درگذشت صدیقه کیانفر و یادآوری یک درد قدیمی/ وقتی نقشی برای بازیگران خاطره‌ساز نداریم!
به‌گزارش خبرنگار حوزه حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، «صدیقه کیانفر» بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون صبح روز گذشته (دوشنبه پنجم خرداد) جان‌به‌جان آفرین تسلیم کرد.
این بازیگر پیشکسوت که در88 سالگی درگذشت، فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۳۶ در رادیو شروع کرده بود. زنده‌یاد کیانفر در عمر هنری خود در آثار سینمایی متعددی از جمله «هامون»، «آپارتمان شماره ۱۳»، «مأموریت آقای شادی»، «همسر» و «من زمین را دوست دارم» ایفای نقش کرده بود. «بچه های کوچه دوستی» هنگامه مفید، «همه بچه‌های من» مرضیه برومند، «بی گناهان» احمد امینی، «میوه ممنوعه» حسن فتحی و «رسم عاشقی» سعید سلطانی نیز از جمله مجموعه های تلویزیونی هستند که صدیقه کیانفر در آن ها به ایفای نقش پرداخته بود.
این هنرمند فقید حدود دو سال پیش با انتشار ویدئویی در حالی که روی تخت بیمارستان بود از بی‌توجهی جامعه هنری به خود گلایه کرد. او در این ویدئوی کوتاه با اشاره به این که هنوز هم می‌تواند کار کند و ذهنش همچنان آماده است افزود: من که همچنان می‌توانم دیالوگ‌ها را حفظ کنم چرا بیکارم؟ از شما دوستان کارگردان می‌پرسم که چرا من بیکارم؟ شما که همیشه من را برای کار دعوت می‌کردید. از من راضی بودید و به پول هم هیچ وقت فکر نکردم، حالا چرا مرا کنار گذاشتید و باعث شدید غصه بخورم. من شماها را دوست دارم و بگذارید تا زنده هستم کار کنم تا برای مردمی که دوستمان دارند یادگاری داشته باشیم.
صدیقه کیانفر نه اولین بازیگر پیشکسوتی است که در سال‌های پیری زیر غبار فراموشی مدیران فرهنگی و فیلمسازان قرار گرفت و نه آخرین آنها خواهد بود.
پیش از این هم بازیگران و هنرمندان فراوانی در عرصه سینما و تئاتر بودند که پس از یک دوره پرکاری و شهرت با وجود حفظ توانایی‌های هنری و جسمانی به حاشیه رفتند و کمتر از آنها نامی شنیده شد. برخی از این چهره‌ها در همین گوشه عزلت باقی ماندند تا پیمانه عمرشان پرشود؛ برخی دیگر نیز حداقل این شانس را داشتند که پیش از فوت در یک یا دو اثر دیگر بازی کنند.
تردید نسبت که به استثنای چند سوپراستار و بازیگر شناخته‌شده معمولاً ستاره اقبال یک بازیگر عمر چندانی ندارد. به عبارت دیگر این توقع که یک بازیگر برای چند دهه و یا از ابتدای فعالیت هنری تا روزهای پایاین عمر حضور مداوم و پررنگ در عرصه هنرهای نمایشی داشته باشد منطقی نیست. اما فراتر از این حضور مداوم یا در نقش اول و درجه یک، عدم حضور این چهره‌ها در نقش‌های فرعی پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی جای پرسش دارد.
در سال‌های اخیر هم بسیاری از بازیگران توانمند سینما و تلویزیون در سنین پیری و حتی میان‌سالی و باوجود توانایی جسمی و ذهنی بیکار ماندند این بیکاری حتی منجر به تشدید ضعف جسمی و روحی و بروز بیماری‌هایی شد که روز‌به‌روز آنها را از حوزه اصلی سینما و تئاتر دور کرد.
نام‌هایی همچون حسین کسبیان، نعمت‌الله گرجی، باقر صحرارودی، مهین شهابی، ملکه رنجبر، ثریا حکمت، کاظم افرندنیا، حسین شهاب، خسرو شجاع‌زاده، محسن یوسف‌بیگ، جعفر والی، منصور والامقام از جمله این چهره‌ها هستند. بازیگرانی که گاهی برای چند نسل تماشاگران سینما و بینندگان تلویزیون خاطره سازی کرده‌اند.
تقریباً همه اینها چهره‌ها تا ماه‌های آخر حیاتشان توانایی حضور در جلوی دوربین را داشتند اما آنقدر پشت خط ماندند تا این که چهره در نقاب خاک کشیدند.
این نکته‌ای است که بازیگران باتجربه سینما و تلویزیون بارها به آن اشاره کرده‌اند. از جمله مجید مشیری پیش از این در گفتگویی با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به اهمیت حضور بازیگران میانسال در سطح اول سینما و تلویزیون گفت: من چند سال پیش از پرکارترین بازیگران نقش مکمل سینما بودم. راستش نمی‌خواهم خیلی روی موضوع باندبازی تأکید کنم، اما واقعاً باندبازی هست! الان در سینما فیلم‌هایی که در سه چهار سال اخیر دیده‌ام معمولاً بین ۱۰ تا ۱۵ بازیگر می‌چرخد. حالا یکی نقش یک و یکی هم نقش دو را بازی می‌کند. فقط ۱۰ تا ۱۵ بازیگر آقا و ۱۵ بازیگر خانم هستند که در همه فیلم‌ها نقش می‌گیرند!
این بازیگر سینما و تلویزیون اظهار کرد: اصلاً سینما و تلویزیون ما استانداردهای لازم بازیگری را ندارد. یعنی برای بسیاری از کارگردان‌ها استایل، عیار و توانمندی بازیگر مهم نیست. حتی اگر الگوی ما سینمای هالیوود آمریکا باشد باید در این روند تجدیدنظر کنیم. بازیگری مثل «مل گیبسون» نزدیک به ۷۰ سال سن دارد، اما از نظر بدنی کاملاً آماده است. متأسفانه اینجا تنها چیزی که مهم نیست همین آمادگی بدنی بازیگر است.
وی افزود: من به جوانگرایی در سینما و تلویزیون اعتقاد دارم، اما در همان هالیوود که اشاره کردم مگر همه فیلم‌ها «تین‌ایجری» است؟ مسلماً نه؛ فقط اینجاست که در اغلب فیلم‌ها و سریال‌های ما فقط شاهد حضور دختران و پسران جوان به عنوان شخصیت‌های اصلی هستیم.
درگذشت صدیقه کیانفر باردیگر این موضوع مهم را یادآوری کرد که شاید لازم باشد فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان در تولیدات خود جایی هم برای شخصیت‌ها و بازیگران مُسن و میان سال در نظر بگیرند و کاملاً روی بازیگران و شحصیت‌های جوان و خوش‌‌چهره متمرکز نشوند.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/