طبع، خواص، مضرات و مُصلح عدس در ویکی آنا

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، گیاه‎شناسان اعتقاد دارند که این ماده حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است و قدمت آن به 9 هزار سال پیش باز می گردد و بومی کشورهای جنوب آسیا، مصر و نواحی مدیترانه ای می باشد.

این ماده غذایی از نظر مقدر پروتئین بسیار غنی است و در بین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از آن پروتئین دارد.
عدس قدیمی ترین حبوبات یافت شده روی کره زمین است و انسان ها از دوران نوسنگی با آن آشنا بوده اند.
در طول تاریخ به عنوان «گوشت برای افراد فقیر» مشهور شده و در کشورهای کاتولیک مردمی که توانایی تهیه ماهی نداشتند از عدس برای ایام روزه داری استفاده می کردند.

خواص و مضرات عدس

• عدس بهترین منبع پروتئین است که کلسترول مضر مانند گوشت قرمز ندارد، و به همین دلیل باعث مرگ ناشی از سرطان و بیماری قلبی نمی‌شود.


• فیبر موجود در عدس هضم غذا را آسان می کند، و جلوی یبوست را می گیرد و خطر سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد.


• عدس پخته را بعنوان مرهم برای زخم نیز می توان بکار برد.


• آرد عدس بوداده تشنگی را قطع می کند، معده را نیرو می بخشد صفرا را خاموش و هیجان خون را فرو می نشاند و حرارت را خاموش می کند.

• برای درمان زخم‎های دهان و گلو و دیفتری، آن را بپزید و آب آن را غرغره کنید.


• برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید.


• مصرف این ماده مغذی در سلامتی قلب نقش به سزایی دارد. این نقش نه تنها به دلیل فیبرهای موجود در عدس بلکه به علت مقادیر قابل ملاحظه‎ای از فولات و منیزم آن است.


• مصرف عدس مخصوصاً برای خانمهایی که در سنین باروری و دوران بارداری هستند و در معرض کمبود آهن هستند، ایده بسیار مناسبی است.


• عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تامین می کند.


• عدس منبع غنی پروتئین گیاهی است؛ به طوری که مقدار پروتئین موجود در ۱۵گرم عدس، بسیار بیشتر از ۱۵ گرم گوشت گاو است.


• عدس حاوی اسیدهای آمینه مختلف، ویتامین‌های گوناگون از جمله ویتامین B و مواد معدنی‌ای همچون آهن، کلسیم و فسفر است.


• اگر عدس همراه با آبغوره يا كمی سركه و مقداری گلپر استفاده شود برای بيماری های ناشی از گرمی بسيار مناسب است.

• عدس تا حدودی قابض است و به دليل افزايش ماده سودا، زمينه بروز واريس، هموروئيد و توده های درون اعضا و زير پوست را هموار می كند.


• عدس منبع بسیار خوبی از فیبرهای کاهش دهنده کلسترول‌اند که نه تنها کمک به کاهش کلسترول می‌کنند بلکه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قندخون بعد از خوردن یک وعده غذایی جلوگیری می‌کنند.


• عدس از غلبه صفرا و اصطلاحا گرمی در بدن جلوگيری مي كند. پس در «فصول گرم» مصرف آن بيشتر توصيه می شود.


• توصيه می شود كسانی كه «جوش يا دمل های پوستی» ناشي از گرمی مزاج دارند عدس بخورند.


•  جوانه عدس حاوی ویتامین‎های A، B، C، اسید فولیک و املاح آهن، فسفر و کلسیم است. این جوانه مقوی قلب، تصفیه‎کننده خون، شستشو دهنده کلیه‎ها و افزاینده انرژی است. همچنین فیبر آن نقش موثری در کاهش کلسترول و پرفشاری خون و تنظیم ترشح انسولین دارد و به دلیل پروتئین زیاد خاصیت سیر‎کنندگی بالایی دارد.

• اگر در مصرف عدس زياده روی شود مخصوصا در «مزاجهای سرد و خشك» باعث افزايش فكر و خيال، توهم، بدبينی، ترس و وحشت يا اصطلاحا ماليخوليا خواهد شد.


• زیاده روی در خوردن عدس، قدرت دید چشم را کم کرده و باعث خواب های آشفته می شود.


• عدس نفاخ، دیرهضم و کاهش دهنده میل جنسی است.


• زیاده روی در مصرفش، غلیظ کننده خون است و جریان خون را در رگ های باریک کُند می کند و ممکن است موجب کم شدن قوه بینایی، سوزش ادرار، قولنج، ناراحتی های عصبی، بند آمدن قاعدگی و درد و شدت بواسیر شود.

طبع عدس چیست؟

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد. یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است. بعبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد.

مصلح عدس چیست؟

صلح آن بسیار پختن آن با روغن کنجد تازه و یا روغن گاو و یا روغن بادام و یا سرکه و با گوشت خوردن است.
همچنین پونه، مرزه، زعفران و گلپر از دیگر مصلحات عدس است.

مصلح عدس كه می توان در غذاهای حاوی عدس ياعدسی استفاده كرد گلپر يا پودر زيره بوده و يا گياهانی چون افتيمون يا هليله سياه و يا بسفايج.

انتهای پیام/