منطقه‌ای که نیروی انتظامی در خارج از طرح‌های جمع‌آوری معتادان به آن ورود نمی‌کند+ تصاویر
گروه اجتماعی خبرگزاری آنا-میثم خاکپور؛ تنها یک کوچه فاصله بین مکنت و نکبت فاصله است. در حوالی بلوار سیمون بولیوار واقع در منطقه 5 شهرداری تهران در خیابان نفت که به‌سمت شمال می‌روید از هر کوچه‌ای که به‌سمت شرق بروید خط فقر قابل مشاهده است.
کوچه نوزدهم در خیابان نفت که در انتهای آن گرمخانه زنان بی‌خانمان یلدا در همسایگی دره فرحزاد این مرز بین بدبختی و خوشبختی خودنمایی می‌کند. مسیری خاکی با شیبی تند شما را به یکی از کانون‌های تجمع معتادان متجاهر و خرده‌فروشان مواد مخدر می‌رساند، هر چند تعداد این افراد آن قدر زیاد است که رسیدن به آنها نیازی به ورود به روددره ندارد و از کنار این گرمخانه زنان هم به‌راحتی حضور انبوه آنها قابل مشاهده است.
ماشین‌های پارک‌شده در حاشیه دره، لباس‌های شسته شده در آب رود فرحزاد که بر درختان آویزان شده و گذر موتورسواران در کوچه باغ‌هایی که بیشتر دیوارهای آن خراب شده و محل تجمع و ایجاد کلونی‌های معتادان شده با نزدیک شدن به این محل بیش از پیش خودنمایی می‌کند.
وضوح زنانه شدن اعتیاد در پاتوقی که خبری از مجریان قانون نیست
حضور دختران و زنانی بی‌پناه و پایپ و کفی به دست (فویل آلومینیومی که برای مصرف هروئین کاربرد دارد) با دست‌هایی استخوانی و لاک‌زده و لباس‌هایی رنگارنگ و البته قد و قامتی خمیده و دندان‌های یکی در میان، در بین انبوه مردان معتاد و فروشنده، چشم رهگذران اندک این محدوده را به خود جلب کرده و مفهوم معضل زنانه شدن اعتیاد در جامعه را به خوبی ترسیم می‌کند.
اتفاقات تلخ و ناگواری که در خلأ حضور نهادهای امنیتی برای زنان و دختران کارتن خواب در دره فرحزاد برای این افراد رقم می‌خورد و تعرض و تجاوزهایی که در هیچ خبر و گزارشی ثبت نمی‌شود، بیش از آن‌که به علت بی‌پناهی آنها باشد ناشی از بی‌خیالی مسئولان حوزه کاهش آسیب و متولیان بی‌فکر آن است.
اینجا نقطه‌ای جدا از شهر است، مصرف مواد مخدر از جمله تبادل پایپ‌های ویژه مصرف مخدر شیشه بین افراد در جمع‌های مصرف کننده معتادان، هذیان معتادان نشئه کرده و خرید و فروش انواع موادمخدر، اقدام عادی در فضایی است که بارها و بارها در طرح‌های مختلف توسط نیروی انتظامی جمع‌آوری شده و وعده پاکسازی آن توسط ستاد مبارزه با مواد مخدر و نیروی انتظامی داده شده است، ولی پس از اتمام طرح و کوچ آنها در مناطق دیگر مجدداً به مکان خود بازگشتند.
رفع تکلیف نیروی انتظامی در برخورد با معتادان
عدم نظارت و حضور پلیس در خارج از زمان طرح‌های جمع‌آوری معتادان و کارتن‌خواب‌ها در مکان‌های آسیب همچون دره فرحزاد به حدی است که محیط را چنان برای آنها امن و پرجمعیت می‌کند که دیگر گشت‌های روزانه پلیس هم جرئت ورود به منطقه را ندارند و تنها با عبور از کوچه‌های اصلی رفع تکلیف کرده و راه خود را به خارج از منطقه کج می‌کنند.
شاید اگر پلیس به وعده خود عمل هم کرده بود و این منطقه را کاملاً پاکسازی می‌کرد باز هم شاهد حضور این افراد در دره فرحزاد بودیم چون بازداشت و انتقال معتادان به مراکز بازپروری اجباری، بدون در نظر گرفتن پیوست اجتماعی و اصلاح محیط و نداشتن برنامه برای رفع معضل بیکاری، تنها صورت مسئله را پاک کرده و در گزارش عملکرد ادارات و سازمان‌ها کاربرد دارد.
طرح‌های کاهش آسیب در تهران مناسبتی شده است
به‌نظر می‌رسد طرح‌های مربوط به کاهش آسیب‌های اجتماعی از جمله موارد مربوط به ساماندهی معتادان و کارتن‌خواب‌ها به شکل مناسبتی درآمده که سالانه بودجه‌‌های میلیاردی را به خود اختصاص می‌دهد و متأسفانه تخصیص و تحویل بودجه فوق نه تنها از آمار اعتیاد در کشور و همچنین تعداد معتادان و کارتن‌خواب‌های کشور نکاسته است بلکه روز به روز بر این بلای خانمان‌سوز دامن زده و رشد قارچ‌گونه مراکز کاهش آسیب و ترک اعتیاد مجاز و غیرمجاز را به‌دنبال داشته است.
قطعاً راه‌حل منطقی و اساسی برای حل این دست از معضلات اجتماعی جز با هم‌افزایی دستگاه‌های متولی و عملکردهای فراسازمانی محقق نخواهد شد که تنها همین موضوع کافی است تا نسبت به حل ریشه‌ای چنین آسیب‌هایی ناامید شد.
تنها زمانی‌که دو منطقه (منطقه 5 و 2) در شهرداری تهران در تحقق وعده‌شان برای ساماندهی این روددره (ایجاد مرکز تفریحی) با هم هماهنگی نداشته و از احداث گرمخانه در حاشیه منطقه‌شان برای حمایت از کارتن‌خواب‌ها امتناع می‌کنند چه انتظاری است که دستگاه‌ها و سازمان‌هایی بزرگی همچون شهرداری تهران، سازمان بهزیستی، نیروی انتظامی و ... بتوانند در کنار هم این مشکلات را حل کنند.
انتهای پیام/4105/پ
انتهای پیام/