یک بام و دو هوای مراجع پزشکی درباره کرونا/ ماسک بزنیم یا نزنیم؟

گروه فناوری خبرگزاری آنا، یکی از مسائل گیج‌کننده در مورد کووید-19 نحوه‌ انتقال آن است. ویروس‌ها بسیار ریز هستند. شاید حتی بسیار ریز هم نتواند حق مطلب را ادا کند. برای اینکه تصویر بهتری در مورد اندازه‌ ویروس داشته باشید، بد نیست بدانید هنگامی که صبح از خواب برمی‌خیزید، میلیاردها باکتری مُرده در دهان شماست. مسئله‌ جالب چیست؟ ویروس حتی از باکتری هم کوچک‌تر است! بنابراین اصلاً جای تعجب ندارد که پژوهشگران در تشخیص نحوه سرایت این ویروس سردرگم شده باشند. به عنوان یک نمونه، CDC  یا مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، یکی از نهادهایی است که در پاسخ به این سوال کلیدی متناقض برخورد کرده است.

وقتی یک مرجع پزشکی دچار سردرگمی می‌شود

همین اواخر CDC در ابتدا گفت کووید-19 از طریق هوا قابل انتقال است. سپس گفته‌ خود را کمابیش پس گرفت. پس آیا باید نگران این موضوع باشیم یا خیر؟ جمعه گذشته، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها به طور رسمی اعلام کرد که ویروس کرونا می‌تواند به طور مکرر و به سادگی در هوا پخش شود. در صفحه‌ وب‌سایت CDC در مورد نحوه‌ پخش شدن کووید-19 اعلام شد، ویروس کرونا معمولا از طریق ذرات تنفسی کوچک مانند ذرات معلق که از طریق هوای بینی و دهان افراد هنگام صحبت کردن، آواز خواندن، سرفه کردن و حتی نفس کشیدن خارج می‌شود، در هوا پخش می‌شود. به گفته‌ CDC در این گزارش، ذرات مزبور می‌تواند در هوا معلق بمانند و تا حدود دو متر حرکت کند.

پژوهشگران حوزه‌ آئروسل (تعلیق مایع یا جسم به صورت گرد و گاز در هوا) از جمله لینسی مَر، استاد دانشگاه ویرجینیا‌تک، تا پیش از این بر این ادعا صحه گذاشته بودند و تلاش می‌کردند آژانس‌های بهداشتی نیز اهمیت بالقوه گسترش آئروسل را به رسمیت بشناسند اما CDC، به فاصله‌ سه روز از موضع خود عقب‌نشینی کرد و در بالای صفحه سایت خود اضافه کرد که این آژانس هنوز در حال بررسی این است که انتقال آئروسل به چه نحوی انجام می‌شود و به قطعیت نرسیده است.

 در میان این سردرگمی، این سؤال پیش می‌آید که دقیقاً در چه موردی اختلاف نظر وجود دارد. آیا ویروس کرونا از طریق هوا پخش می‌شود؟ چه اقدامات احتیاطی می‌تواند از شما در برابر آن محافظت کند؟

معمای نحوه سرایت 

 ویروس کرونا ممکن است از طریق هوا پخش شود، به خصوص در اتاق‌هایی گرفته‌ای که بیشتر افراد در آن ماسک به صورت ندارند. آژانس‌های بهداشت عمومی مانند CDC و همچنین سازمان بهداشت جهانی در این مورد اتفاق نظر دارند، به همین دلیل است که آنها توصیه کرده‌اند که افراد از حضور در مکان‌های محصور و در بسته با تهویه ضعیف خودداری کنند و در صورت امکان در فضای باز حضور یابند.

با این وجود این سازمان‌ها دقیقا مشخص نمی‌کنند که آیا این رایج‌ترین راه گسترش بیماری است یا نه. CDC اکنون بر این باور است که بیشترین خطر ابتلا به ویروس به خاطر گذراندن مدت زمان طولانی در فاصله‌ دو متری فرد مبتلا، و همچنین از طریق لمس سطوحی است که فرد مبتلا به کووید-19 روی آن عطسه یا سرفه کرده و سپس مالیدن دستان به چشم و دهان است. 

