جشنواره‌های فجری که آنی می‌آیند/ در یک «تاریخ» با یک «شیوه» و به سمت یک «هدف»!
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، جشنواره‌های فجر امسال تحت تأثیر شرایط کرونا ایامی کم‌سر وصدا و صرفا مبتنی بر خبررسانی را پشت سرمی‌گذارند تا در صورت امکان و بنا بر وضعیت کرونایی کشور، تجربه‌ای جدید را عملیاتی کنند.
در این بین جشنواره تئاتر فجر با قطعیت در برگزاری، باید شمایل خاص‌تری به خود گیرد؛ رویه‌ای که برخلاف پتانسیل «زنده» تئاتر گویا قرار است دست به دامن «آنلاین» و «فضای مجازی» شود و شاید در بهترین حالت ممکن بتواند شاهد اجرای برخی نمایش‌ها در تعداد محدودی از سالن‌های تئاتری ان‌هم به شکل ظرفیتی 50 درصد باشد.
دوباره این 10 روز؟
البته همین شیوه انتخابی در برگزاری سی و نهمین دوره تئاتر فجر نیز همچنان رسمیت نیافته؛ خصوصا اینکه کمتر ایمایی از ناحیه تئاتری‌ها شنیده می‌شود؛ اینکه آیا رغبتی برای حضور در این دوره دارند یا نه؟ شاید در این دوره همه‌چیز به سمت جوانترها برگردد بلکه در دوران نبود تئاتریهای اسم و رسم‌دار، بتوانند عرض‌اندامی کنند.
آنچه فعلا قطعیت یافته تنها تاریخ برپایی جشنواره تئاتر فجر طی روزهای 11 الی 21 بهمن‌ماه است که در این مورد با جشنواره فیلم فجر نیز اشتراک دارد. البته همین محدوده زمانی خود موجب سوال است که چرا دوباره این رویداد قرار است با هم در یک 10 روز مشخص برگزار شود؟
جشنواره سی و نهم فیلم فجر همه ساله در دهه فجر به شکل پررونق‌تری برپا می‌شود و چه بسا در قیاس با دیگر رویدادهای فجر از اقبال و جذابیت دوچندان‌تری نیز برخوردار باشد؛ به همین دلیل هم دیگر رویدادها شاید نتوانند در این بازه خودی نشان دهند و بدین سبب نیز همانند موسیقی فجر، میل به تاریخ‌های دیگری دارند.
تئاتر فجر نیز چند دوره چنین تجربه‌ای را پشت سر گذاشت یعنی به دهه اول بهمن‌ماه موکول شد که اتفاقا مورد استقبال نیز قرار گرفت اما دوباره رویه همیشگی خود را در پیش گرفت. درحالی که این همزمانی در دهه دوم بهمن‌ماه با فیلم فجر از اساس این رویداد را به حاشیه می‌برد حتی اگر در دوره کرونایی و به شکلی باشد که قرار است دم از تجربه آنلاین بزند.
کدام یک از اینها بهتر است؟
کمتر از یک ماه دیگر به آغاز این دو رویداد باقی مانده و به نظر باید شکل تازه اما محجوری از این دو را دید. اینجا کروناست که مشخص می‌کند بالاخره جشنواره‌ای صرفا برای داوران برپا می‌شود یا ویژه رسانه‌های محدود و شاید هم با حضور مردم.
برگزاری جشنواره تئاتر به شکل مجازی به نظر کمترین جذابیت را به این رویداد خواهد داد که مبتنی بر این مساله، مدیران این رویداد درتلاشند سالن‌های حداقلی با ظرفیتی مناسب از تماشاگران را برای آن تدارک ببینند؛ حتی اگر این دسته از تماشاچی‌ها گعده‌ای خودمانی از گروه‌ها را تشکیل می‌دهند.
ضمن اینکه اجرای زنده گروه‌های تئاتری، خطر ابتلا هریک به کرونا را نیز افزایش می‌دهد با این حال دبیرخانه جشنواره چنین ریسکی را پذیرفته و حتی برای رونق گرفتن بیشتر آن درصدد اجرا با تماشاگران حضوری است!
جشنواره فیلم فجر اما به نظر قرار است دورهمی خود را صرفا برای داوری آثار پهن کند؛ کما اینکه چنین رویه‌ای امکان داوری‌های خاص، پرحاشیه و بدون تبلیغات لازم مردمی را نتیجه می‌دهد. برهمین اساس منهای حضور مردمی در سالن‌ها که باید آن را به واسطه شرایط کرونایی غیرممکن دانست، لازم است سراغ ایده اکران‌های محدود با حضور رسانه‌های جمعی ولو به شکل مختصر رفت.
رویدادهایی که حتی به شکل صوری باید برپا شوند
جشنواره‌های فجر امسال چه در حوزه سینما، تئاتر، تجسمی و حتی موسیقی قرار است دوره جدید خود را در سال 99 به انجام برسانند حتی اگر در محدودیت ممکن باشد. با این حال همین محدودیت‌ها می‌تواند منجر به خلاقیت‌هایی شود که نه فقط در دوره کرونا بلکه در پساکرونا نیز ماهیتی جذابتر به جشنواره‌های فجر بدهد.
باید دید رویدادهای جاری که روزهایی بیش به آغاز آن باقی نمانده به چه سرانجامی منتهی می‌شوند. آیا اصرار همچنان بر نمایش حداقلی، برپایی به شرط بودن، رقابتی نبودن، رویدادی خودمانی و ... است و یا اساس رقابت و جذابیت و مردمی بودن در آنان قرار است حفظ شود.
انتهای پیام /4143/
انتهای پیام/