برقراری عدالت آموزشی بین دانش‌آموزان با نرم‌افزاری دانش‌بنیان/ وقت معلمان با درآمد مناسب پرمی‌شود
گروه استان‌های خبرگزاری آنا، کسبوکارهای جدید موجب تغییر فرهنگ و یا فراتر از آن موجب انقلاب‌های صنعتی شده است، با بروز کسبوکارهای دیجیتال و شکل‌گیری شرکت‌های دانش‌بنیان و ورود آن به جامعه انسانی شاهد شکل‌گیری انقلاب چهارم صنعتی هستیم و انسان امروز بیش از گذشته با انواع اپلیکیشن‌ها که خدمات متفاوت ارائه می‌دهند، مواجه است.
پیام‌رسان آهیل ازجمله این برنامه‌هاست. این اپلیکیشن خدمات آموزشی ارائه می‌دهد و به همین منظور برای آشنایی بیشتر با چگونگی ساخت، قابلیت‌ها و کاربردهای این برنامه با سید‌هامون مهدی‌زاده مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان اِکسون مستقر در مرکز رشد واحدهای فناور دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت و طراح پیام‌رسان آهیل به‌گفتگو نشستیم که آن را در زیر پی‌می‌گیریم.
آنا: در مورد پیام‌رسان آهیل، نحوه شکل‌گیری و راه‌اندازی آن توضیح دهید.
مهدی‌زاده: شرکت دانش‌بنیان اکسون از دی سال گذشته مجوز نوع یک را از معاونت فناوری ریاست جمهوری گرفت و این اپلیکیشن و سیستم Back-End آن به عنوان یک طرح دانش‌بنیان ثبت شد. درمورد چگونگی شکل‌گیری ایده باید گفت از آنجایی که در دانشگاه تدریس می‌کنم، خلئی احساس کردم و آن، اینکه دانشجو یا دانش‌آموزی که از مدرسه یا کلاس خارج میشود، دیگر دسترسی به آنان نداریم و دانش‌آموز اگر مثلاً در خانواده‌ای باشد که آنان تمرکز مورد نیاز را بر فرزند خود نداشته باشند و نتوانند به فرزندشان در درس کمک کنند، میتوان از طریق مدرسه و معلمان، مراقبت بیشتری از دانش‌آموز کرد تا عدالت تحصیلی بین آنان تقسیم شود؛ به‌عبارتی معلمان این وظیفه را به‌عنوان خدمات اضافه‌تری که توسط آموزش و پرورش داده میشود، عهده‌دار می‌شوند.
پدرم فرهنگی است و مشاوره این سیستم را از پدرم و همکارانش گرفتم. تقریباً در جریان اصول آموزش هستم که چه‌معضلاتی در آموزش و پرورش وجود دارد؛ بنابراین میتوان انگیزه ایجاد این سیستم را به این صورت عنوان کرد که دانش‌آموز بعد از اینکه از مدرسه خارج میشود، میتوان با این نرم‌افزار توسط آموزش و پرورش یا مدرسه دانش‌آموز را کنترل کرد.
آنا: در مورد ساخت اپلیکیشن توضیح دهید.
مهدی‌زاده: ابتدا به‌عنوان هسته فناور، این طرح را در مرکز رشد و پارک علم و فناوری مطرح کردیم. یعنی در هر دو جا در دو جلسه جداگانه به هیئت داوران رفته و طرح را عنوان و از آن دفاع کردم. در مرحله نخست به‌صورت هسته فناور تأیید شدیم. 9 ماه زمان گرفتیم تا فاز یک اپلیکیشن را کامل کنیم تا بعد مجوز واحد فناور را بدهند که در مدت دو ماه و نیم آن را انجام دادیم و بعد از آن به واحد فناور تبدیل شدیم.
بعد از اینکه به واحد فناور تبدیل شدیم و کار آغاز شد و تقریباً پروژه به میانه راه رسید، درخواست دانش‌بنیان را به معاونت انفورماتیک ریاست جمهوری دادیم که آن هم فکر می‌کنم بعد از دو یا سه ماه تأیید شده و به عنوان شرکت دانش‌بنیان نوع یک با پیچیدگی فنی بالا توانستیم مجوز را بگیریم به این ترتیب شرکت دانش‌بنیان اِکسون شکل گرفت.
