تکرار ناکامی در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی؟/ دیپلماسی بی‌رمق دبیر در کسب کرسی
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، شهریورماه سال 95 رسول خادم رئیس وقت فدراسیون کشتی ایران با بیشترین رأی عضو هیئت‌رئیسه اتحادیه جهانی کشتی شد؛ در آن زمان خادم با کسب 76 رأی به‌عنوان نفر نخست در صف اعضای هیئت‌رئیسه اتحادیه جهانی قرار گرفت تا اتفاقی بزرگ در تاریخ ورزش ایران رقم بخورد. عضویت در هیئت‌رئیسه اتحادیه جهانی کشتی به گواه خیلی از افراد نتیجه دیپلماسی بسیار فعال خادم طی مدت حضور او در رأس فدراسیون کشتی بود به حدی که خادم موفق شده بود در میان افراد پرنفوذ که سال‌ها در این پست قرار داشته‌اند به‌عنوان نفر نخست انتخاب شود. در همان زمان برای رسیدن به این کرسی مهم و تأثیرگذار برنامه مدونی تعریف شده بود؛ مدیریت کشورهای آفریقایی و عربی به بنی تمیم، کشورهای آمریکایی به مومنی و اروپایی را به خانم پناهی داده بودند تا هر سه نفر طبق برنامه پیش بروند و برای رسول خادم رأی جمع کنند و برنامه‌های او را به اطلاع کشورها برسانند.
اگرچه یک سال بعد درست در بهمن‌ماه 96 رسول خادم شوک بزرگی به کشتی و ورزش ایران وارد کرد و از عضویت در هیئت‌رئیسه اتحادیه جهانی کشتی انصراف داد اما حضور او به‌عنوان کسی که بیشترین رأی را کسب کرده بود دستاوردی بزرگ برای ورزش ایران محسوب می‌شد. خادم می‌توانست تا سال 2020 به‌عنوان عضو هیئت‌رئیسه در اتحادیه جهانی حضور داشته باشد که البته این دستاورد بزرگ را با دلایل و استدالال‌های خود از ایران گرفت.
دیپلماسی ضعیف کشتی ایران در روزهای ریاست دبیر
پس از کناره‌گیری خادم از هیئت‌رئیسه اتحادیه جهانی یکی از کرسی‌های مهم و تأثیرگذار برای ایران از بین رفت؛ حالا در دوران ریاست علیرضا دبیر دوباره برای رسیدن به این کرسی مهم خیز برداشته شده است؛ حمید سوریان چهره‌ای نام‌آشنا در کشتی ایران و جهان برای عضویت در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی نامزد شده است، کرسی که روزگارانی در دست یک ایرانی بود و می‌توانست با نفوذی که در اتحادیه جهانی داشته باشد اتفاقات خوبی برای کشتی ایران رقم بزند.
بدون شک فعالیت مستمر و با برنامه رسول خادم برای رسیدن به کرسی در اتحادیه جهانی کشتی نشان می‌دهد رسیدن به این جایگاه کار راحتی نیست و قطعاً نیاز به یک برنامه‌ریزی منسجم و تعریف شده از سوی فدراسیون کشتی و همچنین استفاده از ظرفیت وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک دارد، موضوعی که این روزها در فدراسیون کشتی شاهد آن نیستیم و حتی نشان می‌دهد اهالی کشتی خودشان هم برای رسیدن به این کرسی چندان تمایلی ندارند و درگیر برخی مسائل داخلی هستند. علیرضا دبیر در یکی از صحبت‌های خود به صراحت در مورد فعالیت برای کسب رأی برای سوریان جهت عضویت در اتحادیه جهانی گفت: «در موضوع حمید سوریان یک بخشی به ما و بخشی دیگر به خود او برمی‌گردد. جدیدی واقعا فعال بود. سوریان هم باید فعال شود. به او گفتم به بلغارستان برو. لالوویچ به من گفت آدم‌های اینجا سیاسی رأی نمی‌دهند، بلکه رفاقتی رأی می‌دهند. من که بیکار نیستم همه سفرها را بروم. خود حمید سوریان باید زحمت بکشد و برود.»
ناکامی در انتخابات شورای کشتی آسیا تکرار می‌شود؟
ناکامی عباس جدیدی در انتخابات شورای کشتی آسیا نشان داد دیپلماسی کشتی ایران آن قدرها هم فعال نیست و متأسفانه برای رسیدن به این کرسی از ظرفیت وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک استفاده چندانی نشد؛ عباس جدیدی در انتخابات شورای کشتی آسیا به دلایل عجیب و غریب رأی نیاورد که البته علیرضا دبیر معتقد است مزدوران داخلی که در خارج از ایران حضور دارند باعث رقم خوردن این اتفاق شدند؛ اما به گواه خیلی از اهالی کشتی و دیگر مسئولان دیر اقدام کردن فدراسیون کشتی در معرفی عباس جدیدی و جمع‌آوری رأی برای او باعث ناکامی او شده است؛ نداشتن برنامه مدون و منسجم شده نمی‌تواند به کسب کرسی منجر شود؛ اگر فدراسیون کشتی یا هر فدراسیون دیگر قصد رسیدن به کرسی‌های جهانی و آسیایی را دارد در قدم اول باید برای آن برنامه‌ریزی اصولی داشته باشد، وقتی علیرضا دبیر به‌عنوان رئیس فدراسیون کشتی به صراحت اعلام می‌کند من که بیکار نیستم به همه سفرها بروم و خود سوریان باید زحمت بکشد و برود نشان می‌دهد حتی اهالی فدراسیون هم برای رسیدن به این کرسی همدل نیستند و از همه مهم‌تر حتی فرد مورد نظر هم گویا چندان مشتاق نیست، قطعاً با این شرایط طبیعی است که کشتی ایران در انتخابات هیئت‌رئیسه اتحادیه جهانی هم ناکام شود و دستش از رسیدن به کرسی کوتاه بماند.
انتهای پیام/4057/
انتهای پیام/