شیوه سینمارفتن مردم با ظهور پردیس‌های سینمایی عوض شد/ اکران فیلم با کمتر از ۱۵ تماشاگر به‌صرفه نیست

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، پس از همه‌گیری بیماری کرونا در زمستان ۹۸ تعدادی از اصناف، به طور رسمی تعطیل شدند و سینما یکی از آنها بود. تعطیلی سالن‌ها و پروژه‌های تولیدی سینما بزرگترین چالشی بود که اهالی هنر هفتم را با خود درگیر کرد و لطمه‌ها زیادی به این حوزه وارد شد.

فشار وارده به سینمادارها و تهیه‌کنندگان سینما، باعث شد که اهالی این هنر برای اینکه سالن‌ها را از حالت تعطیلی خارج کنند، تلاش‌های زیادی کردند و تقریبا توانستند خواب زمستانی سینما را کوتاه‌تر کنند. باوجود اینکه در حال حاضر سالن‌های سینما باز است و تعدادی از آثار هم به اکران رسیده‌اند، اما اوضاع هنوز با آنچه که فعالان این حوزه توقع دارند فاصله زیادی دارد. سینمادارها یکی از اصناف زیرمجموعه هنر هفتم بودند که به دلیل تعطیلی‌های گاه و بیگاه و اکران‌های نه چندان مناسب، چالش‌های فراوانی را از سر گذراندند. در میان سالن‌ها سینما نیز همه چیز بین پردیس‌ها و سینماهای تک‌سالنه متفاوت بود. پس از گفتگو با مدیر پردیس سینمایی آزادی، با مهدی نیک‌آیین مدیر سینما «سپیده» نیز به عنوان یک سینمای تک سالنه گفتگو کردیم.

فشار باورنکردنی تعطیلی‌ها به سینمادارها

مدیر سینما سپیده با گلایه از عدم هماهنگی‌های موجود در مورد تعطیلی و بازگشایی سالن‌های سینما در چند ماه اخیر گفت: سینما در این مدت ضربات بدی را متحمل شد و ظاهراً دوستانی که دستور بازگشایی‌های موقت سالن‌ها را می‌دادند هیچ هماهنگی با ستاد بحران و هیچ اطلاعی از اخبار نداشتند. یک روز اعلام می‌کردند سینماها باز است و دو هفته بعد باز همه چیز تعطیل می‌شد. این تعطیلی‌های مکرر و باز شدن‌های مقطعی، بزرگ‌ترین لطمه را به سینما زد.

وی افزود: در این میان تهیه‌کننده‌ها، دفاتر سینمایی و سرمایه‌گذارها هیچ طیب خاطری نداشتند و نمی‌توانستند برای اکران فیلم‌هایشان حتی با ظرفیت ۵۰ یا ۳۰ درصدی سالن‌های سینما برنامه‌ریزی کنند. از طرف دیگر بالطبع من سینمادار هم دچار بحران بودم اصلاً هیچ چیز مشخص نبود. صبح به ما ابلاغ می‌کردند که با ظرفیت ۵۰ درصد باز کنید، بعدازظهر ابلاغ می‌شد با ظرفیت ۳۰ درصد، فردا صبح ابلاغ می‌شد پروتکل‌های چندگانه از طرف وزارت بهداشت آمده که همه آن موارد مستلزم هزینه بود و باوجود انجام تمام این دستورالعمل‌ها بعد از یک هفته رسماً اعلام می‌کردند که سینماها کلا تعطیل است.

نیک آیین ادامه داد: باوجود اینکه درحال حاضر سینما مدتی است باز شده، ولی همچنان خیلی از مردم حتی مخاطبان پیگیر سینما با تعجب می‌پرسند مگر سالن‌ها باز است؟ عدم هماهنگی میان مسئولان مربوطه از وزارت ارشاد گرفته تا خانه سینما، دست‌اندرکاران فیلم‌ها، دفاتر پخش، صداوسیما و شهرداری باعث شده که حداقل اطلاع‌رسانی درستی هم انجام نشود. وقتی هیچ فیلمی از تلویزیون تبلیغ نمی‌شود و کوچکترین خبری از بازگشایی سینماها در رسانه ملی نیست، نشان می‌دهد که عملکردها در این زمینه مناسب نبوده است.

