سردرگمی مدیریت شهری برای مقابله با یک بحران/ درآمد مهمتر است یا جان مردم؟

گروه اجتماعی خبرگزاری آنا-میثم خاکپور؛ با ادامه وضعیت کرونایی در پایتخت به‌نظر صبر و تحمل مدیریت شهری به سر آمده و دیگر نمی‌تواند مطابق نظر ستاد مقابله با کرونا هزینه محافظت از مردم در برابر این شرایط بحرانی را پرداخت کند.

علی‌رغم این‌که با لغو طرح ترافیک در پایتخت رضایت ستاد مقابله با کرونا در کاهش ازدحام در وسایل حمل و نقل عمومی حاصل شده ولی گویا شهرداری تهران اصرار دارد تا به هر بهانه و شکل ممکن بخشی از درآمدهای وصول نشده خود در حوزه حمل و نقل را به‌دست بیاورد.

اجرایی شدن این هدف با اظهارات سید مناف هاشمی معاون جدید حمل و نقل و ترافیک شهرداری در روزهای پایانی هفته گذشته کلید خورد که عنوان کرد احتمال اجرای طرح ترافیک و همچنین اجبار استفاده از ماسک و دستکش در وسایل حمل و نقل عمومی از ابتدای هفته آینده وجود دارد.

این دو طرح به‌نوعی لازم و ملزوم یکدیگرند از یک‌سو با اجرای طرح ترافیک، استقبال مردم از حمل و نقل عمومی به‌ویژه مترو افزایش خواهد یافت و از نظر مدیریت شهری با اجباری کردن ماسک در مترو و استفاده از آن هم درآمدها در این دو بخش به مرور به وضعیت سابق خود بازگشته و هم مردم در برابر ویروس کرونا محافظت می‌شوند غافل از این‌که نتیجه این اقدامات مدیریت شهری جز افزایش آمار مبتلایان و فوتی‌های کرونایی نخواهد بود که البته آن هم باز به افزایش درآمد شهرداری تهران این‌بار در سازمان بهشت زهرا منجر خواهد شد.

به‌نظر می‌رسد مدیریت شهری چندان به بحرانی‌تر کردن شرایط در پایتخت به‌واسطه عملی کردن تصمیم خود در اجرای طرح ترافیک آگاه نیست.

در این میان ذکر چند مورد از اظهارات اعضای شورای شهر به‌عنوان سیاست‌گذاران مدیریت شهری نشان می‌دهد که مدیریت شهری در ابتدا به خطرات احتمالی ناشی از افزایش شیوع کرونا ویروس در سیستم حمل و نقل عمومی اذعان داشته ولی در حال حاضر به هر قیمتی می‌خواهد به کاهش محسوس درآمدی خود پایان دهد.

در نمونه‌ای رئیس شورای اسلامی شهر تهران در اواخر فروردین ماه عنوان کرد که «به دلیل این‌که ویروس کرونا در سیستم هوادهی مترو می‌تواند دوباره در فرآیند تهویه قرار گیرد باید برای سلامت شهروندان فعالیت مترو را متوقف کرد.» همچنین علی اعطا سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران نیز در بحث ضعف سیستم حمل و نقل عمومی در اجرای طرح فاصله‌گذاری در مترو و اتوبوس گفت: «رعایت بحث فاصله‌گذاری اجتماعی در مترو و اتوبوس تا زمانی‌ امکان‌پذیر است که حجم مسافر بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ هزار نفر باشد» که البته با اجرای طرح شهرداری تهران دیگر بحث درباره فاصله‌گذاری موضوعی مضحک است.

اما شاید بتوان توجیه مدیریت شهری برای اعمال این وضعیت را اجباری کردن توزیع ماسک در حمل و نقل عمومی دانست که این موضوع هم به‌نظر خود به یک شوخی شبیه است زیرا ماسک‌های معمولی بدون فیلتر که در حال توزیع در سیستم حمل و نقل عمومی پایتخت است تنها می‌توانند ذرات بزرگ و ترشحات را مسدود کنند ولی همچنان ذرات کوچکی همچون عامل انتقال کرونا در آن نفوذپذیر است بنابراین بهترین نوع از ماسکی هم که می‌تواند در این شرایط چاره‌ساز باشد استفاده از ماسک‌های فیلتردار همچون N95  است که در وضعیت موجود تأمین آن به میزان استفاده در حمل و نقل عمومی به اندازه کافی نیست.

البته در صورتی هم که امکان تأمین آن فراهم باشد مشخص نیست این ماسک‌ها با چه قیمتی قرار است به دست مردم برسد؛ این درحالی است که در حال حاضر ماسک‌های معمولی دست‌دوز با قیمت 10 هزار تومان در دسترس مردم قرار گرفته است.

در شرایطی که به‌نظر می‌رسد دولت می‌تواند شهرداری‌ تهران را از طریق منابعی همچون افزایش قیمت سوخت و یا صندوق توسعه ملی یاری کند تا بتواند در ارائه خدمت به مردم دغدغه‌ای نداشته باشد اما این اتفاق هنوز صورت نگرفته و بنابراین مدیریت شهری را بر آن داشته تا به هر قیمتی که شده محدودیت‌های اعمال شده در کسب درآمدهایشان را حتی به قیمت جان مردم از سر راه بردارند.

حال باید دید اولویت جان مردم برای ستاد مقابله با کرونا تا چه زمانی بر اصرار مدیریت شهری به‌منظور اجرای طرح ترافیک و کسب درآمدهای حاصل از آن برتری خواهد داشت.

انتهای پیام/ 4105