افزایش امنیت تبادل اطلاعات از رهگذر همکاری ایران و روسیه/ روابط اطلاعاتی تهران- مسکو خطری جدی برای غرب

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، روز سه‌شنبه هفتم بهمن‌ماه محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه و سرگئی لاوروف، همتای روسی وی در جریان سفر ظریف به مسکو موافقت‌نامه همکاری دو کشور در حوزه امنیت اطلاعات را امضا کردند که کارشناسان از آن به‌عنوان نقطه عطفی در حوزه همکاری‌های دو کشور در امنیت سایبری یاد کرده‌اند.

مهم‌ترین مزیت این توافقنامه هماهنگی و همکاری در مجامع منطقه‌ای و بین‌المللی برای تضمین امنیت ملی و بین‌المللی اطلاعات است. این موافقت‌نامه در قالب معاهده‌ای کلی است که در مارس سال 2001 بین دو کشور به امضا رسید.

توافق امنیتی فراگیرترین توافق بین دو کشور است

با بررسی مواردی که در این موافقت‌نامه به‌عنوان زمینه همکاری ذکر شده‌اند می‌توان به اهمیت و فراگیری این موافقت‌نامه پی برد. با این توافقنامه هر دو کشور متعهد می‌شوند که همه هماهنگی‌ها و همکاری‌های لازم را درباره تقویت امنیت اطلاعات، مبارزه با جرائم ارتکاب یافته با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات، کمک‌های فنی و فناوری، همکاری بین‌المللی شامل شناسایی، هماهنگی و انجام همکاری لازم در مجامع منطقه‌ای و بین‌المللی برای تضمین امنیت ملی و بین‌المللی است را در سرلوحه کار قرار دهند تا هر سریع‌تر و کامل‌تر به اهداف این موافقت‌نامه دست یابند.

اهمیت این موافقت‌نامه تا حدی است که لاوروف تأکید کرد این سند دو کشور را قادر خواهد ساخت تا به‌راحتی هماهنگی لازم برای مقابله با مشکلاتی که در فضای مجازی وجود دارد را به اجرا درآورند و از مزایای آن استفاده کنند.

این در حالی است که ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی نه‌تنها از اردوگاه کشورهای استعمارگر غربی جدا شد بلکه با حمایت از جنبش‌ها ضد استعماری و اشغالگری ازجمله آرمان ملت فلسطین آماج حملات جاسوسی اینترنتی قرار گرفت. این حملات اکثراً به‌وسیله رژیم صهیونیستی و سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا و دیگر کشورهای متخاصم انجام می‌شد.

بیشتر بخوانید:

تکان‌دهنده‌ترین حمله‌های سایبری ۲۰۲۰ علیه بهداشت و درمان/ هکرها به اطلاعات بیماران هم رحم‌ نمی‌کنند

سردار سلیمانی مبتکر همکاری مشترک ایران و روسیه علیه تروریسم بود

شایان‌ذکر است که ایران و روسیه در بحث حفظ امنیت دریای خزر تفاهم‌نامه‌هایی همچون سال 1921 دارند. کشورمان در پیمان همکاری شانگهای به‌عنوان یک عضو ناظر هم حضور دارد. ایران و روسیه همچنین، همکاری‌ها و توافق‌نامه‌هایی را در مبارزه با تروریسم و افراط‌گری و خطرهایی برای منطقه دارند. در موضوع زیاده‌خواهی‌های آمریکا و غرب در عراق، سوریه و افغانستان نیز نگاه‌های مشترک بین ایران و روسیه وجود دارد تا بتوانند مواضع یکسانی اتخاذ کنند. 

به‌ عبارت‌ دیگر، ایران و روسیه دوستان و دشمنان مشترک دارند و درست به همین دلیل است که باید از درز اطلاعات دولتی، بخش خصوصی و حتی شهروندان خود جلوگیری کنند و راه را بر حملات سایبری که هر از گاهی به یکی از مراکز مهم لطمه می‌زند ببندند.