آنا: در ساخت این اپلیکیشن چه اهدافی را دنبال می‌کردید؟
مهدی‌زاده: در کشور اطلاع دقیقی ندارم؛ اما در استان گیلان دانشجویان یا دانش‌آموزانی که نخبه هستند و در علم نرم‌افزار یا کامپیوتر مهارت دارند، متأسفانه بیشتر آنان به خارج از کشور می‌روند. خودم شاهد هستم که خیلی از دانشجویان از کشور خارج می‌شوند. نیت ما این بود که بتوانیم شرکتی را داخل استان پیاده‌سازی کنیم که بچه‌ها بعد از تحصیل جذب بازار کار شوند.
آنا: فرآیند فعالیت آهیل بعد از شکل‌گیری شرکت اکسون را توضیح دهید.
مهدی‌زاده: وقتی پروژه را تمام کردیم با آموزش و پرورش استان وارد مذاکره شده و با یکی از مدارس تیزهوشان به‌عنوان پایلوت قرارداد بستیم؛ به‌محض اینکه کار را آغاز کردیم و شاید یک یا دور روز از فعالیت اپلیکیشن گذشته بود، از آن مدرسه شکایت شد.
یکی از اولیای دانش‌آموزان همان مدرسه شکایت کرد که اطلاعات دانش‌آموزش در اختیار شبکه‌های مجازی گذاشته شده است؛ مورد شکایتش هم آهیل، تلگرام و واتس‌آپ بود که توسط مدرسه استفاده می‌شد. دقیقاً همان روزی که ما اپ خود را بارگذاری می‌کنیم، وی شکایت می‌کند. حراست آموزش و پرورش عنوان کردند که شما باید مجوز بگیرید. وقتی اوضاع را اینگونه دیدم و از سوی دیگر کارایی آهیل را در شرایط کرونایی مشاهده کردم، به جای اینکه درگیر مجوز از آموزش و پرورش شویم، کاربری اپلیکیشن را تغییر دادیم.
آنا: چگونه کاربری برنامه را تغییر دادید؟
مهدی‌زاده: نحوه کاربری به این‌صورت است که مدیر مدرسه شماره تلفن و نام و نام خانوادگی خودش را در اپلیکیشن وارد می‌کند. یک کد چهار رقمی برایش ارسال و تأیید میشود که شماره خود شخص است، به محض اینکه تأیید شد، در فضای آهیل مدرسه مجازی آقای مدیر ساخته میشود.
بعد آقای مدیر کلاس‌ها و برنامه‌های هفتگی مدرسه را ایجاد می‌کند، بعد روزها را انتخاب کرده و برنامه خود را وارد می‌کند؛ برنامه هفتگی به‌صورت یک سیستم برنامه‌ریزی شده برای شخص ارسال میشود. حالا او می‌تواند معلم‌هایش را اضافه کند که آن هم به‌سادگی، نام، نام‌خانوادگی و شماره تلفن را وارد می‌کند و پیامی برای معلم ارسال میشود که می‌گوید آقای مدیر شما را به کلاس مدرسه دعوت کرده است، لینک برایش می‌رود که با لمس لینک وارد اپلیکیشن شده و در مرحله بعد در کلاسش حضور دارد.
آنا: دانش‌آموز چگونه می‌تواند وارد کلاس مجازی شود؟
مهدی‌زاده: برای واردشدن دانش‌آموز دو راه وجود دارد؛ یا اینکه مدیر می‌تواند آنها را وارد کند یا اینکه دانش‌آموز اپ را نصب می‌کند، مدرسه‌اش را جستجو کرده و با کدش وارد مدرسه میشود. یعنی از هر دو طریق این امکان را فراهم کرده‌ایم که کار راحت باشد. بعضی از مدیران خودشان دانش‌آموز را وارد سامانه می‌کنند، بعضی‌ها هم اپ را می‌دهند خود دانش‌آموز وارد میشود.
