انگار دولت ما فقط کلیددار سالن‌های تئاتر است؛ پس حمایت از هنرمندان چه می‌شود؟/ کشورهای پیش‍رو آینده‌نگر هستند ولی ما در زمان حال فکر می‌کنیم
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، فعالیت‌های نمایشی پس از چندماه تعطیلی از چهارشنبه، 21 خردادماه با اجرای تئاترهای خیابانی فعالیت خود را به شکل تزئینی آغاز کرد. هرچند مهمترین بخش همچنان به اجراهای صحنه‌ای برمی‌گردد که باید دید تکلیف این بخش از ماجرا به کجا خواهد کشید؟
آرش دادگر، از کارگردانان فعال تئاتر در این باره و درباره چگونگی فعالیت‌های تئاتری در دوران کرونا به خبرگزاری آنا گفت: من به کشوری مثل آلمان اشاره می‌کنم؛ این کشور اخیرا فعالیت‌های تئاتری‌اش را با تدابیر خاصی مثل تغییر در چینش و حذف صندلی‌های سالن‌های تئاتر از سر گرفته است؛ البته با حمایت‌های ویژه‌ای که دولت از آنان دارد. آنها می‌دانند اگر این بخش‌های هنری تعطیل شود، پیامدهای منفی‌اش را بر جامعه خواهد گذاشت.
کشورهای پیش‍رو آینده‌نگر هستند ولی ما صرفا در محدوده زمان حال فکر می‌کنیم
وی افزود: مجریان هنری این کشور می‌دانند فضای هنری از موسیقی گرفته تا سینما و تئاتر و غیره تأثیر زیادی بر مناسبات و روابط در تمام طبقات اجتماعی و رفتارهای شهروندان می‌گذارد و و اّلا اگر این حوزه‌ها را حذف کنند یک فروپاشی درونی در روابط اجتماعی خواهند داشت.
کارگردان نمایش «شاه لیر» اینگونه نیز تأکید کرد: شما فکر می‌کنید در کشور ما چقدر از این حمایت‌های فرهنگی و هنری پشت کار ما هنرمندان هست؟ واقعا حمایت خاصی دیده نمی‌شود. کشورهای پیش‍رو آینده‌نگر هستند ولی ما صرفا در محدوده زمان حال فکر می‌کنیم.
در دوران کرونا به راحتی می‌گویند بیایید و سالن‌های هنری و تئاتری را باز کنید! دولت ما انگار فقط کلیددار است و دیگر قرار نیست فکری به حال این جماعت هنرمند و وضعیت هنری داشته باشد.
دادگر با بیان اینکه ما سال‌ها قبل باید به فکر امروز حوزه فرهنگ و هنرمان از جمله همین تئاتر می‌بودیم، گفت: در دوران کرونا به راحتی می‌گویند بیایید و سالن‌های هنری و تئاتری را باز کنید! دولت ما انگار فقط کلیددار است و دیگر قرار نیست فکری به حال این جماعت هنرمند و وضعیت هنری داشته باشد.
یکباره نگوییم فقط تئاتر آنلاین! کاری نباید کرد که تئاتر صحنه از بین برود
وی اضافه کرد: ما که نمی‌توانیم به مسئول و دولت و غیره فشاری بیاوریم. حتی همین بیمه هنرمندان و تأمین مالی‌اش در اما و اگر است. اگر تا چند روز دیگر پرداخت نکنیم این بیمه‌ها نیز ملغی می‌شود.
این مدرس تئاتر اعتقاد داشت: این خود هنرمندان هستند که باید به فکر خودشان باشند. باید در شرایط کنونی بازگشایی سالن‌های تئاتر پس از چندماه بنشینیم، جلسه بگذاریم و برنامه‌ریزی کنیم. یکباره نگوییم فقط تئاتر آنلاین! کاری نباید کرد که تئاتر صحنه از بین برود.
کارگردان نمایش «او» بااشاره به اینکه اگر تئاتر بخواهد به همین منوال پیش برود احتمال ریزش بسیار زیادی از سمت هنرمندان خواهیم داشت، عنوان کرد: در این شرایط اندک شماری از هنرمندان هستند که شاید بتوانند تئاتر را زنده نگه دارند؛ اینها نیز افرادی‌اند که در تلاشند همین کورسو با عشق و علاقه روشن بماند. اینها دنبال پر کردن جیبشان هم نیستند بلکه عاشقانه هنر نمایش را دوست دارند و برایش می‌جنگند.
حساسیت روی تئاتر زیادی سوال برانگیز است
وی تصریح کرد: مطمئن باشید اگر خود ما هنرمندان به فکر نباشیم، تئاتر از بین می‌رود. خودمان باید پیگیر باشیم که تئاتر به عنوان امری زنده، خاموش نشود. البته که تئاتر نیاز به بودجه و پشتوانه مالی دارد.