انفجار در سایت هسته‌ای نطنز، ترور شهید محسن فخری زاده دانشمند هسته‌ای و هک شدن بخش اطلاعات برخی از سازمان‌های دولتی و خصوصی همگی به این دلیل بود که دشمنان از جهت سطح فناوری قادر به نفوذ به ساختار سایبری کشور بودند اما با تمهیدات مقامات مسئول امید است که این توافقنامه راه را بر دشمنان سد کند.

به دلیل اینکه برخی از دشمنان ایران از سردمداران علوم سایبری و اینترنتی هستند مقامات امنیت سایبری در ایران به این نتیجه رسیدند که گسترش همکاری با روسیه به‌عنوان یک ابرقدرت علمی و امنیتی می‌تواند فضای مجازی کشور را برای سوءاستفاده کنندگان از اطلاعات ذی‌قیمت ناامن کند.

ناخشنودی کشورهای همسو با غرب از توافق امنیتی ایران و روسیه

وقتی‌که مواضع کشورهای منطقه و جهان را در خصوص ایران بررسی می‌کنیم بیشتر به اهمیت رابطه ایران و روسیه مخصوص درزمینه امنیتی پی می‌بریم. در این منطقه، ترکیه به‌عنوان رقیب ایران همیشه سعی کرده روابط ایران و روسیه را تحت نظر داشته باشد. کشورهای عربی که با غرب همسو هستند روابط ایران و روسیه را به‌عنوان خطری برای خود در نظر می‌گیرند. کشورهای عربی با توجه به سابقه و پیشینه‌ روابط با آمریکا و اروپا، توسعه‌ همکاری ایران و روسیه را ازنظر امنیتی نظامی، خطری جدی برای خود می‌دانند. نگاه آن‌ها بیشتر امنیتی-نظامی است تا اقتصادی. کشورهای عربی از این می‌هراسند که توسعه‌ روابط ایران و روسیه به تجهیز بیشتر ایران و توانمندی‌های نظامی ایران منجر می‌شود و این افزایش توانمندی‌های نظامی ایران آن‌ها را تهدید کند. همچنین کشورهای عربی از این نظر نگران‌اند که توسعه‌ مناسبات روسیه با ایران، منجر به تجهیز و قوی‌تر شدن موقعیت نظامی – امنیتی ایران شود.

از این رو، در منطقه‌ای بااین‌همه رقیب و دشمن بالقوه نمی‌توان گردش اطلاعات باارزش در کشور را به حال خود رها کرد.

از طرفی اتحادیه‌ی اروپا و امریکا سعی دارند روابط ایران و روسیه را تحت نظر داشته و سطح روابط را پیگیری کنند. غرب معتقد است همکاری در نظام امنیتی و ارتقای توان دفاعی ایران از حوزه‌های همکاری ایران و روسیه است.

چین به‌عنوان یک قدرت نوظهور اقتصادی، امنیت خود را با ایران گره نمی‌زند. چین بیشتر به فکر فروش محصولات خود و ارائه خدمات مهندسی و فنی به کشور ماست. اما ما با روس‌ها مرز آبی مشترک داریم. منافع مشترک در قفقاز و آسیای میانه داریم. همان‌طور که قبلاً ذکر شد دشمنان و دوستان مشترک هم داریم. به همین دلیل است که انعقاد قراردادی مهم مانند موافقت‌نامه همکاری امنیت سایبری می‌تواند پیام‌های مهمی برای دول منطقه در جهان اعم از دوست و دشمن داشته باشد.

مهم‌ترین این پیام‌ها به مخاطبان می‌گویند که ایران و روسیه آن‌قدر برای هم مهم و حیاتی هستند و با یکدیگر یک‌صدا و هماهنگ هستند که در زمینهٔ نخستین اولویت یعنی امنیت به تفاهم و توافق رسیده‌اند. این توافقنامه به دوستان می‌گوید که پس‌ازاین، ارتباط با ایران و ردوبدل کردن اطلاعات باارزش با بخش‌های دولتی و خصوصی ایران قابل‌اعتماد است. دشمنان نیز دانسته‌اند که وقتی دو کشور قدرتمند ایران و روسیه در حفاظت از فضای مجازی خود همکاری داشته باشند یعنی اینکه این دو کشور در هر زمینه دیگر راحت‌تر باهم هماهنگ می‌شوند.

انتهای پیام/4155/پ