پدیده جشنواره سی‌ویکم سه سال بعد اوت شد!
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، احسان عبدی‌پور کارگردان جوان بوشهری که با فیلم «تنهای تنهای تنها» به شدت مورد توجه واقع شد، امسال فیلمی با عنوان «آه ای عبدالحلیم» به تهیه‌کنندگی طهورا ابوالقاسمی و سرمایه‌گذاری مهتاب کرامتی را به جشنواره ارائه داد، اما پذیرفته نشد.
احسان عبدی‌پور در سال 92 در جشن انجمن منتقدان سینمای ایران جایزه خلاقیت و استعداد درخشان ویژه فیلمسازان اول را برای فیلم «تنهای تنهای تنها» دریافت کرد.
این فیلم روایتگر داستان پسربچه‌ای بود که راهی سازمان ملل می‌شود تا پیام صلح ایرانیان را به رئیس‌جمهورهای جهان برساند و همچنین از حقوق کشورش دفاع کند. البته صحنه حضور وی در سازمان ملل به نمایش درنمی‌آید بلکه بیانیه وی خطاب به خانواده‌اش و دوستانش در فیلم خوانده می‌شود.
«تنهای تنهای تنها» در سی‌ویکمین دوره جشنواره فیلم فجر به عنوان پدیده جشنواره شناخته شد و تماشاگران را به شگفتی واداشت. تا اندازه‌ای که پس از نمایش فیلم حدود پنج دقیقه حضار ایستادند به تشویق و تحسین این فیلم پرداختند.
در آن زمان «تنهای تنهای تنها» در حالی در برج میلاد به نمایش درآمد که کمتر کسی فکر می‌کرد به تماشای یک پدیده خواهد نشست. این فیلم که در فضای بومی بوشهر و با بازیگران کودک و بومی ساخته شده بود، بدون حضور هیچ سوپراستار و ستاره‌ای در جشنواره سی‌ویکم درخشید و به خوبی مورد توجه قرار گرفت.
منتقدان و اهالی رسانه حاضر در برج میلاد که به دفعات در هنگام نمایش این اثر دست می‌زدند و می‌خندیدند، در انتهای این فیلم بیش از هر فیلم دیگری به تشویق اثر پرداختند و تا پایان تیتراژ فیلم سالن را ترک نکردند. با اتمام تیتراژ فیلم و خواندن نامه شخصیت «رنجرو» به رئیس‌جمهوری، حضار مجددا دست زدند و تماشاگران و برخی سینماگران هم با کارگردان و عوامل فیلم روبوسی می‌کردند.
نشست رسانه‌ای «تنهای تنهای تنها» نیز یکی از مفرح‌ترین جلسات جشنواره فیلم فجر بود، لهجه جنوبی عوامل فیلم، تعریف داستان‌های بامزه و شوخ‌طبعی کارگردان، محمدرضا شهیدی‌فر که مجری این نشست بود و حضار را تحت‌تاثیر قرار داده بود و همه در فضایی دوستانه به گپ و گفت در مورد فیلم مشغول شدند.
احسان عبدی‌پور وقتی در نشست این فیلم گفت که با بودجه 220 میلیونی این اثر را ساخته، مورد تشویق حضار قرار گرفت و شهیدی‌فر هم گفت هیچ‌کس با این پول نمی‌تواند حتی یک فیلم ویدئویی بسازد. عبدی‌پور همچنین درباره انتخاب عنوان فیلمش گفت که بر سر انتخاب اسم دعوا بوده و نهایتا در پله‌های وزارت ارشاد تصمیم گرفته شد که اسم فیلم «تنهای تنهای تنها» باشد.در این نشست منتقدان و اهالی رسانه تولید فیلمی جذاب با موضوع انرژی هسته‌ای را ستودند، عبدی‌پور هم در این باره گفت که کلیت فیلمش در مورد صلح بوده و در حاشیه آن حرف‌های زیادی زده است که با چند بار دیدنش می‌توان به آن پی برد.
یکی از چیزهایی که «تنهای تنهای تنها» را از دیگر فیلم‌های آن دوره از جشنواره متمایز می‌کرد این بود که فیلم بر خلاف فضای مایوس و ریتم کند و کم‌تحرک فیلم‌های آن دوره که حال و هوایی ناامیدکننده داشتند، کاملا امیدبخش بود و بر خلاف اسم غلط اندازش و البته خلاصه داستان مبهم و نارسایی که پیش از جشنواره در رسانه‌ها منتشر شده بود، روایتی امیدبخش داشت؛ یک کمدی با کنایه‌های اجتماعی و سیاسی که هیچ‌گاه فضا و داستانش را فدای شعارهای معمول در سینمای امروز نکرده بود.
