سایه سنگین بیکاری و افسردگی بر سر تئاتری‌ها/ تئاتر دیگر جانی ندارد!
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، فعالیت مراکز نمایشی و تئاتری در چند ماه اخیر متأثر از شرایط کرونایی کشور همچنان با تعطیلی‌های متعدد روبه‌روست که نتیجه‌ای جز بیکاری مداوم اهالی تئاتر و وضعیت اسفناک هنرمندان این عرصه نداشته است.
تعطیلی فراگیر سالن‌های نمایشی و شرایط متزلزل گروه‌ها، در کنار اوضاع نامساعد خیل عظیم این دسته از هنرمندان که جایی هم در پروژه‌های تلویزیونی و سینمایی ندارند، این روزها اعتراض‌های پی‌درپی آنان را به راه انداخته است. هنرمندانی که از نبود ثبات این عرصه هنری گلایه‌مند هستند. این گلایه‌ها به واسطه عدم آینده‌نگری و انفعال مدیریت تئاتر، بی‌راه هم به نظر نمی‌رسد.
رکود حاکم بر تئاتر همانند عرصه‌های دیگر مشابه مثل سینما و یا موسیقی است اما سینما از ایده بکری همانند «اکران آنلاین» بهره می‌برد و یا کنسرت‌های موسیقی به شکلی درآمد دارند که عدم فعالیت آنان برای مدت‌های مدید، بازهم شرایط آنان را به کلی به هم نمی‌ریزد اما تئاتر اینگونه نیست.
هنرمندانی که هیچ جا دیده نمی‌شوند!
هنرهای نمایشی حتی در شرایط معمول با سالن‌های نسبتاً خالی و درآمد حداقلی مواجه‌اند و عمده تلاش آنان برای ماندن روی صحنه، مطرح شدن و ورود بعدی به پروژه‌های تلویزیونی و شاید سینماست که این نیز درحال حاضر از اساس به بن‌بست رسیده است. متأسفانه این حوزه در دوران کرونا به شدت خالی از ایده‌های تازه و نوآوری‌های جدید است تا لااقل بتواند درآمدی نسبی برای تئاتری‌ها فراهم کند.
فعالیت سالن‌های نمایشی که به شکلی معدود تا هفته‌های اخیر دنبال می‌شد، هم‌اکنون با بی‌برنامگی رو به نابودی است. ادامه این وضعیت حتی صدای مدیران هنرهای نمایشی را نیز درآورده تا جایی‌که موافق این تعطیلی‌های اجباری بر سالن‌ها نیستند با این حال خود نیز اقدام به عملی مثبت نمی‌کنند.
در چند ماه اخیر گروه‌ها هر از گاهی در سالن‌های خصوصی و حتی دولتی همانند تئاتر شهر، تالار هنر و سنگلج کار خود را پی می‌گرفتند که به نظر دیگر رغبتی برای فعالیت‌های بعدی در بین گروه‌های نمایشی وجود ندارد. این بی‌برنامگی از سوی مدیریت وزارت ارشاد در سرانجام دادن نسبی به معیشت این دسته از هنرمندان، نتیجه‌ای جز افسردگی و بیکاری آنان نیز نخواهد داشت.
هنری گنگ، مبهم و ناشناخته برای آقایان مدیر
خروجی تئاتر برخلاف تولیدات تصویری و بر حسب زنده بودنش، به «اجرای روی صحنه» برمی‌گردد که حتی به خاطر اطلاع‌رسانی یکباره درخصوص تمدید یا عدم تمدید تعطیلات، به مرور هنرهای نمایشی را از دسترسی به تماشاگران محدود و بالقوه خارج می‌کند. این حوزه البته نه برای تماشاگران هنر بلکه برای مدیران زیادی گنگ، مبهم و ناشناخته است!
از طرفی هنرهای نمایشی در کنار ورود علاقه‌مندان و کارآموزان بازیگری، شاهد جمعیت زیادی از نیروهای دانشگاهی تئاتری است اما تجربه هفت ماهه اخیر نشان داد که مدیریت آن از اساس دچار ضعف است و برنامهای هم برای آینده آنان پی‌ریزی نکرده‌اند. شاید ادامه فعالیت‌های تئاتری در فضای مجازی، سفارش فیلم‌تئاتر‌ها، نمایشنامه‌خوانی‌های زنده اینترنتی و ... می‌توانست حداقل جانی به تئاتر در روزهای کرونایی بدهد اما طرح‌هایی این چنین نیز تا به الان دیده نشده و بدین شکل هم نمایش را با رکود کامل مواجه کرده است.
انتهای پیام /4143/پ
انتهای پیام/