آنا: برای والدین دانش‌آموز چه تمهیدی اندیشیده شده است؟
مهدی‌زاده: آهیل برای پدر، مادر و هم برای فرزند (دانش‌آموز) است، والدین اپ را نصب کرده و تست می‌کنند. مثلاً فلان مدرسه که باز شد، کلاس خودش را انتخاب کرده و وارد میشود، مدیر که اجازه داد، می‌تواند داخل کلاس برود، این نحوه ثبت‌نام دانش‌آموز است.
آنا: چه‌قابلیت‌هایی برای آهیل در نظر گرفته شده است؟
مهدی‌زاده: به‌محض اینکه دانش‌آموز وارد کلاس میشود، خیلی راحت می‌تواند، مانند دفتر نمره با لمس حضور و غیاب بزند، به‌محض اینکه حضور خود را تأیید می‌کند، همان لحظه نوتیفیکیشن برای گوشی‌های پدر و مادرش می‌رود و آنان مطلع می‌شوند که فرزندشان در کلاس درس حاضر است.
آنا: حضور و غیاب در آهیل به‌صورت کلاسی است؟
مهدی‌زاده: بله، حضور و غیاب هم کلاسی است و مدرسه‌ای نیست که هشت صبح حاضر بزند و 9 شب خروجش را وارد کند.
آنا: در مورد بخش‌های آموزشی آهیل هم توضیح دهید؟
مهدی‌زاده: هر معلم یک کانال دارد و می‌تواند از طریق آن به دانش‌آموزان خود آموزش دهد. قابلیت دیگر هم در تقویم گذاشته‌ایم که یک تقویم آموزشی است. این تقویم جلوی معلم است و پدر و مادر و مدیر هم آن تقویم را دارند. حالا معلم از این تقویم چه استفاده‌ای می‌کند؟ مثلاً من خودم دو هفته دیگر می‌خواهم امتحان بگیرم؛ اما فراموش می‌کنم. تاریخ دو هفته دیگر را در تقویم انتخاب کرده و گوشی را جلوی خودم گرفته و از خودم فیلم می‌گیرم، می‌گویم مثلاً امروز امتحان عربی از اینجا تا اینجا داریم. کلمه تأیید را که می‌زنید، یک نوتیفیکیشن برای والدین می‌رود و آنها هم همین تقویم را دارند. رنگ آن روز خاص عوض شده و این فیلم شما در آن روز خاص نشان داده میشود؛ بنابراین پدر و مادر فراموش نمی‌کنند که فرزندشان چه روزی امتحان دارد؛ بنابراین به این نحو کاملاً برنامه‌ریزی میشود.
آنا: متذکر شدید که این ظرفیت‌ها در فاز نخست طراحی شده است؟
مهدی‌زاده: بله این فاز اول بود که تکمیل شده است. در فازهای بعدی آزمون آنلاین را اضافه کرده‌ایم و چند ریزه‌کاری دیگر که جمعاً 6 فاز است.
آنا: اقدامات‌تان را برای گرفتن مجوز توضیح دادید؟
مهدی‌زاده: وقتی نتوانستیم از آموزش و پرورش مجوز بگیریم، سیستم را عوض کرده و از مدرسه‌محور به معلم‌محور تغییر دادیم؛ بنابراین هر کسی با هر کسب و کاری می‌تواند در اپ ثبت‌نام کند و به این ترتیب با اخذ مجوز از ارشاد به عنوان شبکه اجتماعی فعالیت می‌کنیم.
آنا: آماری از استقبالی که از آهیل شده دارید؟
مهدی‌زاده: تمام آمار را دارم. روز نخست که اپلیکیشن ساعت چهار بعدازظهر برای 300 نفر از دانش‌آموزان مدرسه تیزهوشان را بارگذاری کردیم تا فردا ساعت 12 ظهر یک هزار و 800 دانلود فعال داشتیم.
آنا: بنابراین مشکل مجوز حل شده است؟
مهدی‌زاده: بله. گرفتن مجوز از وزارت ارشاد خیلی راحت‌تر است. گرفتن مجوز برای شبکه اجتماعی مانند گرفتن مجوز یک سایت است.
