مانیفست اردوگاه اصلاح‌طلبان؛ تلاش برای خروج از اغمای سیاسی با چاشنی امید بستن به «جو بایدن»
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، تکاپوی اردوگاه اصلاح‌طلبان برای خروج از شوک سیاسی پس از انتخابات مجلس یازدهم و آمادگی برای ورود به عرصه رقابت‌ها در انتخابات ریاست جمهوری تشدید شده است. برگزاری دومین نشست «مجمع روحانیون مبارز» و تلاش برای تدوین مانیفست اصلاحات در شورای هماهنگی این حزب، دو حرکت شاخص برای عرض‌اندام در هماورد سیاسی آینده به شمار می‌آید.
حدود سه سال پیش هم این جریان پس از پیروزی در انتخابات مجلس دهم به تکاپو افتاد تا گزینه موردنظر خود (روحانی) را راهی پاستور کند اما پس از شکست سنگین اصلاح‌طلبان در مجلس یازدهم، تقریباً همه تحرکات آنها فریز شد و به اغما رفت. ضمن اینکه استعفای غیررسمی «محمدرضا عارف»، رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاحات و کناره‌گیری رسمی «عبدالواحد موسوی لاری»، نایب‌رئیس این شورا، رمق این تشکل برای احیا را از بین برد.
مانیفستی برای کلید زدن فعالیت‌های انتخاباتی
بااین‌حال، تشکیل جلسات شورای هماهنگی اصلاحات، نشان از این داشت که این جریان در پی از سر گرفتن فعالیت‌های انتخاباتی است و خیز اردوگاه اصلاح‌طلبان در این شورا برای تدوین یک مانیفست طی ماه‌ها و هفته‌های اخیر، حاکی از آن است که می‌کوشند جامعه را متقاعد کنند حرف تازه‌ای برای گفتن دارند. در این خصوص، توجه به نکات ذیل ضروری به نظر می‌رسد.
بیشتر بخوانید:
رهامی: مردم اعتماد خود به اصلاح طلبان را از دست داده‌اند
یکم: در اینکه چه کسی نهایتاً پرچم اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری را بالا خواهد برد، هنوز اختلافات عمده‌ای در میان چهره‌های سرشناس این حزب وجود دارد. واقعیت این است که عملکرد بد دولت در بخش معیشتی و تأمین حداقل‌ها، کار را برای تصمیم گیران و تصمیم‌سازان این جبهه بسیار دشوار کرده است. یکی از مهم‌ترین گزینه‌ها، محمدجواد ظریف است که از یک‌سو، اعلام کرده تصمیمی برای ورود به انتخابات ندارد و می‌خواهد پس از پایان کار دولت، به تدریس در دانشگاه بپردازد و از سوی دیگر، برخی از چهره‌های اصلی اصلاحات از نامزدی او برای انتخابات 1400 استقبال کرده‌اند. به عقیده آنها، اگر راهبرد نظام، مذاکره با آمریکا باشد، ظریف قادر است که این مأموریت را به سرانجام برساند و از این طریق، شور و اشتیاق تازه‌ای به جامعه تزریق کند.
فارغ از اینکه گره زدن معیشت و اقتصاد به برجام و معطل کردن امورات هفت‌ساله کشور، ثمره شور و هیجان کاذبی است که تیم ظریف پس از توافق هسته‌ای برای جامعه به ارمغان آورد، مسلم است که استراتژی آتی نظام، پس از نقض عهدهای مکرر حریف و عدم پیش‌بینی این رویکرد از سوی به‌اصطلاح قهرمان دیپلماسی، بر مبنای مذاکره تدوین نخواهد شد. ازاین‌رو، ظریف در این پازل جایگاهی نخواهد داشت.
به عقیده اصلاح‌طلبان، اگر راهبرد نظام، مذاکره با آمریکا باشد، ظریف قادر است که این مأموریت را به سرانجام برساند و از این طریق، شور و اشتیاق تازه‌ای به جامعه تزریق کند.
«محسن هاشمی رفسنجانی» هم یکی از دیگر گزینه‌های اصلاحات برای ریاست جمهوری است. به گفته «حسین مرعشی»، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی، هاشمی تاکنون به درخواست این حزب برای حضور در انتخابات پاسخی نداده و حتی تصریح کرده که در شرایط کنونی، نامزدی برای انتخابات ریاست جمهوری «عقلانی» نیست. به همین دلیل، سردرگمی اصلاح‌طلبان حول یکی از محوری‌ترین موضوعات انتخابات 1400 همچنان ادامه دارد.
جو بایدن ناجی اصلاحات می‌شود؟
دوم: تشویق و ترغیب مردم به اهمیت انتخابات ریاست جمهوری، دستور کار بعدی اصلاحات است. سؤال اینجاست که حضور مردم برای انتخابات رئیس‌جمهور در سال 96، مگر قابل‌توجه نبود که حالا اصلاح‌طلب‌ها نگران مشارکت مردم شده‌اند؟ متأسفانه این واقعیت غیرقابل کتمان است که این جریان، با حمایت از نامزدی که همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد برجام چید و فرصت‌های بسیاری را از دست داد، خود بزرگ‌ترین عامل ناامیدی مردم بوده است. حتی قاطبه این جریان نیز از عملکرد مثبت دولت در حوزه معیشت نیز ناامیدند. در چنین شرایطی، جز هیاهوی شادمانه ناشی از روی کار آمدن «جو بایدن» در آمریکا، اصلاح‌طلبان نشان داده‌اند که برگ برنده دیگری ندارند، چراکه درصد بی‌اعتمادی عمومی به آنها پس از شکست دولت در تحقق وعده‌های اقتصادی بسیار افزایش‌یافته است.
نکته اینجاست که برخی تئوریسین‌ها و جریان‌های رسانه‌ای اصلاحات نیز نسبت به سیاست خارجی بایدن در قبال ایران ابراز ناامیدی کرده و اعلام کرده‌اند که بایدن حتی مواضع تندتری نسبت به ترامپ علیه کشورمان خواهد داشت. به‌عنوان نمونه، روزنامه «آرمان» در آستانه انتخابات 2020 آمریکا نوشت: «بایدن با وجود نقدهای متعدد بر عملکرد ترامپ اما در صورت پیروزی در انتخابات، از آنچه ترامپ در این چهار سال انجام داده بهره می‌برد... بایدن از میراث ترامپ در سیاست‌خارجی بهره می‌برد، همان‌طور که او اکنون در بحث برجام، از اعمال تحریم‌ها علیه ایران بهره خواهد برد و برای کسب امتیازات بیشتر از ایران با وعده بازگشت برخی از این تحریم‌ها در قالب تحریم‌های هوشمند عمل می‌کند... امیدواری به روی‌کارآمدن بایدن برای حل برجام می‌تواند برای ما تبعات شدیدی در آینده داشته باشد.»
افزون بر این، مانور روی همکاری بایدن با ایران درحالی‌که هنوز دعوای سیاسی در آمریکا پایان نیافته، افزون بر اینکه جای تعجب دارد، با قواعد منافع ملی نیز در تضاد است.
و بالاخره اینکه تدوین مانیفست اصلاحات، کوششی برای خروج از انفعال سیاسی با تکرار اشتباه سنگین نگاه به سیاست خارجی آمریکا ارزیابی می‌شود؛ رویکردی که به نظر نمی‌رسد با اقبال عمومی در انتخابات 1400 همراه باشد.
انتهای پیام/4106/
انتهای پیام/