فضای باز نقد و نظر در میدان تحصیل و تهذیب/ پیامی که کام دانشگاه آزادی‌ها را شیرین کرد
به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگ گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، اختتامیه مرحله کشوری کرسی‌های آزاداندیشی دانشگاه آزاد اسلامی برای خیلی‌ها فرصتی جهت تجربه یک جمع جدید بود.
لوح‌های زرین رقابت
با تاخیر به سالن اختتامیه می‌رسم، تصویربرداران انتهای سالن مستقر شده‌اند و تست صدا می‌گیرند، تیم‌های دانشجویی که مرحله نهایی را هم پشت سر گذاشته‌اند، گروهی حضور دارند، بعضی دانشجوها ردیف‌های کناری را به نشستن در وسط سالن ترجیح می‌دهند، عده‌ای با دسته گل وارد سالن می‌شوند، احتمالا از بستگان دانشجویان تهرانی هستند.
لوح‌های زرین تقدیر که از روی سن چشمک می‌زنند، قرار است روی طاقچه اتاق کدام دانشجوها بنشینند تا هر وقت به آن نگاه می‌کنند شوق دور دیگری از کرسی‌های آزاداندیشی در دلشان زنده و یکبار دیگر عظم‌شان جزم گفت‌وگوهای پی‌درپی از واحد و شهرستان تا مرحله کشوری شود؟
به وقت کرسی‌ها
از بین مسئولان دانشگاه آزاد اسلامی دیدن معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه هم عجیب است و هم خوب، می‌پرسم آقای دکتر شما تا همین دیروز سفرهای استانی هرمزگان و قشم و ... بودید چگونه خود را به اختتامیه رساندید؟ با خنده می‌گوید «مارکوپولو شده‌ام»! باید برای کرسی‌ها خودم را می‌رساندم.
سلام‌های بلند و صدای قاری
قرار است پیام رهبر انقلاب به کرسی‌های آزاداندیشی -که از ۲۰ سال پیش منتظر اجرایی شدن آن بودند- توسط دکتر طهرانچی قرائت شود و خبرنگار خبرگزاری‌ها قلم به دست آماده انعکاس سریع پیام رهبر انقلاب هستند تا افتخار انعکاس اول را به رسانه خود اختصاص دهند اما سریع‌تر از شبکه خبر صداوسیما که زنده برنامه را پوشش می‌دهد، نخواهند بود. با صدای رئیس دانشگاه آزاد اسلامی که از در سالن بلند بلند با همه سلام می‌کند جلسه رسمی می‌شود. صدای قاری که پرحجم است و کوبنده، تمام سالن را به سکوت می‌برد انگار دیوارها هم گوش می‌کنند.
کرسی‌ها جای بگیر و ببند نیست
اینجا خبری از بگیر و ببند دانشجوها برای بحث‌های سیاسی جناحی یا انتقاد به وضعیت اقتصادی کشور نیست، همین دیروز بود در پنل سیاسی؛ تیم‌هایی که نظرات مدافع و مخالف سیاست‌های اجرایی کشور داشتند، به بحث نشستند و رقابت کردند، همین دیروز بود که در محور اقتصادی راحت از الزام ارتباط عمیق با غرب حرف می‌زدند چون آن را نماد تکنولوژی می‌دانستند و برخی دیگر هم آن را نقد می‌کردند.
پیام رهبر؛ کرسی‌های آزاداندیشی و حساب ویژه‌ای که باید روی دانشگاه آزاد باز کرد
دکتر طهرانچی که پیام رهبر انقلاب خطاب به دانشگاه آزاد و کرسی‌های آزاد اندیشی را قرائت می‌کند، گویی باید حساب دیگری روی دانشگاه آزاد باز کنیم. از دانشجوها می‌پرسم «نسبت به پیام رهبر چه حسی دارید؟»، یکی می‌گوید«مدال افتخار کرسی‌های آزاداندیشی به گردن دانشگاه آزاد افتاد، تا قبل از این، دانشگاه‌های دولتی بودند که پیشرویی علم و گفتمان را در دست داشتند اما این‌بار ابتکار عمل به دست دانشگاه آزاد افتاد و توان بالای بچه‌ها فرصت بروز پیدا کرد»، دیگری با خنده‌ای که در صورتش نشسته می‌گوید«کسی نمی‌تواند دانشجوهای دانشگاه آزاد را به مدرک‌گرایی متهم کند، ما چند ماه برای این روز زحمت کشیدیم و این پیام مستقیم رهبر انقلاب به کرسی‌ها، به تلاش ما رنگ اصالت بخشید».
ابراندیشکده کرسی‌های آزاداندیشی
انتهای سالن پر از همهمه -البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی- مصاحبه مسئولان و خبرنگارانی است که کلی سوژه اطراف آنها می‌چرخد. مسئولان یکی یکی سخنرانی می‌کنند، رویت حجت‌الاسلام رضا غلامی، ستاره سهیل علوم انسانی در بین سخنرانان نشان از اهمیت و نقش کرسی‌های آزاداندیشی دانشگاه آزاد در حوزه اندیشه و گفتمان دارد و می‌گوید« دانشگاه آزاد اسلامی با برگزاری این رویداد، جسارت به خرج داد و خطرپذیری کرد، کرسی‌های آزاداندیشی باید به یک اَبَراندیشکده برای کشور تبدیل شود»، ابراندیشکده شدن شاید رسالتی باشد که کمتر کسی برای کرسی‌ها به ذهنش خطور کرده باشد.