این بازیگر درباره برخی ایده‌ها در دوره تعطیلی اجراها همچون «تئاتر آنلاین» گفت: کسی مخالف تئاتر آنلاین نیست اما به شرطی که به عنوان یک اصل قرار نگیرد؛ باشد اما نه اینکه آن را تنها راه و مبنای این روزهای تئاتر بدانیم. گرچه ما حتی امکانات لازم برای پخش یک اجرای زنده آنلاین تئاتری را هم نداریم. مگر می‌شود بدون طراحی و ذوق و صحنه‌آرایی خوب، یکباره سراغ ایده‌ای این چنین رفت؟
مگر بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر را تعطیل نکردند؟ چه شد؟ صرفا مبدل شد به یک جشنواره ملی که دیگر هم به روال قبل برنمی‌گردد. به جای حمایت و ترقی، متأسفانه صورت مساله را حذف می‌کنند.
وی درباره اجرای چنین راه‌هایی برای زنده نگه داشتن تئاتر در دوران فعلی گفت: من حتی پیشنهاداتی همچون نمایشنامه‌خوانی و غیره را نیز در حد پله اول می‌دانم اما در ادامه کفایت نمی‌کند. ما خود تئاتر را می‌خواهیم بنابراین باید کاری کرد. به نظرم حساسیت روی تئاتر زیادی سوال برانگیز است.
به جای حمایت و ترقی، متأسفانه صورت مساله را حذف می‌کنند
دادگر بر لزوم حمایت‌های دولتی از تئاتر اشاره کرد و گفت: این دولت است که باید از هنر نمایش حمایت کند و مراکز تئاتری را تحت پوشش و کمک مالی قرار دهد تا بتوانند ادامه حیات دهند. مگر می‌شود گفت یک سال تئاتر کار نکنید تا ببینیم مثلا بعد چه می‌شود.
وی سکون فعالیت‌ها و تعلیق اجراها را مضر دانست و یادآور شد: مگر بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر را تعطیل نکردند؟ چه شد؟ صرفا مبدل شد به یک جشنواره ملی که دیگر هم به روال قبل برنمی‌گردد. به جای حمایت و ترقی، متأسفانه صورت مساله را حذف می‌کنند.
آرش دادگر تصریح کرد: فعلا باید جلسه گذاشت و گفتگو کرد بلکه به ایده‌های تازه‌ای برسیم تا بدانیم در شرایط بازگشایی در دوران کرونا چه کار باید کرد. چه بسا معتقدم می‌شود سراغ مکان‌هایی غیر از سالن تئاتر رفت و مثلا نمایش را در فضای باز به صحنه برد؛ البته چیزی ورای تئاتر خیابانی.
کسی یک بیلان کاری نمی‌گیرد که با این بودجه فرهنگی چه کرده‌اند؟
وی با آسیب‌شناسی این حوزه و ارتباطات میان هنرمند و بخش‌های مدیریت گفت: ما اگر از پشتوانه مالی حرف می‌زنیم، منظورمان صدقه نیست بلکه یک برنامه‌ریزی برای آینده و آینده‌نگری و تأمین زیرساخت‌هاست تا نسل‌های بعدی مسیر بهتری برای رسیدن به اهدافشان داشته باشند. متاسفانه این اتفاق نیفتاده است.
نمی‌شود بودجه گرفت و برنامه نداشت. مدیریت ما نباید منحصر به تزریق مالی باشد بلکه باید اجازه پیدا کند برنامه‌ریزی داشته باشد و این نیاز به همکاری و همفکری و مشارکت با هنرمندان، مدیران و سیاستگذران را می‌طلبد.
این کارگردان ادامه داد: فکر می‌کنند مثلا با تزریق پول می‌شود جلوی انتقادات به حق بعدی هنرمند را بگیرند درحالی که هر دولت پیشرفته‌ای که می‌خواهد در سطح رقابت بماند، می‌داند اول باید فرهنگ را سامان بدهد.
این مدرس تئاتر با اشاره به بودجه‌های فرهنگی خاطرنشان ساخت: خود دولت به نهادهای زیردست خودش بودجه فرهنگی می‌دهد اما کسی از آن نهادها و دستگاه‌های فرهنگی یک بیلان کاری نمی‌گیرد که با این بودجه فرهنگی چه کرده‌اند؟ آیا فقط صرف تبلیغات خودتان کرده‌اید؟ اگر این بودجه فرهنگی به سمت وزارت ارشاد سرریز شود یا همان نهادها با هنرمندان برنامه‌ریزی و همکاری داشته باشند، قطعا تغییرات زیادی اتفاق می‌افتد.
دادگر در نهایت گفت: نمی‌شود بودجه گرفت و برنامه نداشت. مدیریت ما نباید منحصر به تزریق مالی باشد بلکه باید اجازه پیدا کند برنامه‌ریزی داشته باشد و این نیاز به همکاری و همفکری و مشارکت با هنرمندان، مدیران و سیاستگذران را می‌طلبد.
انتهای پیام /4143/
انتهای پیام/