بازیگر باید با مردم و مثل مردم باشد/ سیمرغ گرفتم چون دوستانم در هیئت داوران بودند!

به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا از روابط عمومی موزه سینما، در ادامه انتشار سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی که به همت موزه سینما برگزار می‌شود، به مناسبت زادروز «مهدی هاشمی» بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون بخش‌هایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند که اسفند ۱۳۹۹ گرفته شده، منتشر شد.

مهدی هاشمی در این مصاحبه با بیان اینکه در شهر لنگرود به دنیا آمده است، گفت: یادم می‌آید در کودکی گریه می‌کردیم و از پدرمان می‌خواستیم تا ما را به چمخاله برای شنا کردن ببرد. از کودکی به شنا علاقه داشتم تا آنجا که امروز یک شناگر ماهر هستم و اگر پاهایم آسیب ندیده بود می‌خواستم در مسابقه شنای کهنسالان شرکت کنم.

وی ادامه داد: در دانشکده هنرهای زیبا رشته هنرهای نمایشی قبول شدم و در آنجا با داریوش فرهنگ آشنا شدم؛ مردی از جنوب که از آبادان آمده بود و من مردی که از شمال آمده بودم. این برخورد برای من سازنده بود و همیشه از او تشکر می‌کنم و دائم به او می‌گویم خوب شد که با او آشنا شدم.

هاشمی درباره اهمیت و جایگاه بازیگر در ساخت فیلم، افزود: حضور بازیگر مهم‌تر از همه چیز است و مخصوصاً حضور مقابل کارگردان زیرا در یک فیلم یا تئاتر، کارگردان است که همه موارد را می‌داند و ما هم روبه‌روی کارگردان می‌ایستیم تا ببینیم از ما چه چیزی می‌خواهد. بخش زیادی از حضور ما مقابل کارگردان به دلیل شباهت نقش است. یادم می‌آید زمانی که نقش دکتر قریب را بازی کردم در اواسط‌ کار نمی‌دانستم من دکتر قریب هستم و یا او شبیه من است. سلیقه، نظر، زندگی، رفتار و کردار دکتر قریب برای باورپذیری نقش مهم بود و من تلاش کردم تا بتوانم در این نقش به او خیلی نزدیک باشم.

وی درباره همکاری خود با علی رفیعی نیز خاطرنشان کرد: دکتر رفیعی در ساخته شدن من تأثیر زیادی داشت. نمایشی با او کار کردیم که من در آن نقش ناصرالدین شاه جوان را بازی می‌کردم. برای این نقش دکتر رفیعی یک سال با بدن و بیان ما کار کرد.

هاشمی افزود: علت اینکه برای «دو فیلم با یک بلیت» جایزه گرفتم این بود که در آن سال در جشنواره فیلم فجر دوستان من در هیئت داوران بودند؛ رخشان بنی اعتماد، علیرضا شجاع نوری و ...که نسبت به من لطف داشتند. جالب است که بیست سال بعد برای فیلم‌های «آلزایمر» و «آقایوسف» هم به من جایزه دادند که به طور اتفاقی داوران در آن دوره جشنواره فیلم فجر هم از دوستان من بودند زنده‌یاد علی معلم، جهانگیر الماسی که در «کوچک جنگلی» با هم کار می‌کردیم و همچنین دوستان دیگر.

وی در ادامه بیان داشت: من بازیگری هستم که برای کارهای جدید بازی قبلی‌ام را از ذهنم پاک می‌کنم، خودم را از گذشته خالی می‌کنم و تفکر، سلیقه و نفسم را تا جایی که امکان دارد در اختیار کارگردان جدید قرار می‌دهم تا بتوانم نقش متفاوتی را ارائه بدهم.

هاشمی با بیان اینکه بازیگر باید حضور مستمر داشته باشد، گفت: بازیگر به دلیل اینکه زندگی مردم را بازی می‌کند و برای مردم بازی می‌کند باید حضور ممتد داشته باشد. آقایان علی نصیریان، زنده‌یاد محمدعلی کشاورز و زنده‌یاد عزت‌الله انتظامی بازیگرهای مهم و ماندگاری هستند زیرا همیشه با مردم بودند و مثل مردم بودند و همه عواطف، احساسات و نگاه ایرانی از نگاه این بزرگان عبور کرد و نقش‌ها پیدا شدند و متأسفانه تعداد این نوع بازیگرها کم است.

وی خاطرنشان کرد: یک بار از یک دوست طنازی به نام عزیز ساعتی فیلمبردار باسابقه سینما سؤال کردم ما چندین دهه با هم کار کردیم نظرت درباره من چیست و او در پاسخ به من گفت در این اوضاع فعلی که هر لحظه ممکن است زندگی هنری هر هنرمندی قطع شود تو از اینکه خودت را تا به اینجا کشاندی و توانستی با کارگردان‌های خوب کار کنی خوشحال باش.

هاشمی درباره ایفای نقش در فیلم‌های طنز نیز گفت: من از یک حدی بیشتر خجالت می‌کشم بازی کنم و همیشه به کارگردان‌ها می‌گویم که تا چه حدی می‌توانم در نقش طنز بازی کنم و از آن بیشتر باید سراغ جری لوئیس بروند.

وی در پایان با بیان اینکه خیلی طرفدار شادی است و معتقد است که خداوند انسان را برای شادی آفریده است، بیان داشت: جوان‌ها باید در دودناک‌ترین فضاها، روزنه‌ای به سمت روشنی و پاکیزگی پیدا کنند و به سمت آن بروند و این کار می‌تواند با ورزش، با خواندن شعرهای تعالی دهنده باشد زیرا ما بزرگانی مثل حافظ، سعدی، مولانا و ... داریم که برای همه ما اهمیت زیادی دارند.

مهدی هاشمی، بازیگر پیشکسوت سینما برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم «دو فیلم با یک بلیت» در نهمین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۶۹، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای «فیلم‌های آقا یوسف» و «آلزایمر» بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۸۹، برنده تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم «ضدگلوله» ششمین دوره جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در سال ۱۳۹۱ بوده است.

گفتنی است، موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می‌داند نظرات و دیدگاه‌های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع‌آوری کند تا نسل‌های آینده با نگاه و مسیر زندگی و نحوه خلق و شکل‌گیری آثار هنرمندان و صاحب‌نظران هنر سینما آشنا شوند.

انتهای پیام/۴۱۷۳/پ