صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

ورزش

سلامت

پژوهش

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

علم +

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۳:۱۹ - ۱۱ تير ۱۳۹۹
یادداشت وارده؛

سواد فناورانه؛ نیاز بومیان و مهاجران دیجیتال

سواد فناورانه به مجموعه دانش‏‌ها، نگرش‏‌ها، مهارت‏‌ها و فرآیندهای فکری گفته می‌شود و دانش‌‏آموزان و بزرگسالان برای احساس راحتی در دنیای امروزی و ورود به دنیای اشتغال و مواجهه مؤثر با فضای فرهنگی و اجتماعی جامعه به این سواد نیاز دارند.
کد خبر : 499006

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ تلفن همراهم دچار مشکلی شده است. فرزندم معتقد است که می‏‌تواند به‌راحتی مشکل را حل کند. چند ثانیه بعد تلفن را تحویلم می‏‌دهد. بدون هیچ عیب و ایرادی، لبخندی به لب دارد و تأکید می‌‏کند که «شانس آوردید با ما هم‌عصر هستید، عشق می‌‏کنید در دوره ما اینقدر تکنولوژی‏‌های متنوع دارید!» با تعجب نگاهش می‌‏کنم. یادآور می‌‏شوم این موارد مربوط به اختراعات و ابتکارات نسل آنان نیست. شاه‌‏بیت باور آنان این است که او و هم‏‌نسلانش دارای اطلاعات نابی در حوزه دیجیتال و شبکه‏‌های اجتماعی و کار با وسایل ارتباطی هستند.


با این گزاره موافقم. این نسل، اطلاعات بالا و عمیقی در حوزه علایق خود دارند. به او خاطرنشان می‏‌شوم که داشتن اطلاعات یک چیز است و خلاقیت و نوآوری و ابداع و اختراع چیزی دیگر است. با خونسردی در این باره هم صاحب نظریه است. «نسل من پدرجان با اقتدار در حال ایده‏‌پردازی و آماده‌شدن برای اختراع و خلاقیت است. لطفاً نگاهی به اطراف‌تان بیندازید. از این شبکه اجتماعی تا آن تکنیک خاص ارتباطی در حوزه سایبر و خیلی جاهای دیگر نام جوانانی می‏‌درخشد که با نسل بنده اختلاف سنی کمی دارند».


سپس تند تند اسامی شخصیت‏‌های علمی و مالکان شبکه‏‌های اجتماعی را ردیف می‏‌کند. او ناخواسته به من وجود شکاف نسلی را یادآور می‏‌شود. باید این نسل مسلط بر دیجیتال را شناخت. توقع زیادی است اگر از اینان بخواهیم گرد کرسی جمع شوند و قصه‌های باباجی و مادربزرگ را گوش کنند. دقت کرده‏‌اید نسل امروز تعلق خاطر کمتری به اسباب‌‏بازی داشته و بیشتر سر در بازی‌‏های رایانه‌‏ای دارد. به تعبیر دوستی در تقابل تبلت و موبایل و لپ‌تاپ و در عصر دیجیتال شاهد عقب‌نشینی اسباب‌‏بازی‏‌ها و مباحثی مانند قصه‏‌گویی هستیم.


البته در بعضی موارد شاهد روزآمدشدن اسباب‏‌بازی‌‏ها برابر وضعیت عصر دیجیتال هستیم؛ ولی این تغییر چندان به کام نسل جدید خوش نمی‌‏آید. آنچه برای این نسل جذاب است، قاب صفحات دیجیتالی و برنامه‏‌های ریز و درشت حاوی بازی‌‏های مختلف و سرگرمی‏‌های متنوع است. تسلط اینان بر جنبه‏‌های سخت‌‏افزاری و نرم‌‏افزارهای ابزار و اسباب ارتباطی ستودنی است. طنز آنجاست که ما والدین و حتی دبیران و افرادی که در حوزه آموزش فعال هستند، اطلاعات این نسل را ندارند.


شهروندان جامعه اطلاعاتی در انجام امور روزمره زندگی با فناوری‏‌های گوناگون ارتباط دارند. با توسعه فناوری‏‌های دیجیتالی، شکل، ماهیت، فرآیند و نحوه کارکرد اغلب فناوری‏‌های قبلی دستخوش تحول شده است. در این بستر نظام‏‌های آموزشی تلاش می‌‏کنند تا کودکان امروز و اقشار مختلف را به شیوه‏‌های مختلف با ماهیت، کارکرد، نحوه ارزیابی، توسعه و نحوه طراحی این فناوری‌‏ها آشنا کنند. در نظام آموزشی برخی کشورها از دوره‌‏های پیش از دبستان، دبستان و متوسطه، آموزش فناوری در برنامه درسی گنجانده می‏‌شود.


