آرتیمیس مأموریت جدید ناسا در فضا/ آمریکایی‌ها از جان ماه چه می‌خواهند؟
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، ناسا قرار است در اکتبر سال 2024، برای اولین بار پس از عصر آپولو فضانورد به ماه بفرستد. تیمی متشکل از دو فضانورد پس از قرارگیری در مدار ماه به وسیله فضاپیمای اوریون در منطقه قطبی جنوب ماه فرود می‌آیند. در رسانه‌ها از این مسافران به عنوان «اولین زن و مرد بعدی» یاد می‌شود که پس از 5 دهه به ماه خواهند رفت. آنها طی یک هفته، در مورد یکی از دهانه‌های آن منطقه که در تاریکی دائمی قرار دارد تحقیق خواهند کرد.
این مأموریت و سایر مأموریت‌های ادامه‌دار آرتیمیس به عنوان اولین برنامه اعزام انسان به ماه پس از چند دهه صورت می‌گیرد. این پروژه دارای یک سری اهداف علمی است. ناسا این اهداف را در گزارش «تیم روشن‌سازی علمی مأموریت آرتیمیس 3» که به تازگی منتشر شده، بیان کرده است. این گزارش به دستور اداره مأموریت‌های علمی ناسا(SMD) تهیه شده و خلاصه‌ای از برنامه علمی مأموریت‌های آرتیمیس را شرح می‌دهد.
جاده بازگشت به ماه
روند تعریف این اهداف در سپتامبر امسال آغاز شد، اما این بدین معنی نیست که ناسا پیش از این بی‌برنامه بود. بدین منظور واحد نجوم اداره مأموریت‌های علمی ناسا، گروهی از افراد را برای تعریف این اهداف تعیین کرد. این گروه که تیم تعریف علمی(SDT) نامیده می‌شود وظیفه ارزیابی اهداف کلی ناسا و بررسی نحوه عملیاتی شدن این اهداف، روش‌های تحقیق و فعالیت‌های کلیدی مأموریت آرتیمیس را برعهده دارد.
ارزیابی این تیم براساس چهار سند راهنمای جامع انجام گرفت. این چهار سند عبارتند از: نقشه راه کاوش ماه، مفاد علمی اکتشافات ماه، سند به کارگیری فناوری‌های پیشرفته در ماه، و سند چشم‌اندازها و سفرهای نجومی در طول دهه 2013-2022.
در مقدمه این گزارش آمده است که تیم SDT توصیه‌های ارائه شده در بررسی‌های پژوهشی ناسا و مقالات نوآورانه‌ای را که توسط جامعه علمی در دهه اخیر منتشر شدند را نیز در نظر گرفته است. مقالاتی که تیم SDT مورد توجه قرار دادند تقریباً انواع علوم و آزمایش‌های ماه را شامل می‌شود و از کشف ماده تاریک و اثرات جاذبه ماه روی موش گرفته تا علم نجوم رادیویی و بازگشت نمونه یخ از ماه را دربرمی‌گیرد.
اهداف اصلی ناسا
ناسا در گزارش نهایی که در ماه دسامبر منتشر شده است هفت هدف اصلی را طی مأموریت آرتیمیس تعیین کرده است. این اهداف شامل:
1. درک فرآیندهای نجومی
2. درک ماهیت و منشأ بخارهای قطبی ماه
3. تفسیر تاریخچه اثرگذاری ماه و زمین بر یکدیگر
4. بررسی سابقه خورشید در دوران باستان و محیط نجومی ما
5. مشاهده جهان و فضای محلی از مکانی متفاوت
6. انجام آزمایش‌های علمی تجربی در محیط ماه
7. تحقیق و کاهش خطرات اکتشاف
نویسندگان در بخش مقدمه گزارش گفته اند: ««تجربه و دانشی که از شش سفر اکتشافی آپولو در سال‌های 1969-1972 به دست آمده است(یعنی دانش زمین‌شناسی میدانی، استقرار بسته‌های آزمایشی در سطح ماه، و نمونه‌هایی که برای تجزیه و تحلیل به زمین آورده شدند)، شناخت ما را از منظومه شمسی بازتعریف کرد. حال در قرن بیست‌ویکم، علاقه بین‌المللی مجددی به ماه به وجود آمده است. نتایج اکتشافات قرن بیست‌ویکم نشان خواهد داد که ماه جهانی عقیم و خاموش نیست بللکه مکانی با فرصت‌های بی‌نظیر برای کشف‌های علمی جدید و فرصت‌های غنی برای فعالیت‌های تجاری است. اکتشافات موفقیت‌آمیز بشر وضعیت ماه را به عنوان سنگ بنای علوم نجوم تقویت کرده و ضرورت اجرای برنامه جامع اکتشافی و استفاده از ماه برای رشد اقتصادی بیشتر را فراهم می‌کند. همچنین قمر زمین، زمینه‌ای مناسب را برای گسترش همکاری‌های بین‌المللی و ارتقای دانش بشری فراهم می‌کند.»
نگرانی‌های تازه
یکی از ملاحظات اصلی ناسا در مورد تحرک و حرکت خدمه در سطح ماه است. در حالی که از دهه شصت و هفتاد میلادی تمام حوزه‌های علم نجوم پیشرفت داشته است، تنها حوزه‌ای که پس از مأموریت آپولو تقریباً کنار گذاشته شد، راه رفتن روی سطح خاکی به جز زمین بوده است. ازاین‌رو، نویسندگان گزارش توصیه می‌کنند که ناسا یک نمونه از مریخ‌نوردهای خود یا هر وسیله نقلیه مناسب دیگری را قبل از ورود فضانوردان آرتیمیس سه به سطح ماه بفرستد.
هدف این است تا پیش از اعزام دوباره انسان به ماه، داده‌های کاملی از سطح ماه وجود داشته باشد و نقشه‌برداری کاملی از سطح ماه یا دست کم نقاطی که قرار است فضانوردان در آن قدم بردارند، به دست آمده باشد. نویسندگان می‌نویسند همچنین چیز دیگری که لازم است مورد آزمایش دقیق قرار گیرد، نحوه انتقال داده‌ها از سطح ماه به زمین است. انتقال داده از ماه به زمین در سریع‌ترین حالت ممکن اهمیت بسیار زیادی دارد و حتی می‌تواند حیاتی باشد. با وجود پیشرفت‌های فناوری باید پذیرفت که دست انسان در خارج از اتمسفر زمین بسته است.
نویسندگان تأکید داشته‌اند که تمام داده‌های به دست آمده از ماه باید به راحتی در دسترس دانشمندان و برنامه‌ریزان ماموریت قرار گیرد. بدین منظور توصیه شده است كه بودجه كافی برای حفظ سیستم داده‌های نجومی(PDS)، آرشیو دیجیتال بلند مدت و مجموعه‌ای از ابزارهای آنلاین كه به کاربران اجازه دهد به تمام مأموریت و داده‌های تحقیقاتی ناسا دسترسی داشته باشند، در نظر گرفته شود.
انتهای پیام/
انتهای پیام/