تشت رسوایی و بی‌عدالتی در ورزش ایران بیداد می‌کند/ قربانیان ورزش مقابل بی‌تدبیری مدیران فوتبالی!
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، تشت رسوایی قرارداد ویلموتس و بزرگ‌ترین خسارت تاریخی فوتبال نه‌تنها مدیران فوتبالی، بلکه ورزش ایران و همه مردم را در شوک فرو برده است. ورزش این روزها درگیر کووید-۱۹ است، ویروس منحوسی که منجر به تعطیلی اردوها و فاصله‌گذاری اجتماعی شد اما باید گفت پیش از آن، ورزش ایران درگیر ویروس فساد بوده و هست که با هیچ فاصله‌گذاری اجتماعی هم از بین نمی‌رود!
مقایسه فوتبال با سایر رشته‌ها قصه نخ‌نمایی است که سال‌ها در مورد آن نوشته شد و ورزشکاران منهای فوتبال هم سال‌هاست از شرایط بد معیشتی و نبود امکانات خود صحبت کردند؛ اما این روزها که فوتبال ایران باید سنگین‌ترین غرامت تاریخ را بپردازد، این تبعیض بیشتر از گذشته چهره سیاه خود را نمایان کرده است. کافی است در همین چند وقت اخیر آرشیو تیتر اخبار ورزشی را بالا و پایین کنیم؛ مسافرکشی ورزشکاران و پارالمپیکی‌ها، نداشتن امکانات و حقوق درد همیشگی آن‌هاست و این روزها با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی اردوها، حقوقی دریافت نمی‌کنند و عملاً باید برای گذراندن امر و معاش زندگی به مسافرکشی و شغل‌های این‌چنینی روی بیاورند.
درست همان زمانی که ورزشکاران برای حضور قدرتمند در المپیک توکیو آماده می‌شدند، خیلی از مدیران ورزشی کاسه «چه کنم چه کنم» به دست گرفته بودند و مجبور بودند ورزشکاران را به مسابقات پیش رو جهت آمادگی برای حضور در آوردگاه توکیو اعزام نکنند. بارها در ورزش ایران شاهد لغو مسابقات ورزشکاران به دلیل نبود منابع مالی بودیم و افتخارآفرینان ایران در رشته‌های مختلف نتوانستند جهت کسب آمادگی بیشتر با رقیبان خود روبه‌رو شوند. آن هم فقط به خاطر نبود منابع مالی!
البته با شرایطی کنونی که ورزش ایران دارد، بدون شک در آینده شاهد اتفاقات این‌چنینی بیشتری خواهیم بود؛ خزانه خالی ورزش ایران، پرداخت سنگین‌ترین غرامت تاریخی فوتبال ایران و البته قیمت سرسام‌آور دلار دیگر فرصت به سایر رشته‌های ورزشی نمی‌دهد و این بار هم دیگر رشته‌های ورزشی باید چوب بی‌تدبیری مدیران فوتبالی و البته دلالان را بخورند.
حضور دلالان سال‌هاست مثل دمل چرکینی سرتاسر فوتبال ایران را احاطه کرده و هرچند وقت یک بار این تشت رسوایی برملا می‌شود و این بار با پرونده ویلموتس و پرداخت خسارت تاریخی آن برملا شد که ضربه مهلکی به پیکره بی‌جان ورزش وارد کرد. مجموعه خسارت پرونده ویلموتس با یک حساب سرانگشتی از بودجه سالیانه کمیته ملی المپیک و پارالمپیک هم بیشتر است و این دردی مضاف بر تمام دردهای ورزش ایران است.
در بحث زیرساختی، ورزش با فقر عظیمی دست‌وپنجه نرم می‌کند. سال‌هاست افتتاح پروژه‌های ورزشی در سراسر ایران به‌کندی پیش می‌رود؛ هم‌اکنون خیلی از پروژه‌های ورزشی در شهرستان‌های مختلف به دلیل عدم تأمین بودجه نیمه‌کاره مانده و مردم تنها در حسرت یک سالن ورزشی هستند. اماکن ورزشی به بخش خصوصی اجاره داده شده و به حیاط خلوتی برای سیاسیون ورزش ایران بدل شده است.
ورزش که باید با زندگی مردم عجین می‌شد، همچون غزال تیزپا راه فرار را در پیش گرفته و سال‌هاست توسعه ورزش همگانی تنها در حد حرف باقی مانده است. البته هر از چندگاهی مدیران ورزشی با ارائه یک برنامه موقت و کوتاه‌مدت، به‌اصطلاح ورزش همگانی را توسعه می‌دهند درحالی‌که توسعه ورزش همگانی در ایران نسبت به سایر کشورها تفاوت از زمین تا آسمان است! قطعاً با همین خسارت تاریخی که مدیران بی‌تدبیر فوتبال ایران به بار آوردند و باید تا یک ماه آینده آن را پرداخت کنند؛ خیلی از این مسائل قابل‌حل بود، زیرساخت‌های ورزش وضعیت بهتری پیدا کنند؛ اقلام ورزشی برای اقشار مردم در مناطق محروم فراهم می‌شد یا در کلان‌شهرها بحث توسعه ورزش همگانی با جدیت پیگیری می‌شد!
این حقیقتی آشکار است تا زمانی که دست فوتبال از خزانه دولت کوتاه نشود، چنین اتفاقاتی دور از ذهن نیست؛ همان‌طور که در همین دو باشگاه دولتی استقلال و پرسپولیس، پرونده‌های زیادی همچون پرونده برانکو، شفر، کالدرون و استراماچونی باز است و هر کدام از آنها می‌تواند تراژدی غم‌باری را برای ورزش ایران رقم بزنند.
بدون شک توزیع ناعادلانه ثروت در فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی بی‌تأثیر از حضور دلال نبوده و نیست و تا زمانی که دست این مفسدان از فوتبال ایران کوتاه نشود همین آش و همین کاسه است! گاف تاریخی پرونده ویلموتس مسئولان بالادستی را بر آن داشته که با این موضوع مبارزه کنند اما همگان به‌خوبی می‌دانند اولین قدم در راه مقابله با فساد شفافیت است؛ به‌راستی مسئول پرونده ویلموتس چه کسی است؟! وزارت ورزش به‌عنوان متولی در رأس کار بوده اما در این مدت به‌عناوین‌مختلف توپ را به زمین دیگری پرتاب کرده تا در این موضوع خود را بی‌طرف جلوه دهد؛ درحالی‌که در پرونده قرارداد ویلموتس نظارت داشته همان‌طور که در انتخاب نبی به‌عنوان دبیرکل و بازگشت علی کفاشیان به فدراسیون به‌عنوان نایب‌رئیس اول نقش داشته است. بر هیچ کس پوشیده نیست که وزارت ورزش حتی در انتخاب‌های دو باشگاه سرخابی‌ها از انتخاب هیئت‌مدیره یا مدیران نقش پررنگی دارد و حالا به‌عنوان متولی در پرونده‌های باز فوتبال ایران باید نقش اول را ایفا کند.
پرونده‌هایی چون برانکو و دستیارانش، گابریل کالدرون و دستیارانش، ماریو بودیمیر، وینفرد شفر، آندره‌آ استراماچونی و... که روی‌هم‌رفته میلیاردها تومان هزینه روی دست بیت‌المال گذاشته است بدون اینکه یک نفر به مردم پاسخگو باشد.
انتهای پیام/۴۰۵۷/پ
انتهای پیام/