متناسب با آن آموزش‏‌های لازم به‏‌صورت پیش از  خدمت و ضمن خدمت برای معلمان تدارک دیده می‏‌شود. در نظام آموزشی کشورمان براساس اسناد بالادستی مانند سند ملی برنامه درسی و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، آموزش سواد فناورانه از سال 1391 با گنجاندن درس «کار و فناوری» در دوره اول متوسطه شروع شده و تاکنون در پایه‏‌های ششم، هفتم، هشتم و نهم این درس به دانش‌‏آموزان ارائه می‏‌شود. در این مهم در مقایسه با کشورهای توسعه‏‌یافته و حتی کشورهای در حال توسعه عقب‏‌تر هستیم.


کارشناسان معتقدند این کم‌توجهی آثار جبران‏‌ناپذیری در حوزه اشتغال و اقتصاد و زمینه‏‌های فرهنگی و اجتماعی به اقشار مختلف جامعه وارد می‏‌کند. این خلأ موجب شده که بسیاری از مردم از فرآیند تولید، توزیع و چگونگی شرایط ابداع فناوری درک صحیحی نداشته باشند و فقط بر مصرف یا به‏‌کارگیری فناوری توجه کنند. چنین نگاهی موجب شده که نوعی عقب‏‌افتادگی در طراحی و تولید فناوری در کشور وجود داشته باشد. این بدان معناست که در این حوزه چشم به آن سوی مرزها داشته و خواهیم داشت.


در این میان همانطور که در صدر یادداشت اشاره شد، شاهدیم نسل‌‏های جدید عمدتاً به کاربرد فناوری‌‏های جدید مشغول می‏‌شوند و این در حالی است که نسل قبل آنها آشنایی یا تمایلی چندانی به استفاده از فناوری‌‏ها ندارد. عوامل متعددی مانند مدرنیزاسیون، شهری‌شدن، مصرف‌گرایی، میل به تحصیلات دانشگاهی در نسل جدید، دسترسی به ماهواره و اینترنت، اشتغال زنان و مواردی از این دست موجب شده که تفاوت‏‌های بین نسل‏‌ها در عرصه‏‌های مختلف موضوع جدی تلقی شود.


سواد فناورانه عاملی اساسی است که می‏‌تواند وضعیت اشتغال، شرایط فرهنگی-اجتماعی و نوع نگاه به تولید و مصرف را در خانواده بهبود بخشد. سواد فناورانه یکی از الزام‌‏های جامعه اطلاعاتی و اساس توسعه و تحولات پیش روی دانش‌‏آموزان متوسطه و بزرگسالان است. مدارس متوسطه با ارائه برنامه درسی «آموزش فناوری» تلاش می‏‌کنند تا دانش‌‏آموزان ویژگی‏‌ها، مفاهیم، قلمروها و تأثیر توسعه یک فناوری بر سایر زمینه‌‏ها را بشناسند و ارتباط بین فناوری‏‌ها با نیازهای بشری را تشخیص دهند. آثار فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست‏‌محیطی فناوری‌‏ها را درک کنند و نقش آن در زندگی بشری را تجزیه و تحلیل کنند. نحوه طراحی و مهندسی فناوری را بفهمند و به نقش پژوهش و ایجاد نوآوری در فناوری‏‌ها پی ببرند و برای حل مسائل از طریق فناوری بیندیشند. توانمندی‌‏های لازم در زمینه کاربرد، نگهداری و ارزیابی مستمر سیستم‌‏های فناورانه را به دست آورند و نحوه تلفیق فناوری‏‌ها در جهان اطراف را در زمینه‌‏های مختلف مانند پزشکی، کشاورزی، بیوتکنولوژی، انرژی، حمل‏‌ونقل، صنایع و حوزه‏‌های عمرانی درک کنند.


بومیان دیجیتال


به مجموعه این دانش‏‌ها، نگرش‏‌ها، مهارت‏‌ها و فرآیندهای فکری، سواد فناورانه گفته می‌شود. دانش‌‏آموزان و بزرگسالان برای احساس راحتی در دنیای امروزی و ورود به دنیای اشتغال و مواجهه مؤثر با فضای فرهنگی و اجتماعی جامعه به این سواد نیاز عمده دارند. دانش‌‏آموزان امروزی و در یک کلام نسل جدید غالباً افرادی هستند که از زمان تولد آنها فناوری‌‏های دیجیتال در دسترس بوده است و آنها کمابیش با ماهیت، کارکردها و ویژگی‌‏های آن آشنا هستند، اینان را «بومیان دیجیتال» می‌‏نامند.