این مدیر فرهنگی دررابطه با نقدها نسبت به اکران فیلم‌های کم کیفیت در اکران چند وقت اخیر اظهار کرد: نمی‌توانم این نقد را بپذیرم، مگر در این مدت فیلم‌هایی مثل «شنای پروانه»، «درخت گردو» و «دینامیت» اکران نشدند؟ در این بازه‌ زمانی که فیلم‌های اکران شده به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسد ما سه‌تا از بهترین فیلم‌های چند سال اخیر که هر کدام‌شان امید یک فصل از اکران بودند و حتی می‌توانستند رکورد فروش در گیشه را بشکنند. در همین اوضاع، دینامیت ۱۰ میلیارد تومان را رد کرده که رقمی فوق‌العاده است یا «درخت گردو» در عرض سه روز حدود ۳۰۰ میلیون تومان فروخته است.

او در پاسخ به این سوال که در مدت تعطیلی‌ها و شرایط خاص سینما در یک سال و نیم گذشته، بیشترین فشار روی کدام قشر فعال در این حوزه بود، گفت: بازیگران یا عوامل تولید فیلم‌ها، شرایط به مراتب بهتری از سینمادارها داشتند. چون آنها این آثار را چند سال قبل بازی کرده بودند و باتوجه به اینکه از اکران درآمدی نداشتند، پس تعطیلی‌های سینما ضرری را متوجه آنها نمی‌کرد. ولی تنها گروه‌هایی که از اکران منتفع یا متضرر می‌شوند سرمایه‌گذاران، تهیه‌کننده‌ها، دفاتر پخش و سینمادارها هستند.

وی ضافه کرد: این درست است که به دلیل خوابیدن تولیدات سینمایی قطعاً به هنرمندان پیشنهادهای کمتری می‌رسد ولی بیشترین ضرر به سینمادارها وارد شد، حتی بیشتر از سرمایه‌گذاران و تهیه‌کننده‌ها. چون تهیه‌کننده یکبار در زمان تولید هزینه می‌کند و پس از نهایی شدن پروژه، دیگر هزینه‌ای ندارد ولی سالن سینما روز به روز هزینه دارد. من به محض اینکه چراغ سینما را روشن می‌کنم، هزینه آب، برق، پرسنل، استهلاک و تعمیرات دستگاه‌ها، نگهداری سالن‌ها و... را باید محاسبه کنم. بنابراین قشری که بیشتر از همه در این اوضاع لطمه دیده سینماداران هستند.

بیشتر بخوانید

زخم کاری بر پیکر سینمای ایران

فشار اصلی کرونا بر سینمادارها بود نه هنرمندان

تا ۱۵ نشه بازی نشه!

این مدیر فرهنگی دررابطه با میزان استقبال از فیلم‌های اکران شده در سینما سپیده در ماه‌های اخیر گفت: ما در این مدت فیلم‌های زیادی اکران کردیم که مخاطبان مختلفی داشت و به جز چند سانس خاص در طول روز، سالن حتی به میزان ۵۰ درصد هم پر نمی‌شد. اگرچه روزهایی بود که تعداد تماشاگران به قدری زیاد می‌شد که ما نگران بودیم که شاید پروتکل‌های بهداشتی رعایت نشود که خداراشکر همیشه رعایت شد.

او درخصوص میزان حدنصاب ضرردهی تعداد تماشگر برای یک سانس در سالن سینما گفت: قبل از اینکه قیمت دلار تا این حد بالا برود، می‌گفتند اگر در یک سانس چهار یا پنج بلیت فروخته شود، آن سانس ضرر ندارد و نباید زیر این تعداد تماشاگر فیلمی را اکران کرد. یعنی با سانسی دو سه نفر، خرج خود سالن هم درنمی‌آمد. اما در حال حاضر و با این قیمت دلار و هزینه‌های بالای استهلاک دستگاه‌ها فکر می‌کنم باید برای هر سانس حداقل ۱۵ نفر بیایند که خیال‌مان راحت باشد که بابت روشن شدن دستگاه‌ها و استهلاک آنها ضرر نمی‌کنیم.

نیک آیین اضافه کرد: در گذشته که روزهای سه‌شنبه بلیت‌فروشی نیم‌بها بود، سینما همیشه غلغله بود، ولی الان حتی روز سه‌شنبه هم بعضا از روزهای عادی مخاطب کمتری دارد، چون مردم این ذهنیت را دارند که شاید سه‌شنبه شلوغ باشد و پروتکل‌ها رعایت نشود و به همین دلیل می‌ترسند به سینما بیایند.