حواسمان به آزادی باشد
لحظه‌های معرفی تیم‌های برگزیده نزدیک می‌شود، حضور ناگهانی یاسر جبرائیلی که ریاست هیئت داوران کرسی‌های آزاداندیشی دانشگاه آزاد را به عهده داشته دوباره مراسم را شارژ می‌کند، طولی نمی‌کشد که پشت تریبون همان جبرائیلی همیشگی می‌شود، اهل فلسفه، نقاد، نافذ با مشتی پر از گزاره‌های استدلالی برای به چالش کشیدن حریف. بعد از نقد نظریات فایرابنت و جان استورات میل می‌گوید«آزادی در اسلام ابزار است نه هدف، حواسمان باشد جریان لیبرال مفهوم آزادی را به انحراف نکشاند».
با ما هم‌ترانه شوید، «با یه اشاره کافیه تا سربندهامونو بببندیم»
این محسن توسلی است که با اجرای قطعه‌های «جنگ نرم» و «اسطوره» سالن را با خود هم‌نوا می‌کند و دانشجوها همراه با او دم می‌گیرند، "هیهات منالذله یعنی خون می‌دیم اما خاک هرگز ... با یه اشاره کافیه تا سربندهامونو بببندیم" اگر شما هم می‌خواهید حماسی دم بگیرید این ترانه را از اینجا گوش کنید.
یه دقیقه وقت می‌خواهم؛ حرف‌های صریح اما دردمندانه
تیم‌های برگزیده جوایز خود را از رئیس دانشگاه می‌گیرند و در حالیکه همه فکر می‌کنند جلسه رو به پایان است، عضو تیم برگزیده سیاسی از واحد نجف‌آباد می‌گوید یک دقیقه وقت می‌خواهم، خطاب به مسئولان دانشگاه آزاد می‌گوید «در درس اقتصاد مهندسی دانشگاه، به طور رسمی ربا تدریس می‌شود، چگونه می‌توان از دانشجوی مسلمان ایرانی انتظار ساخت تمدن نوین اسلامی و بهبود اوضاع اقتصادی کشور را داشت، وقتی ربا و نزول با برچسب علم و در قالب سرفصل‌های درسی به شکل رسمی در دانشگاه تدریس می‌شود، از شما خواهان پیگیری عاجل هستیم».
قشنگ‌ترین یادگاری
موعد عکاسی تیم‌های دانشجویی است، اینجا است که رقابت رنگ می‌بازد و تیم‌های رقیب در عین صمیمیت با یکدیگر عکس می‌گیرند، می‌پرسم «کی فرصت کردید رفیق شوید؟» با خنده می‌گویند «در زنگ تفریح بین کرسی‌ها»، برگزیده محور اجتماعی می‌گوید«در کرسی‌های مرحله نهایی، تیم رقیب ما پس از حذف شدن از دور رقابت‌ها به کمک ما آمد و برای مسابقه آخر از هیچ کمکی دریغ نکرد، این رفتار محبت‌آمیز آنها قشنگ‌ترین خاطره کرسی‌ها است».
جوان اما قدر
در بین جمعیت دنبال تیمی می‌گردم که اعضای آن سال اول مقطع کارشناسی بودند و تیم‌های رقیب در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری را شکست داده بودند که چهره‌های صمیمی و آشنای بچه‌های واحد یاسوج را نشانم می‌دهند که روی سن مشغول عکاسی هستند. از آنها می‌پرسم با چقدر اختلاف دوم شدید؟ با خنده می‌گویند «۱۰ صدم!، اما بی‌خیال کرسی‌ها نمی‌شویم، سال بعد منتظر ما باشید».
کرسی‌ها ادامه دارد
برخی نگران این هستند که کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه آزد اسلامی تداوم نداشته باشد، که معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی خبر از تثبیت کرسی‌ها ذیل یک دبیرخانه مرکزی می‌دهد و خیال همه را حت می‌کند.
تحدی جهان‌بین با کاندیداهای ریاست جمهوری
در ساعات ابتدایی اتمام مرحله کشوری کرسی‌ها که همه فکر می‌کنند ماجرا تمام شده و دانشجویان شهرستانی در مسیر بازگشت به شهرهای‌شان هستند، معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی کاندیدهای ریاست جمهوری انتخابات ۱۴۰۰ را دعوت به گفت‌وگوهای تخصصی با منتخبین کرسی‌های آزاداندیشی می‌کند تا همچنان پرونده پایان نخستین رویداد ملی کرسی‌ها باز بماند ... .
انتهای پیام/۴۱۶۲/
انتهای پیام/