کابوس ۸ ساله!
به گزارش خبرنگار حوزه دولت گروه سیاست خبرگزاری آنا، خرداد سال ۹۲ با حمایت اصلاح‌طلبان و انشقاق بزرگ میان اصولگرایان، حسن روحانی به‌عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شد. وعده تدبیر در اداره کشور، ارتقای امید جوانان و بهبود معیشت و سفره مردم اصلی‌ترین شعارهای وی به عنوان کاندیدای ریاست جمهور بود. با این حال مردم به او اعتماد کرده و حسن روحانی متولد سمنان توانست به کرسی پاستور تکیه بزند.
بسیاری از فعالان سیاسی معتقدند حسن روحانی تا روزهای پایانی انتخابات حتی باور نداشت که بتواند به‌عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شود ولی با این حال با حمایت اصلاح‌طلبان توانست به این منصب تکیه بزند. همین حمایت‌ها باعث شد تا بسیاری از وزرای کابینه وی را رئیس دولت اصلاحات و اکبر هاشمی رفسنجانی انتخاب کند؛ با استناد به همین موضوع بسیاری از تحلیل‌گران معتقد بودند که وی حتی کنترلی بر اعضای هیئت دولت ندارد.
روحانی در قاب ۹۲ تا ۹۶
چهره حسن روحانی در سال‌های ۹۲ تا ۹۶، دو قاب بیشتر نداشت و وی همان دو قاب را علی‌رغم همه فشارها و وعده‌های ۱۰۰ روزه حل مشکلات حفظ کرد.
رئیس جمهور وعده‌ها؛ وعده‌های سنگین و رنگینی که برای بهبود معیشت مردم همچنان ادامه داشت و سفره‌ای که قرار بود وضعیتش بهتر شود کم‌کم بسته‌تر و کوچک‌تر می‌شد. با این حال اتفاق بزرگ سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران رخ داد؛ «برجام» امضا شد و با وعده روحانی قرار بود حتی مشکلات آب خوردن نیز حل شود با این حال برجام روزبه‌روز نمک به زخم مردم می‌پاشید و هنوز خبری از حل مشکلات مردم به‌خصوص جوانان نبود.
رئیس جمهور برجامی‌ها؛ همین برجام و دفاع بد از اشتباهات سیاست خارجه دولت تدبیر و امید باعث شد تا روحانی رویکردش را هم نسبت به منتقدان تغییر دهد. بی‌سواد، بی‌شناسنامه، بروید به جهنم و... تنها بخش کوچکی از ادبیات رئیس جمهور روحانی خطاب به منتقدان است. این رویه باعث ایجاد نارضایتی‌های متعددی بین منتقدان و جناح مقابل او شد. با این حال رویه وی همچنان ادامه داشت و نه تنها بهبود نیافت بلکه در دولت دوازدهم بدتر و گسترده‌تر شد.
شروع تاختن اسب سرکش گرانی‌ها
در کنار همین برجام و ... بود که اسب سرکش گرانی و تورم شروع به تاختن کرد و همچنان برجام وصله‌ای بود که توسط حسن روحانی به مشکلات کشور زده می‌شد؛ غافل از اینکه این وصله آن قدر بد چهره شده بود که نارضایتی‌های عمومی را بالا برده و عدم تحقق شعارهای دولت را نمایان‌تر می‌کرد. علی‌رغم این اتفاقات این حسن روحانی بود که هر ساله عبور از رکود و تورم را به مردم بشارت داده و نوید روزهای خوش زندگی را می‌داد.
سفره مردم کوچک‌تر می‌شد و معیشت با مشکل برخورد می‌کرد؛ با این حال هنوز امید مردم ناامید نشده بود و حسن روحانی این را می‌دانست.
در کنار همه این‌ها، بی‌تدبیری‌های دولت باعث ایجاد حادثه قطار تبریز- مشهد، مسکن مزخرف، بررسی دوباره کرسنت، رانت‌های جدید، بودجه‌بندی‌های نادرست، نمایان شدن چهره‌های فاسد و چندین پدیده دیگر شده بود که همگی دست به دست هم دادند تا میزان ناامیدی مردم چند برابر شود و عملاً نارضایتی عمومی ایجاد شده بیشتر و بیشتر شود.
انتخابات ۹۶؛ دعوای زرگری حسن روحانی برای بقای سیاسی/ اخلاق از روحانی شکست خورد
سر انجام انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۶ فرا رسید؛ نارضایتی‌های عمومی و مشکلات معیشتی دولت حسن روحانی بیشتر شد و عملاً وضعیت برای دولت تدبیر و امید بغرنج‌تر شد.