مهاجران دیجیتال


در مقابل بزرگسالانی را که بعد از دوران کودکی با فناوری‏‌های دیجیتال آشنایی پیدا کرده‌‏اند،  «مهاجران دیجیتال» می‏‌نامند. بومیان دیجیتال با وجود سن پایین ممکن است نقش، ماهیت و مدیریت فناوری‏‌های دیجیتالی را بهتر و مؤثرتر از  مهاجران دیجیتال درک کنند. این پدیده می‏‌تواند به شکاف یا تفاوت در درک فناورانه بین دو نسل بینجامد و چالش‏‌های جدیدی را در ساختار نظم اجتماعی و تربیتی به وجود آورد. بد نیست اشارتی هم به  اصطلاح «تفاوت نسلی» داشته باشیم.


این تعبیر به اختلاف و تفاوت‏‌های طبیعی در باورها، ارزش‌‏ها و هنجارهای میان نسل‌‏ها اشاره دارد. این پدیده را می‌ت‏وان به‌صورت عدم انطباق ابعاد رفتاری، اخلاقی، روانی و اجتماعی کنش‏‌های نسل جدید در مقابل نسل قبلی ملاحظه کرد. تفاوت نسلی دارای نوسانی از انطباق تا گسست نسلی است که بین آنها می‌‏توان موقعیتی برای شکاف نسلی و تعارض نسلی درنظر گرفت. تعارض و شکاف نسلی به درجاتی از تفاوت‏‌های دانشی، گرایشی و رفتارهای بین نسل‏‌ها اشاره دارد.


بر این اساس نسل‏‌های جدید نه دقیقاً همه باورها، ارزش‌‏ها و دانش‏‌های نسل قبل را قبول و نه کاملاً همه آنها را رد می‌‏کنند. همیشه درجاتی از پذیرش و نبود پذیرش در جریان است. مشترکات نسل‏‌ها عمدتاً در سطح ساختارهای کلان اجتماعی، تاریخی و فرهنگی و تمایزات آنها در سطح رفتارهای فردی و کنش‌‏هاست. با توسعه فناوری‏‌ها و تنوع آنها فاصله بین نسل‏‌ها بیشتر شده است. فناوری‏‌های اطلاعاتی جدید با قابلیت‏‌های فراوان برای رفع نیازهای فردی می‏‌تواند این فاصله را بین دو نسل «مهاجران دیجیتال» و «بومیان دیجیتال» افزایش دهد.


این موضوع با توسعه فناوری‏‌ها در قرن حاضر به یک مسئله مهم تبدیل شده است. نظام آموزش و پرورش وظیفه دارد تا با تدارک برنامه‏‌های گوناگون رسمی و غیررسمی علاوه‌بر انتقال و توسعه فرهنگ و ارزش‏‌های اجتماعی زمینه درک و احترام به ارزش‌‏های نسل‏‌های قبل را در نسل‌‏های جدید فراهم کند. با ظهور دوره مدرنیسم و ورود فناوری‏‌های گوناگون به زندگی مردم، نظام‏‌های آموزشی در کشورهای مختلف برای بهبود سواد فناورانه دانش‌‏آموزان و معلمان، دروسی با این عنوان در برنامه درسی خود قرار داده‏‌اند.


پژوهش‌‏ها نشان داده است؛ دانش‌‏آموزان متوسطه به‌عنوان بومیان دیجیتال در مقایسه با دبیران به‌عنوان مهاجران دیجیتال با فناوری‌‏های جدید تعامل بیشتری دارند. آنها در موقعیت‌‏های مختلف زندگی مانند بازی‏‌ها، تفریحات، تعامل با افراد بزرگسال و همسالان، استفاده از رسانه‌‏های دیداری و شنیداری بیش از دبیران‌شان با فناوری‏‌های جدید سروکار دارند. تفاوت سواد فناورانه بین دانش‌‏آموزان و دبیران آنان ممکن است به‌تدریج به ایجاد فاصله بین دو نسل منجر شود.


دبیران و دانش‌‏آموزان از لحاظ میزان آشنایی با ابعاد پنج‌گانه سواد فناوری به یکدیگر شباهت دارند. پیشنهاد می‏‌شود در برنامه توسعه حرفه‏‌ای، معلمان و دبیران برنامه‏‌هایی در زمینه فرآیندهای طراحی فناوری، ماهیت فناوری، ارتباط فناوری با جامعه و صنایع لحاظ شود.


پیشنهاد می‏‌شود نظام آموزش متوسطه علاوه بر ارائه درس «کار و فناوری» در دروس مختلف به‌صورت تلفیقی به سواد فناورانه بپردازد. در کنار این پیشنهاد، نهادهای فرهنگی سیاست‌گذار و مسئول به تدارک برنامه‏‌های متنوع برای افزایش سواد فناورانه نسل بزرگسال بپردازند.


حمیدرضا بی‏‌تقصیر فدافن مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر


انتهای پیام/4103/4062/


انتهای پیام/

ارسال نظر