ساعتی ۲۰۰ آجر قالب می‌زدم تا به نقشم نزدیک شوم/در جشنواره ونیز فکر می‌کردند ما کارگر آجرپزی هستیم!

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، جدیدترین فیلم سینمای هنروتجربه که از فردا بیست و دوم شهریور ماه به اکران درمی‌آید، فیلم «دشت خاموش» به کارگردانی احمد بهرامی است. اثری تحسین شده در جشنواره‌های مختلف که آخرین اکرانش پیش از این چند ماه پیش در جشنواره جهانی فیلم فجر بود. دشت خاموش در جشنواره‌های معتبری به نمایش درآمد و جوایز متعددی هم برنده شد، جوایزی که نشان دهنده بار هنری بالای این اثر نمایشی است. دریافت تندیس بهترین فیلم بخش افق‌ها از جشنواره ونیز ۲۰۲۰، تندیس بهترین فیلم و بهترین بازیگر مرد برای علی باقری از جشنواره هنگ کنگ ۲۰۲۱، تندیس بهترین تدوین برای سارا یاوری از انجمن بین‌المللی منتقدان و روزنامه‌نگاران سراسر جهان سال ۲۰۲۱، نشان فیپرشی از فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم سال ۲۰۲۰، تندیس بنیاد فای (اعتماد ملی ایتالیا) در سال ۲۰۲۱ و جایزه بهترین فیلم از فستیوال سابورسیو کرواسی ۲۰۲۱ جوایزی است که «دشت خاموش» تا به امروز به دست آورده است.

داستان «دشت خاموش» شرایط دشوار کاری و زندگی چند خانواده را نشان می‌دهد که همه آنها کارگران کارخانه آجرپزی هستند. شما در این فیلم سیاه و سفید، اثری از سوپراستارها و ستاره‌های خوش رنگ و لعاب سینما نمی‌بینید، ولی با این وجود تیم بازیگران «دشت خاموش» در مجموع بازی‌های قابل قبولی از خود به نمایش گذاشته‌اند. مهدیه نساج بازیگر نقش اول زن این فیلم است. کسی که چهره‌اش بیشتر برای تماشاگران تلویزیون آشناست و با حضور در آثاری همچون «آسپرین»، «زیر پای مادر» و «مینو» ورود موفقی به بازیگری مقابل دوربین داشت. البته نساج پیش از این بازیگر تئاتر بوده و چند سالی خاک صحنه خورده است. او در این ساخته بهرامی، نقش «سرور» که یکی از نقش‌های مرکزی قصه است ایفا می‌کند. یک روز پیش از اکران «دشت خاموش»، گفتگوی ما با بازیگر این اثر را بخوانید.

زجر کشیدن برای «سرور» شدن

بازیگر فیلم «دشت خاموش» با اشاره آشنایی خانوادگی و صمیمیتی که با کارگردان این فیلم داشت، شناختن ذهنیت هنری احمد بهرامی را یکی از دلایل اصلی پذیرش نقش «سرور» دانست و گفت: من از سال ۷۸ احمد بهرامی را می‌شناختم و همسر ایشان از دوستان قدیمی و نزدیک من است. زمانی که گفت فیلمنامه‌ای نوشتم که می‌خواهم نقش اول زن آن را بازی کنی خیلی ذوق داشتم. وقتی فیلمنامه را خواندم هم واقعا شگفت زده شدم و حس کردم بیشتر شبیه به شعر است. باتوجه به نوع روایت و ریتمی که در فیلمنامه بود می‌شد فهمید که روی همه چیز آن فکر شده و من این مسئله را خیلی دوست داشتم.

نساج درخصوص ویژگی‌های نقشی که در این فیلم ایفا کرده و چگونگی درآوردن حس آن نیز گفت: ما درخصوص شخصیت سرور خیلی صحبت کردیم. سازندگان این فیلم در ابتدا دنبال شخصیتی بودند که فیزیک و چهره‌اش به فضای خاص فیلم نزدیک باشد و با آن سبک زندگی و محیط خاص، بی ارتباط نباشد. به همین دلیل قبل از من به چند نفر دیگر فکر می‌کردند تا اینکه در نهایت یک روز قبل از آغاز فیلمبرداری من به پروژه اضافه شدم.

وی افزود: سرور شخصیتی زجرکشیده است و من قبل از اینکه آغاز بازی‌ام در فیلم، ساعت‌ها زیر آفتاب آجر قالب می‌زدم. در حقیقت چون یک روز قبل از شروع ضبط به کار اضافه شدم، فرصت اینکه بنشینم، تخیل کنم و شخصیت را بسازم وجود نداشت. برای همین خودم را در آن موقعیت گذاشتم و با وجود اینکه درجه هوا در تیرماه گاه تا ۵۶ درجه هم بالا می‌رفت و باد داغی می‌وزید، اما کار می‌کردم تا به نقش نزدیک شوم.