پس از موفقیت «تنهای تنهای تنها» عبدی‌پور در سال 92 فیلم دیگری با عنوان «پاپ» ساخت که در بوشهر و با بازیگران بومی ساخته شد و در سه اپیزود با نام‌های مکزیک، ایتالیا و انگلیس به روابط فراوطنی پرداخته بود.
دومین اثر احسان عبدی‌پور فیلمی درباره جوانان، مهاجرت و اوضاع اجتماعی کشور بود و به گفته خودش، دارای نگاهی کاملا ملی است و هیچ‌گونه گزندگی در آن وجود ندارد، اما برای حضور در جشنواره سی‌ودوم فجر پذیرفته نشد.
مهم‌ترین تفاوت فیلم جدید عبدی‌پور با «تنهای تنهای تنها» و «پاپ» به عنوان دو فیلم قبلی عبدی‌پور در این است که کارگردان در این فیلم برای نخستین بار با بازیگران کار کرده است. در این فیلم بازیگرانی همچون مصطفی زمانی، رضا یزدانی، پگاه آهنگرانی و سوگل قلاتیان به ایفای نقش پرداخته‌اند.
کل داستان این فیلم که موسیقی‌اش را محسن شریفیان از هنرمندان بوشهری فعال در عرصه موسیقی ساخته، در قالب یک ملودرام اجتماعی روایت می‌شود و محور اصلی فیلمنامه بر اساس موسیقی شکل گرفته است.
داستان فیلم درباره یک گروه موسیقی بوشهری است و رضا یزدانی نقش یک خواننده راک را بازی می‌کند. به گفته عبدی‌پور، این نقش از ابتدا برای یزدانی نوشته شده بود که خوشبختانه او نیز بازی در این نقش را پذیرفت.
فیلمبرداری «آه ای عبدالحلیم» نیمه شهریورماه با مدیریت فیلمبرداری ساعد نیک ذات آغاز شد و طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، ۳ آذرماه در بوشهرپایان یافت.
هرچند عبدی‌پور پیش از این گفته بود که اگر فیلم کامل نشود اصراری ندارد که به هر قیمتی نسخه‌ای از آن را به جشنواره فجر برساند و نمی‌خواهد کیفیت فیلم را فدای نمایش در جشنواره کند، اما این فیلم به موقع آماده و به دبیرخانه تحویل داده شد و یکی از فیلم‌هایی بود که اهالی سینما و رسانه منتظر دیدن آن در جشنواره بودند. در همین راستا جهانگیر میرشکاری نیز یادداشتی را در رسانه‌ها منتشر کرد و راه نیافتن این اثر به جشنواره را مورد نقد قرار داد.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: فائز، مسیح، آتنا و حمزه، روزهای کسالت‌بار و خموده حوالیِ سی سالگی‌شان را پشت سر می‌گذارند. ورود شیرزاد که پنج سال است زندگی‌اش را روی دریا و درون کشتی می‌گذراند، همراه با یک کشتی فرانسوی، اتفاقی و ناخواسته، ریتم زندگی‌شان را عوض می‌کند. یک‌باره چشم باز می‌کنند، تا میانه یک بازی غریب ایستاده‌اند. حالا می‌خواهند از زندگی کام بگیرند و عقده‌هایشان را نابود کنند.
سایر عوامل فیلم نیز عبارتند از: مدیر فیلمبرداری: ساعد نیک ذات، تدوین: سپیده عبدالوهاب، طراح و چهره‌پرداز: سودابه خسروی، صدابرداران: جهانگیر میرشکاری و مهدی ابراهیم‌زاده، طراحی و ترکیب صدا: حسین ابوالصدق، موسیقی: محسن شریفیان و بابک شهرکی، خواننده: محمدرضا یزدانی، جلوه‌های بصری: شهاب‌الدین نجفی، جلوه‌های ویژه میدانی: حمید رسولیان، عکاس: سید عبدالحسین نواب موسوی، مدیر تولید: سمیرا علایی، سرمایه گذاران: مهتاب کرامتی ، فاطمه ابوالقاسمی، شرکت بیمه رازی، مشاور رسانه‌ای: نگین موسوی.
انتهای پیام/