لینسی مَر معتقد است برخی از دلایل اکراه در اعلام اینکه کووید-19 کاملاً از راه هوایی منتقل می‌شود به این خاطر است که مردم را خواهد ترساند و این ممکن است به چرخه‌ اقتصادی بیش از پیش ضربه بزند. همچنین در این صورت، سطح احتیاطی بیمارستان‌ها از این هم بالاتر خواهد رفت و استفاده از ماسک N95 به ضرورت تبدیل خواهد شد. در حال حاضر، راهنمای WHO ماسک‌های جراحی را برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که با بیماران بالقوه کووید-19 سر و کار دارند، کافی می‌داند و توصیه می‌کند از ماسک‌های N95 در شرایط محدود، مانند لوله‌گذاری بیماران (وارد کردن لوله در حنجره برای تسهیل تنفس) که باعث تولید ذرات کوچک از عمق ریه‌ها می‌شود، مورد استفاده قرار گیرد.

 WHO خاطرنشان می‌کند، کارکنان بهداشتی که از این توصیه‌ها پیروی می‌کنند، به طور کلی در برابر ویروس محافظت می‌شوند. خوزه لوئیس جیمینز، استاد شیمی جو در دانشگاه کلرادو بولدر می‌گوید، ماه‌ها شواهد و قرائن نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به کووید-19 نسبت به سرخک که کاملاً یک بیماری سرایت‌پذیر از راه هواست، کمتر است اما به هر حال از راه هوا هم پخش می‌شود. وی تمرین گروه کُر در ایالت واشنگتن را گواهی بر این ادعا می‌داند، جایی که 53 نفر از 61 شرکت‌کننده پس از گذراندن دو ساعت و نیم کنار هم در یک تمرین آواز، به کووید-19 مبتلا شدند. در آن تمرین که افراد با تمام وجود فریاد می‌زدند افرادی که در فاصله‌ 15 متری از فرد بیمار قرار داشتند، نیز آلوده شدند.

 همچنین انتقال بیماری در میان دانشجویان در خوابگاه‌های دانشگاه، مهمانی‌ها، جشن عروسی، ساکنان خانه سالمندان، افراد حاضر در یک کلیسا، پرسنل و زندانیان در یک زندان مؤید این مسئله است. اغلب رویدادهای فراگیری که بسیاری از افراد به یک باره ویروس کرونا می‌گیرند، در محیط‌های سربسته و جاهایی رخ می‌دهد که افراد اصطلاحاً هوای خود را به اشتراک می‌گذارند (از یک هوا نفس می‌کشند).

پس چه اقدامات احتیاطی لازم است؟

اگر همواره خطر ابتلا از طریق هوا وجود دارد، پس چه اقدام احتیاطی برای محافظت از خود در برابر گسترش آئروسل لازم است؟ به طور قطع باید فاصله‌ فیزیکی تا دو متر و تا جای ممکن حتی بیشتر را حفظ کرد. لینسی مَر می‌گوید؛ ماسک، تهویه و فیلتراسیون می‌تواند کمک زیادی به کنترل بهتر ویروس کند. فاصله دو متری باعث می‌شود جریان هوای بیشتری بین شما عبور کند و به از بین بردن توده‌ آلوده به ویروس کمک کنند. استفاده از ماسک N95 بینی و دهان را می‌پوشاند و مانع از پخش ذرات تنفسی و البته آب دهان می‌شود و طبیعتاً از شما در برابر بازدم دیگران نیز محافظت می‌کند.    

برخلاف ماسک‌های N95 که آزمایش‌ها نشان می‌دهد عملاً صورت شما را مهر و موم می‌کنند، یک پارچه معمولی یا حتی ماسک‌های جراحی در برابر آئروسل مقاوم نیستند. با این وجود، جیمنیز می‌گوید که آنها از هیچی بهترند، به‌ویژه هنگامی که با سایر اقدامات احتیاطی ترکیب شوند. جیمینز می‌گوید؛ اگر در فضای باز قرار دارید و ماسک زده‌اید، ابتلا به این بیماری بسیار دشوار خواهد بود. 

اکثر پژوهشگران هم عقیده‌اند که برای بهبود اوضاع لازم است از تهویه هوا در تمام ساختمان‌های عمومی، به ویژه مکان‌هایی مانند مدارس و رستوران‌ها استفاده شود. توجه کنید که تهویه مورد نظر نباید هوا را بچرخاند بلکه باید هوا را تغییر دهد.  فرایند تهویه همچنین می‌تواند به صورت طبیعی و باز کردن پنجره‌ها انجام شود اما طبیعتاً انجام این کار در فصل زمستان چندان آسان نیست. در بیشتر مواقع، توده‌های ویروسی را می‌توان با نسیم ملایم و کمی هوای پاک پراکنده کرد.

انتهای پیام/4021/پ