کاندیدای پوششی توسط این طیف سیاسی ابداع و وارد میدان انتخابات شد تا از روحانی دفاع کند از طرفی تیم مشاوره دولت یازدهم زمین بازی را از مسائل معیشتی و اقتصادی به سمت مسائل سیاسی برد. آن‌جا بود که ادعاهای دروغی مانند دیوارکشی بین زن و مرد و زندگی در تحریم و مشکلات فراوان به سید ابراهیم رئیسی نسبت داده شد. با این همه بالاخره حسن روحانی با این اتهام زدن‌ها و باخت اخلاق توانست رئیس جمهور دولت دوازدهم شود و رقیب وی با رأی بالایی از این کرسی باز بماند.
رشد تصاعدی مشکلات معیشتی حاصل ناکارآمدی دولت روحانی
پس از ۹۶ بود که علی رغم شعارهای حسن روحانی مبنی بر بهبود وضعیت اقتصادی کشور و عبور از رکود و تورم قیمت کالاهای مصرفی و طلا و ارز به‌شدت بالا گرفت و همین امر موجب شکسته شدن کمر تولید داخلی و معیشت مردم شد. سفره‌های مردم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شد، فساد اقتصادی و دست دلال‌ها بیش از پیش نمایان شده و دولت حتی از رفع مشکل تأمین مواد اولیه مورد نیاز عاجز ماند. قیمت مسکن بالاتر رفت و قشر جوان عملاً در این باتلاق ساخته‌شده غرق شد.
ماجرای بنزین رخ داد و علی‌رغم هشدارها افزایش قیمت شکل گرفت و باعث ایجاد مشکلات بزرگی در کشور شد در حالی که رئیس جمهور در کمال ناباوری اعلام کرد که صبح جمعه افزایش قیمت بنزین را فهمیده است!
روزبه‌روز وضعیت معیشتی اسفناک‌تر شده و حسن روحانی در صحبت‌های روزانه خود همچنان خبر از بهبود وضعیت معیشت می‌داد.
چندی بعد، مردم به بورس فراخوانده شدند و سرمایه‌ها و دار و ندارشان را با اعتماد به دولت وارد این گردونه کردند و عملاً سرمایه خود را از دست دادند و همچنان حسن روحانی رونق بورس را در حرف‌های خود اعلام می‌کرد؛ همین مواضع بود که سفره مردم را کوچک‌تر و آن‌ها را عصبانی‌تر می‌کرد.
از طرفی همه‌گیری ویروس کرونا ضربه مهلک‌تری به اقتصاد کشور زد و دولت به جای تدبیر مسائل، کاملاً کورکورانه با آن برخورد می‌کرد. در همین شرایط هم که عده زیادی کار و معیشت خود را از دست دادند، روحانی همچنان شعارهای گشایش اقتصادی و رفع تورم را سر می‌داد.
همه این عوامل کنار هم قرار گرفت و ثابت کرد که دستی در کار است تا نارضایتی عمومی در ایران به بالاترین حد خود برسد. نارضایتی‌هایی که منجر به ایجاد اقتصاد فشل، قهر مردم با صندوق رأی و آشفتگی کشور می‌شد.
انتخابات ۱۴۰۰ و پایان کابوس بنفش!
انتخابات ۱۴۰۰ فرارسید و نهایتاً دوران تاریک ۸ ساله دولت تدبیر و امید به روزهای پایانی خود رسید؛ اما این عبور هم بدون ایجاد نارضایتی‌های عمومی انجام نشد. دولت روحانی حتی در روزهای پایانی و اجرای انتخابات ۱۴۰۰ نیز همچنان شرایط ایجاد نارضایتی‌ها را فراهم کرد. عدم فعالیت بموقع شعب اخذ رأی، اشتباهات فنی و شمارشی آراء توسط وزارت کشور از یک سو و از سوی دیگر کاهش مشارکت به دلیل وضعیت بد اقتصادی ایجادشده توسط دولت روحانی مسائلی بود که نشان می‌داد این نارضایتی‌های عمومی ادامه‌دار است.
با این حال ۸ سال کابوس دولت یازدهم و دوازدهم رو به پایان است و مردم هیچ وقت فراموش نخواهند کرد که رئیس جمهور هر وعده‌ای که داد، عکس آن اتفاق افتاد و هر گشایشی که وعده کرد به بن‌بست و بدتر شدن شرایط انجامید. مردم در حال روزشماری هستند تا روزهای پایانی دولت حسن روحانی بدون مشکل به سر برسد تا شاید از این غل و زنجیر گرانی و تورم و بیکاری و بی‌تدبیری و ناامیدی رهایی یابند.
انتهای پیام/پ
انتهای پیام/