قصد خداحافظی از دوومیدانی را دارم/ آرامش مهم‌تر از ورزش حرفه‌ای است/ برای بانوان دوومیدانی برنامه‌ریزی نکردند
سپیده توکلی در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، درباره مسابقات جایزه بزرگ دوومیدانی بانوان گفت: آخرین مسابقه‌ای که داشتیم مسابقات داخل سالنی بود که بهمن ماه برگزار شد و الان هم که در شهریور هستیم، با گذشت پنج، 6 ماه مسابقات برگزار شده است. شرایط یک مقدار سخت بود و به خاطر کرونا بچه‌ها دور از تمرینات بودند و اینکه تماشاچی نداشتیم و مسابقات یک مقدار سوت و کور بود ولی می‌تواند شروع خوبی باشد برای کسانی که می‌خواهند در مسابقات باشگاهی شرکت کنند.
وی در مورد کسب رکوردش در مسابقات جایزه بزرگ اظهار کرد: من در ماده اصلی خودم شرکت نکردم و فقط برای اینکه در جریان مسابقات باشم در ماده پرتاب وزنه شرکت کردم و توانستم مقام دوم را کسب کنم.به همین خاطر برای آن تمرینی نکرده بودم که خیلی دنبال عملکرد باشم، فقط می‌خواستم در این مسابقات حضور داشته باشم.
توکلی به وضعیت بانوان دوومیدانی و انتقادهایی که به رکوردهای آنها می‌شود، اشاره کرد و گفت: چند سالی رکوردها خیلی بالا آمد و توانستیم در سطح آسیا شرکت کنیم و با رقیبان رقابت نزدیکی داشته باشیم و حتی مدال آسیایی کسب کنیم ولی در یکی دو سال اخیر بانوان یک‌کم افت کردند. دلیلش هم یکی اینکه برنامه‌ریزی درستی برای آنها صورت نگرفت و از سوی دیگر مسابقات‌مان تقریباً کنسل شد ولی امیدوارم اتفاق‌های خوبی برای دوومیدانی بیفتد و زودتر تکلیف‌شان مشخص شود و بتوانند برنامه‌ریزی کنند، چه در بخش آقایان و چه در بخش بانوان بتوانیم جایگاه‌های بالاتری را کسب کنیم.
ملی‌پوش دوومیدانی در مورد حضورش در لیگ برتر دوومیدانی بانوان گفت: من هم به عنوان مربی و هم بازیکن تیم دانشگاه آزاد اسلامی امسال در لیگ برتر حضور دارم. ما پنج سال متوالی قهرمان لیگ شدیم. امیدوارم که امسال هم بتوانیم برای ششمین سال متوالی قهرمان لیگ برتر ایران شویم.
توکلی به وضعیت دستمزد پایین دوومیدانی‌کاران اشاره کرد و گفت: قطعاً که دوومیدانی بانوان و آقایان ندارد. در هر دو بخش خیلی دستمزدها و قراردادها پایین است ولی امسال به لطف باشگاه‌های زیادی که در مسابقات باشگاهی شرکت کرده‌اند، قرارداد بچه‌ها یک مقدار بالا کشید و حتی می‌توان گفت در بخش بانوان دو برابر شد. این خیلی اتفاق خوبی است و من این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم. امیدوارم که سال به سال این اتفاق بیفتد و هر سال قرارداد بچه‌ها بالاتر رود.
ملی‌پوش دوومیدانی در مورد رقم دستمزد دوومیدانی‌کاران خاطرنشان کرد: آن‌طور که بخواهید به شما عدد ثابت بدهم، نمی‌شود. به این دلیل که مسابقات دوومیدانی امتیازی است و قراردادها بر حسب تعداد امتیازاتی که بچه‌ها در مجموع لیگ‌ها می‌آورند مشخص می‌شود ولی این سال‌ها بالاترین دستمزدی که گرفتم با توجه به اینکه خود من هم یکی از بالاترین دستمزدها را به دلیل پرامتیاز بودن گرفته‌ام، دیگر فکر نمی‌کنم از مرز 17 یا 18 میلیون تومان عبور کند. البته امسال باید دید با افزایش قراردادها چطور خواهد شد.
توکلی در پاسخ به این سوال که یکی از مشکلات دوومیدانی‌کاران نبود مربی تخصصی است، عنوان کرد: من هم از سال 2018 که آخرین مسابقاتم را در بازی‌های آسیایی جاکارتا انجام دادم دیگر مربی نداشتم و یکی از دلایلی که تمرین نمی‌کنم و شاید دیگر نخواهم ادامه دهم هم همین است. متأسفانه هم اینکه تعداد مربیان خیلی کم است و همان تعدادی هم که هستند با شرایط موجود دوست ندارند کار کنند چون اولاً دستمزدهایشان خیلی پایین است و دوماً دوومیدانی رشته‌ای است که باید وقت زیادی برای آن بگذارید. یعنی 24 ساعته با ورزشکار درگیر باشی، باید برنامه‌ریزی و هزینه کنی و واقعاً شاید ورزشکار آن انگیزه را داشته باشد که بخواهد مجانی ورزش کند ولی مربی‌ها 100 درصد این انگیزه را ندارند، خانواده دارند و دوست دارند که هزینه‌شان تأمین شود.
