفی در سطح پایینی قرار داد و ضمن اینکه وزنه‌برداری یک رشته رکوردی است و آن چیزی که برای این رشته اهمیت دارد، کسب مدال انفرادی است و سکوی تیمی در مسابقات جهانی و المپیک جایگاهی ندارد.
از دیگر افتخارات مرادی که در بیانیه خداحافظی‌اش از آن یاد کرده، کاهش دوپینگ در این رشته ورزشی بوده است. البته او به چرایی این موضوع اشاره نکرده که ماجرای دوپینگ‌های پیاپی در سال‌های اخیر، محرومیت‌های متعدد وزنه‌برداران از سوی فدراسیون جهانی باعث شد تا سهمیه ایران در المپیک توکیو در بخش مردان دو نفر باشد و در بخش زنان هم یک نفر به دست آمد که البته با سهل‌انگاری فدراسیون از دست رفت تا وزنه‌برداری ایران فقط با یک مدال نقره از توکیو برگردد و نتایج درخشان لندن و ریو، به این نتیجه ضعیف رسید. موضوعی که آقای رئیس همیشه آن را حاصل کار فدراسیون‌های قبل می‌دانست!
سهراب و کیانوش کجای وزنه‌برداری ایران هستند؟
بدون شک نام کیانوش رستمی و سهراب مرادی در تاریخ وزنه‌برداری ایران حک شده است؛ این دو نابغه وزنه‌برداری ایران که مدال طلای المپیک را هم در کارنامه خود دارند، این روزها در شرایطی خوبی نیستند و این موضوع هم سوء‌مدیریت علی مرادی را نشانه می‌رود که نتوانست سرمایه‌های وزنه‌برداری را حفظ کند. سهراب مرادی در صورت اعزام به المپیک شانس اصلی مدال طلای المپیک بود؛ چرا که «فارس الباخ» قطری در حالی که ۱۴ کیلوگرم با رکورد مجموع سهراب مرادی در این دسته فاصله داشت، به مدال طلای این رقابت‌ها رسید و سهراب درست یک روز بعد از قهرمانی او در المپیک توکیو، در تمرین وزنه‌ای را زد که بالاتر از او بود و آن زمان آه و حسرت از دل کاروان ایران بلند شد.
پس از حذف سهراب مرادی از المپیک توکیو، او در مصاحبه‌ای به‌صراحت گفت با سهمیه المپیک من معامله شد، فدراسیون وزنه‌برداری هم می‌دانست اوضاع از چه قرار است سکوت را ترجیح داد و تنها دبیر فدراسیون وزنه‌برداری در گفت‌وگو با آنا گفت: «ما از کجا باید می‌دانستیم که وزنه‌برداران چین، بلاروس و ژاپن در دسته ۹۶ کیلوگرم حضور پیدا نخواهند کرد؟» در حالی است که فدراسیون وزنه‌برداری به‌راحتی با یک رایزنی با سایر فدراسیون‌ها می‌توانست از عدم حضور این وزنه‌برداران مطلع شود و نیازی نبود که منتظر بمانند و تصمیم اشتباه بگیرند تا فرصت حضور سهراب مرادی در المپیک بسوزد که پس از آن بگویند از کجا می‌دانستیم چند وزنه‌بردار حضور پیدا نمی‌کند!
بیشتر بخوانید؛
واکنش علی مرادی به وداع با فدراسیون وزنه‌برداری
سجاد انوشیروانی سرپرست فدراسیون وزنه‌برداری شد؟
باز هم فرار رو به جلوی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری/ فرافکنی؛ تنها هنر آقای رئیس!
کیانوش رستمی هم سرنوشتی مانند سهراب مرادی پیدا کرد؛ نام او برای مسابقات گزینشی سوئیس دیر ارسال شد و این وزنه‌بردار کشورمان به دلیل کمبود امتیاز فرصت حضور در المپیک را از دست داد. البته قصه اختلاف کیانوش با فدراسیون وزنه‌برداری به سال‌ها قبل برمی‌گردد؛ رستمی تصمیم گرفته بود تمرینات خود را به‌تنهایی ادامه دهد و وقتی همه اهالی وزنه‌برداری با این موضوع مخالفت کردند؛ مرادی به رستمی این اجازه را داد و پس از آن هم پشت او را خالی کرد و با این موضوع به‌صراحت مخالفت کرد. در صورتی که مرادی به‌عنوان رئیس فدراسیون وزنه‌برداری می‌توانست این موضوع را از همان اول بهتر مدیریت کند اما این کار را انجام نداد و در نهایت اختلاف روز به روز عمیق‌تر شد.
وزنه‌برداری بانوان اتفاق خوب دوره مدیریت مرادی
بی‌انصافی است اگر راه‌اندازی وزنه‌برداری بانوان را در دوره مرادی فراموش کنیم. او در دوران مدیریت خود توانست وزنه‌برداری در بخش بانوان را راه‌اندازی کند که اتفاقا با توجه به زمان اندکی که این رشته در بین بانوان ایران رواج پیدا کرد نتایج خوبی هم کسب شد. البته زحمت اصلی آن برعهده ریحانه طریقت، نایب‌رئیس بانوان رشته وزنه‌برداری بود که با راه‌اندازی وزنه‌برداری زنان کارش را شروع کرد و در سال ۹۷ بی‌سروصدا از فدراسیون رفت. در بهمن ۹۷ فدراسیون نایب رئیس جدید را معرفی کرد. پس از آن بهار بهرامی، دومین نایب رئیس بانوان فدراسیون بود که او نیز پس از یک سال و ۴ ماه فعالیت، در خرداد سال ۹۹ از سمت خود استعفا کرد.