آنا: اشتغالزایی هم خواهید داشت؟
مهدی‌زاده: بله. چیزی که خیلی برای من مهم بود این است که معلمان بازنشسته یا معلمانی که وقت آزادشان را مسافرکشی یا کارهایی که در شأن معلم نیست، انجام می‌دهند، آن‌هم معلمی که 30 سال در کشور آموزش دیده، حیف است که این چند سال آخر را از دست دهد. برنامه‌ریزی شده معلم به‌صورت مشاور در کنار دانش‌آموزانی باشد که او را انتخاب می‌کنند. مثلاً ماهانه به‌صورت اشتراک می‌توانند مثلاً یک عدد خیلی کمی در حدود پنج یا 10 هزار تومان حق مشاوره بدهند.
آنا: معلم بازنشسته پولی درمی‌آورد؟
مهدی‌زاده: فرض کنید یک کانالی در تلگرام دارید که کانال شما 100 یا 200 نفر عضو دارد و دارید و آنان را آموزش می‌دهید. اینها ماهانه مبلغی بین دو، سه یا ۶ هزار تومان به شما می‌دهند، از نظر درآمد، اپلیکیشن جوابگوی بیشتر از این حرف‌هاست.
آنا: به‌چه دلیل دانش‌بنیان شدید؟
مهدی‌زاده: دلیل دانش‌بنیان شدن ما این است که از تکیه‌گاه برنامه‌نویسی روز دنیا برخورداریم و سیستم بَک‌اِند ما و نوتیفیکیشن‌ها و پیام‌هایی که رد و بدل میشود، همه در سرورهای داخلی است. یعنی اکنون می‌توانیم سرویس نوتیفیکیشن را به بقیه شرکت‌ها هم بفروشیم؛ زیرا این برنامه را خودمان نوشته‌ایم، این‌قدر که گوگل ما را تحریم کرد، خودمان یک برنامه داخلی نوشتیم و یک دلیل دانش‌بنیان شدن ما هم همین است.
برای مثال الان شما در اپلیکیشنی که از نوتیفیکیشن گوگل استفاده می‌کند، وقتی به هم پیام می‌دهید، یک کپی از پیام شما برای گوگل می‌رود، گوگل می‌فرستد برای دریافت‌کننده؛ اما اپلیکیشن ما از اینجا یا هر کجای کشور می‌رود تا سرور ما که در رشت است و از آنجا به گیرنده ارسال میشود؛ بنابراین پیام به هیچ وجه از کشور خارج نمی‌شود و حتی اگر تحریم شویم، اینترنت داخلی قطع شود و ... اپ ما کار می‌کند.
آنا: آیا آهیل تأثیری بر سیستم آموزشی می‌گذارد؟
مهدی‌زاده: از ابتدای فعالیت در ذهنم بود که تمام تمرکز مدرسه روی دانش‌آموز بیاید و وقتی شما این عدالت آموزشی را پخش می‌کنید، دانش‌آموزی که مثلاً در یک روستای دورافتاده است -الان همه گوشی دارند- فقط کافی است به اینترنت وصل باشد، می‌تواند از بهترین استادان در کشور و آن هم با کمترین هزینه استفاده کند.
مثلاً ما از یک مدرسه‌ای که 500 دانش‌آموز دارد، نفری ماهیانه پنج‌هزار تومان برای اشتراک دریافت می‌کنیم، این مبلغ در یک مدرسه 50 نفره میشود ماهی دو میلیون و 500 هزار تومان و سالانه هم یک عدد بزرگ فقط برای یک مدرسه میشود. هزینه سرور هم زیاد نداریم؛ زیرا تکنولوژی‌ای که استفاده می‌کنیم هزینه سرور را حداقل می‌کند و این هزینه را می‌توانیم به عنوان یک میانجی بدانیم و بین معلم و دانش‌آموز تقسیم کنیم. یعنی ما مدارس را با خودمان شریک کردیم. در مورد همان مدرسه تیزهوشان 30 درصد سود آن 2میلیون و 500 هزار تومان را ماهانه برمی‌داشتیم و مابقی بین مدیر و معلمان تقسیم می‌شد. معلمی که وقت بیشتری می‌گذارد، از آن طرف درآمدش هم بیشتر خواهد شد و نیاز نیست به انجام کارهای دیگر روی بیاورد.
انتهای پیام/۴۱۱۷/4062/پ
انتهای پیام/