وی در مورد تصمیم‌اش برای خداحافظی از تیم ملی عنوان کرد: به احتمال زیاد خداحافظی خواهم کرد ولی در مسابقات داخلی شرکت می‌کنم.من در این سال‌های آخر مخصوصاً آخرین مسابقه‌ای که اعزام شدم خیلی اذیت شدم و الان واقعاً به جایی رسیده‌ام که فکر می‌کنم آرامشم خیلی مهم‌تر از این است که بخواهم ورزش حرفه‌ای کنم. من 10 تا 12 سال عضو تیم ملی بودم و تقریباً سه بازی آسیایی خارج سالن رفتم، دو بازی آسیایی داخل سالن رفتم و پنج قهرمانی آسیا و پنج مدال آسیایی دارم و فکر می‌کنم اگر بخواهم بیشتر از این وقت بگذارم و هزینه کنم، از نظر روحی خودم به هم می‌ریزم و ترجیح دادم که فقط تفریحی در مسابقات شرکت کنم.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه آن طور که باید به ملی‌پوشان دوومیدانی توجه نمی‌کنند. مثلاً امسال حتی این مطرح شد که من خداحافظی کردم ولی هیچ‌کس با من تماس نگرفت که چرا این کار را کردی. البته اخیراً آقای مبینی که سرپرست فدراسیون هستند با من تماس گرفتند و از من خواستند که برگردم ولی باید یک‌سری شرایط مهیا باشد که من خیلی آن شرایط را مهیا نمی‌بینم. فعلاً تصمیمی ندارم که بخواهم حرفه‌ای ورزش کنم.
توکلی در پاسخ به این سوال که خیلی زود قصد خداحافظی دارد و باید چه شرایطی برای ملی‌پوشان فراهم شود، عنوان کرد: من که زود خداحافظی نکردم ولی باز هم خیلی جا داشت که می‌توانستم ورزش کنم و با همان رکوردها همان مدال‌ها را کسب کنم. ولی اولین چیزی که ما نداریم مربی است. یعنی من تمام این سال‌ها درگیر این مشکل بودم که دو سال مربی داشتم، دو سال مربی نداشتم، مربی‌ام قهر می‌کرد، مربی‌ام آشتی می‌کرد، با فدراسیون درگیر می‌شدم. یعنی واقعاً دیگر بعد از 12-13 سال نمی‌توانم این تنش‌ها را تحمل کنم. و اینکه ما قبلاً حقوق می‌گرفتیم، برای لباس و مکمل‌مان کمک‌هزینه دریافت می‌کردیم و الان چهار، پنج سال است که تمام این کمک‌هزینه‌ها قطع شده و با این حساب و گرانی‌هایی که خودتان در جریان هستید، ورزش کردن به یک هزینه سرسام‌آور نیاز دارد که تحمل آن به تنهایی خیلی کار سختی است.
توکلی در پاسخ به اینکه فدراسیون بین دوومیدانی‌کاران خانم یا آقا تبعیض قائل می‌شود یا خیر، گفت: در همه فدراسیون‌ها این اختلاف هست و نمی‌گویم که در دوومیدانی نیست و قطعاً آقایان یک مقدار رکوردهایشان از خانم‌ها بهتر است ولی شرایط نرم‌افزاری و سخت‌افزاری آنها هم بهتر است. یعنی اگر این امکانات در اختیار خانم‌ها هم قرار بگیرد و ما هم امکانات و اردوهای خارجی داشته باشیم، بتوانیم همانطور نتیجه بگیریم؛ دقیقاً مثل خانم فرزانه فصیحی که با هزینه خودشان رفتند در مسابقات شرکت کردند، وقت گذاشتند، هزینه کردند و نتیجه‌اش را گرفتند و این اتفاق برای ما هم قبلاً افتاد. یعنی ما هم با هزینه خودمان رفتیم اردوهای خارجی تمرین کردیم و برگشتیم و مدالش را گرفتیم و رکوردش را به ثبت رساندیم ولی الان وضعیت اقتصادی اجازه نمی‌دهد تا بخواهیم از جیب خودمان هزینه کنیم.
توکلی تصریح کرد: امیدوارم هر چه زودتر تکلیف دوومیدانی مشخص شود و این جوان‌ترهایی که آمدند و با انگیزه وارد دوومیدانی شدند، بتوانند بمانند و این طور نباشد که اگر ما بعد از 12، 13 سال می‌رویم، آنها نخواهند که بعد از دو، سه سال اول از این ورزش بروند.
انتهای پبام/۴۰۵۷/
انتهای پیام/