مریم منظمی هم سومین نایب رئیس بانوان فدراسیون در تیر ۹۹ منصوب شد و یک سال بعد یعنی در تیر ۱۴۰۰ از سمت خود کناره‌گیری کرد و از آن زمان تا به امروز این پست خالی مانده است. با وجود اینکه وزنه‌برداری بانوان در زمان علی مرادی راه‌اندازی شده، اما همیشه گلایه‌های مربیان و داوران در بخش بانوان، نداشتن امکانات، اعزام‌های دست و پا شکسته موارد رایج در این رشته ورزشی بوده است.
تکرار مصدومیت و سکوت آقای رئیس!
پس از اینکه هدایت تیم ملی وزنه‌برداری بزرگسالان به برخواه رسید؛ مصدومیت وزنه‌برداران یکی پس از دیگری به یک معضل در وزنه‌برداری تبدیل شد. اهالی وزنه‌برداری معتقد بودند شیوه تمرینی وزنه‌برداران باعث افزایش مصدومیت شده است اما آقای رئیس همیشه در این خصوص سکوت می‌کرد و به صحبت‌های کارشناسان کمترین اهمیت را می‌داد. تمرینات غیراصولی و فشار زیاد باعث افزایش مصدومیت‌ها شد و در نهایت همیشه در هر مسابقه‌ای یک لشگر مصدوم روی دست تیم ملی می‌ماند. این مصدومیت‌ها البته در المپیک توکیو گریبان‌گیر وزنه‌برداری ایران را هم گرفت و علی هاشمی به خاطر مصدومیت از رسیدن به مدال بازماند.
وزنه‌برداری به درمانگر نیاز دارد
اتفاقات ریز و درشتی که برای وزنه‌برداری ایران در این سال‌ها رخ داده، تن این رشته ورزشی را رنجور و بیمار کرده و حالا نیاز به درمانگر دارد. نباید فراموش کنیم که وزنه‌برداری در جهان هم شرایط مقبولی ندارد و کوچکترین خطا و مثبت شدن نمونه تست دوپینگ باعث می‌شود تا نام وزنه‌برداری ایران محو شود و اجازه حضور در المپیک پاریس را پیدا نکند. بنابراین از حالا باید فردی انتخاب شود که بتواند تن رنجور و زخمی این رشته ورزشی را درمان کند. با رفتن علی مرادی ماجرا تازه شروع می‌شود و اگر گزینه‌ای برای وزنه‌برداری انتخاب شود که راه گذشته را برود؛ نه‌تنها این رشته شرایط بهتری پیدا نمی‌کند، بلکه روز به روز به قهقرا می‌رود. حالا از رفتن علی مرادی از وزنه‌برداری تقریباً ۱۰ روز می‌گذرد و هنوز سرپرست برای این فدراسیون انتخاب نشده است.
البته گزینه‌هایی همچون سجاد انوشیروانی، حسین رضازاده، بهداد سلیمی، احمد سعادتمند و ایوب بهتاج مطرح هستند ولی هنوز مشخص نیست سکان وزنه‌برداری به دست چه کسی می‌افتد و قطعاً این بلاتکلیفی ضربه سهمگینی به این رشته مدال‌آور وارد می‌کند. در بین گزینه‌های مطرح‌شده سجاد انوشیروانی برای رسیدن به پست سرپرستی محتمل است، چرا که بهداد سلیمی سابقه مدیریت ندارد و ایوب بهتاج هم در تمامی این سال‌ها که فعالیت می‌کرده کارنامه قابل قبولی نداشته است، البته نام احمد سعادتمند هم این روزها مطرح شده و حتی شنیده می‌شود او گزینه‌ای جدی برای سرپرستی است، سعادتمند ۶ سال پیش در انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری حریف علی مرادی بوده است. حالا باید دید وزیر ورزش و جوانان بالاخره این کشتی به گِل نشسته وزنه‌برداری را به چه کسی می‌سپارد. البته شنیده می‌شود برخی اطرافیان آقای وزیر در تلاش هستند تا بهداد سلیمی را به‌عنوان سرپرست به فدراسیون وزنه‌برداری برسانند.
با این حال مسئولان وزارت ورزش و به‌ویژه شخص وزیر باید این نکته را در نظر داشته باشند که وزنه‌برداری در سال‌های اخیر به خاطر بی‌تدبیرها به این روز افتاده و این رشته ورزشی باید خیلی زود درمان شود و قطعاً در چنین شرایطی به مدیری نیاز دارد که با ارتباطات خوب خود ابتدا برای وزنه‌برداری اسپانسر جذب کند و دوم اینکه شرایط مدیریتی این فدراسیون را سر و سامان بدهد. اگر این اتفاقات نیفتد قطعاً وزنه‌برداری روزگار بدتری را تجربه می‌کند و تنها زخم کاری بر پیکر این رشته ورزشی به جای می‌ماند.
انتهای پیام/۴۰۵۷/پ
انتهای پیام/