مدیر سینما آزادی در ادامه صحبت‌هایش به موضوع تفاوت‌های موجود بین پردیس‌ها سینمایی و سینماهای تک سالنه ورود کرد و گفت: به عنوان یک علاقه‌مند به سینما و نه به عنوان یک مدیر، نظر شخصی من این است که متأسفانه آئین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌هایی که برای اکران وجود دارد طوری نوشته شده که گویا این قوانین فقط برای سوددهی به پردیس‌ها و سینماهای با تعداد سالن بالا نوشته شده است. البته این نقد من صرفا مربوط به این روزها شرایط اکران پس از کرونا نیست و در گذشته هم چنین برداشتی از این قوانین می‌شد. اگرچه حس می‌کنم در شرایط کرونا اوضاع بدتر هم شده است.

وی افزود: در حال حاضر شرایط به قدری بحرانی است که به نظرم این بحث‌ها اصلاً اولویتی ندارد. اولویت اصلی فعلا این است که چراغ سینما روشن باشد و کلیت سینما اعم از عوامل تولید گرفته تا دست‌اندرکاران اکران و خود سینماداران باید با کمک ارشاد، خانه سینما و ارگان‌های دیگر مثل صداوسیما و شهرداری‌ پای کار بیایند تا با همتی بلند سینما دوباره روی پای خودش بایستد.

پردیس‌ها و تغییر آیین سینما رفتن مردم

نیک‌آیین درباره طرح‌های شکست خورده سینماهایی که پردیس نشدند ولی با بازسازی یک یا دو سالن به مجموعه خود اضافه کردند نیز گفت: یکی از دلایلی که چنین طرح‌هایی موفق نبودند این است که در حال حاضر آیین فیلم دیدن در کشور ما عوض شده است. من یادم هست که در گذشته زمانی که بچه بودیم و می‌خواستیم به سینما برویم، از اول هفته برنامه‌ریزی می‌کردیم، قرار و مدار می‌گذاشتیم، حتی شده ساندویچ آماده می‌کردیم و چهار، پنج نفری به سینما می‌رفتیم و فیلم می‌دیدیم. ولی در این هفت، هشت ساله با ورود پردیس‌ها به این صحنه عملاً شیوه سینما رفتن تغییر کرده و این پروسه تبدیل به سفری درون شهری شده است. به این ترتیب که مثلا اعضای یک خانواده به پاساژ می‌روند، لباس‌های مورد علاقه‌اش را می‌بینند، مایحتاج خانه‌ را می‌خرند، بچه‌ها را شهربازی می‌برند، در فود کورت غذا می‌خورند، آن وسط اگر زمان اضافه داشتند به سینما رفته و یک فیلم هم می‌بینند.

او ادامه داد: این تغییر آیین سینما رفتن باعث شده که مخاطب اول به این نگاه کند چه امکاناتی برایش وجود دارد؟ مثلا اینکه پارکینگ‌ دارد؟ جایی هست که دو ساعت کودکش در آنجا سرگرم باشد و او با خیال راحت فیلم ببیند؟ فست فود یا رستوران خوب نزدیک آنجا یا در خود مجموعه هست؟ متاسفانه سینماهای قدیمی هیچ‌کدام از این امکانات را ندارند. سینمای سپیده یا سینماهایی مثل «فلسطین» یا «ماندانا» که سالن‌هایشان را اضافه کردند، نه پارکینگ دارند نه رستوران، نه امکانات رفاهی در حد و اندازه پردیس‌ها.

مهدی نیک‌آیین در پایان صحبت‌هایش ضمن درخواست از ارگان‌هایی مثل وزارت ارشاد، خانه سینما و شهرداری برای حل کردن مشکلات سینماهای تک سالنه، اظهار کرد: بسیاری از مشکلات موجود با رایزنی قابل حل شدن است. مثلاً برای سینما سپیده به شهردار منطقه پیشنهاد دادیم که ملکی نزدیک سینما که پتانسیل پارکینگ شدن را دارد به ما معرفی کند، تا تا با کمک اسپانسر آنجا را تبدیل به پارکینگ عمومی کنیم که سینما هم از آن منتفع شود، ولی این ماجرا عملی نشد. مشکلاتی از این دست این روزها گریبان سینماها، به خصوص سالن‌های قدیمی‌تر را گرفته است. اگرچه طرح بازسازی سینما سپیده تکمیل شده و ما قبل از کرونا می‌خواستیم پروژه بازسازی را آغاز کنیم و اینجا را به یک پردیس هفت، هشت سالنه تبدیل کنیم، ولی متاسفانه به دلیل همه‌گیری کرونا به مشکلات مالی خوردیم و حالا منتظریم تا شرایط برای انجام این حرکت مساعد شود.

انتهای پیام/۴۱۰۴/