این بازیگر ادامه داد: وسیله‌ای که با آن 10 آجر خیس را بلند می‌کردم، نزدیک به سی کیلو بود. از طرف دیگر وقتی آهک، سیمان، سنگ ریزه و... را با ملات قاطی می‌کردیم دستان‌مان زخمی می‌شد. همه این موارد فضایی حقیقی از شخصیت ساخت. من خودم دوست داشتم ببینم که این آدم چه چیزی می‌کشد و این تجربه جذابی برای من بود.

او اضافه کرد: یادم هست همه می‌گفتند بس است، انقدر در این گرما کار نکن، من هم به شوخی می‌گفتم میخواهم اگر در بازیگری به جایی نرسیدم، مشغول آجرپزی شوم! در آن زمان ساعتی ۱۵۰ تا ۲۰۰ آجر قالب می‌زدم که کار واقعا سختی بود، اما گرما، فشار کار و سختی بدنی چیزهایی بود که برای درآردن حس و حال دقیق شخصیت به آن نیاز داشتم. بدن این شخصیت در قصه چیزی نبود که با نشستن در خانه و تمرین حس کردن، دربیاید و باید با فشار درست می‌شد. به طور کلی شخصیت‌های این فیلم کاملا واقعی بودند و هیچ چیزی که اثری از نمایشی بودن یا غلو کردن باشد، در بازی‌ها نبود.

بیشتر بخوانید:

«دشت خاموش» به «هنر و تجربه» می‌آید

«ونیز» دو جایزه به سینمای ایران داد

کوره آجرپزی به مثابه قهرمان داستان

بازیگر نقش «سرور» درباره لوکیشن خاص این فیلم که در منطقه فیروزبهرام واقع شده است نیز اظهار کرد: به نظرم در «دشت خاموش» نقش اول کار، لوکیشن است. از آنجایی که موقعیت فیلم در لوکیشنی عجیب و زنده بود و خود آن فضا شخصیت عجیبی داشت، همیشه ترس این را داشتم که ما با جو آنجا یکی نشویم و مشخص شود که آدم‌های اینجا نیستیم. سعی کردیم این اتفاق رخ ندهد، چون اگر اینطور می‌شد ضعف بزرگی به حساب می‌آمد. میآمدم. سمحسوب

او با اشاره به ایده‌ای که بهرامی برای شناخت دقیق بازیگران نسبت به این افراد عملی کرده بود، عنوان کرد: در چنین آثاری ریسک اصلی این است که شخصیت‌های داستان برای آن محیط نباشند. در این فیلم دختربچه‌ای در میان شخصیت‌های قصه بود که نه دیالوگ داشت، نه دوربین به او نزدیک می‌شد و بیشتر در نماهای دور حضور داشت، آن بچه از اهالی همان منطقه بود و در خانه‌هایی که در آن نزدیکی بود زندگی می‌کرد. او در حقیقت معیاری برای من بود و برای دراوردن شخصیت سعی می‌کردم به او نزدیک باشم، چون اگر می‌خواستم چیزی را که در این فضا زندگی می‌کند را تخیل کنم، شاید فراتر از واقعیت می‌رفتم. بالاخره آدم‌هایی که در کوره‌های آجرپزی کار می‌کنند شکل عجیب و غریبی ندارند و اینطور نیست که مثلا در خیابان یکی را ببینی و حدس بزنی در کوره کار می‌کند.

فکر می‌کردند ما کارگریم!

بازیگر نقش «سرور» درخصوص استقبال خوب از این فیلم و جوایز متعددی که برنده شده اظهار کرد: من زمانی که فیلمنامه را خواندم، حس می‌کردم این فیلم مورد توجه قرار می‌گیرد. در سر کار هم لوکیشن جذاب، کارگردانی حساب شده احمد بهرامی و فیلمبرداری فوق‌العاده مسعود امیری تیرانی را دیدم و دیگر همه چیز برایم مشخص شد. وقتی تمام تکه‌های پازل به درستی در کنار هم قرار می‌گیرد، از همان ابتدا حس می‌کنی که چنین اثری مورد توجه قرار خواهد گرفت، مگر اینکه با بدشانسی مواجه شود که خداراشکر این اتفاق برای «دشت خاموش» نیفتاد.

مهدیه نساج در انتهای صحبت‌هایش خاطره‌ای هم از حضور در جشنواره سال گذشته ونیز گفت: بعد از اکران فیلم در جشنواره زمانی که از سالن بیرون آمدیم، خیلی از خبرنگاران و منتقدان به ما (بازیگران دشت خاموش) می‌گفتند شماها خیلی خوب بازی کردید و مثل بازیگران فیلم‌های کیارستمی بعد از این اثر، می‌توانید وارد حرفه بازیگری شوید و در این راه موفق خواهید شد! یعنی واقعا فکر می‌کردند ما بازیگر نیستیم و مثلا کارگرهای آجرپزی آن کوره بودیم که بعد از حضور در این فیلم قرار است وارد حرفه بازیگری شویم. این برخورد خیلی برایمان جالب بود.

انتهای پیام/۴۱۰۴/