سینمایی رو به سقوط؛ نه گیشه داریم نه مخاطب/ اینجا کسی تمایلی به بازگشایی ندارد
به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سینماهای تهران و اکثریت شهرستانها همچنان روزهای بیرونق و کسادی را پشت سر میگذارند؛ سینمایی رو به تعطیلی کامل که فعالیت دوباره آنان از روز گذشته (20 آبان) با قید ساعات کاری تا ساعت 18 شروع شده اما این نیز دردی از آنان دوا نخواهد کرد.
با وجود تصمیم جدید اعلامی بازگشایی سینماها، عمده سالنداران تمایلی به بازگشایی ندارند و شاید لااقل در سطح شهر تهران، اندک سینماهایی فعال باشند خصوصا آنهایی که پشتوانه دولتی دارند. در این بین حتی سینماهای شهرداری نیز فعالیت خود را به کلی به حالت تعویق درآوردهاند.
نبود فیلم خوب، عدم استقبال مخاطب و البته ساعات کاری حداقلی مشخصشده، مهمترین دلیل برای بیرغبتی سینماداران است که در وضعیت فعلی تعطیل بمانند بلکه در روزهای آتی و کم شدن فشار شیوع کرونا بتوانند ادامه حیات دهند.
کسی از پس هزینههای سرسامآور برنمیآید
هزینههای جاری سالنداران بهویژه در مورد بخش خصوصی در نبود مخاطبان، مهمترین دلیل تعلیق فعالیتهای آنان شده و بدین شکل عدم حمایت دولت از سینماها را دستآویزی برای تعطیلیها اعلام میکنند.
با وجود اینکه امروز، 21 آبانماه سینماها به شکل نسبی باز هستند اما تا به الان بنا بر آمار «سمفا» تنها 100 بلیت معادل یک میلیون و صد هزار تومان به فروش رفته و این جز ورشکستی برای سینماداران در پی ندارد.
سالنها حتی در روزهای عادی و غیرکرونایی و شاید با تعداد زیادی فیلمهای روی پرده، به مراتب در طول ساعات روز جذب مخاطبی نداشتند و بیشترین استقبال و گیشه آنان از سانسهای شبانه به دست میآمد. حتی تا پیش از طرح جدید کاهش بازه زمانی فعالیت سینما نیز استقبال نسبی از تکفیلمهای عرضه شده در شرایط خاصی صورت میگرفت. بنابراین عدم عرضه فیلمهای سینمای بدنه که متقاضی ورود به سالنها باشند، کمتر مخاطبی را در همین ساعات محدود، متقاعد به حضور در سالنهای سینمایی میکند.
جدا از اکران چند هفتهای «شنای پروانه» و فروش دو میلیاردی آن هم در شرایط ابتدایی کرونا با آمار ابتلا پایین، «سکون» مهمترین شاخصه سینمای سینمای سال 99 است که فعلاً امیدوارانه به سال 1400 چشم دوخته است!
ضرر پشت ضرر
اکثریت فیلمهای عرضه شده در سال جاری، توفیق چندانی به دست نیاوردهاند و شاید تنها برخی همچون «زنها فرشتهاند» و «آقای سانسور» آن هم به خاطر محتوای طنز خود توانستند چندصدمیلیون در گیشه جذب سرمایه کنند اما دیگر فیلمهای داوطلب اکران شرایط بدی را در گیشه پشت سر گذاشتند. بهترین استفاده آنان از اکران سه هفتهای روی پرده، تدارک تبلیغات مناسب برای عرضهاندام در «اکران آنلاین» بود که همین طرح جالب به دلیل قاچاق فیلمها مورد تردید صاحبان آثار است.
سینمای سال 99 که فعالیت رسمیاش را از ابتدای تابستان شروع کرد روزگار خوشی را نمیگذراند و این ادعا در میزان فروش و تعداد بلیتهای صادره فیلمهای مدعی نیز علنی است. اکران موقت «شنای پروانه» با 139 هزار و809 بلیت حدود دو میلیارد و سیصد میلیون تومان در پی داشت و در صدر قرار گرفت. فیلم بعدی یعنی «خوب، بد، جلف 2» یک میلیارد و پانصد میلیون تومان با عرضه 99 هزار و 458 بلیت کسب کرد.
به جز فیلمهای فوقالذکر بقیه فیلمها نتیجهای جز شکست عجیب در گیشه نداشتهاند و البته این نیز لزوماً ربطی به کیفیت آثار ندارد. «آبادان یازده ۶۰»، «روزهای نارنجی» و یا «بیحسی موضعی» فیلمهای بیکیفیتی نیستند، اما در نبود مخاطب نتوانستند روزهای خوشی را در سالنها و گیشه سینما به خود ببینند.
کسی ریسک نمیپذیرد
در طرح جدید بازگشایی و فعالیت روزانه تا ساعت 18؛ فیلم جدیدی متقاضی اکران نمیشود و همچنان آثار سوخته و کهنه ماههای اخیر روی پرده ماندهاند. ضمن اینکه سینمادار خصوصیای نیز یافت نمیشود که ریسک بازگشایی را بپذیرد چرا که این اقدام در نهایت منتج به ضرر برای آنان خواهد شد.
سینماداران در روزهای محدود فعالیت رعایت پروتکلهای بهداشتی را در دستور کار گذاشتهاند و این نیز به خوبی همچنان ادامه دارد ولی تا فیلم باکیفیتی در سینما نباشد و شرایط کرونایی کشور رو به بهبود نرود، کمتر مخاطبی خواهد بود که ریسک حضور در چنین فضاهای امنی را بپذیرد.
هماکنون کلیت سینماها تمایلی به اکران روزانه نشان نمیدهند چون معتقدند عمده فروش آنان در سانسهای شبانه به دست میآید که این نیز بنابر تصمیمات ممکن نیست.
انتهای پیام /4143/پ
انتهای پیام/