صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۰:۰۰ - ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۹
یادداشت وارده؛

چرا ماه خدا؟

اینجا رابطه عاشقانه بین حبیب و محبوب، حرف اول و آخر را می‌زند. اینجا کار، دست دل است و نه عقل. اینجا فقط یک مانع وجود دارد و آن چیزی نیست جز من.
کد خبر : 486716

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ رمضان ماه خداست. این نامگذاری، کار خداست. این، کلام خداست. شهرالله نامی است که خود خدا به  ماه مبارک رمضان داده است و هیچ کار خدا، بی‌حکمت نیست. 


پرسش این است که آیا سایر ماه‌ها، ماه خدا نیست؟ به‌راستی اختصاص این ماه به خدا چه حکمتی دارد؟ 


این کار می‌تواند ابعاد مختلفی داشته باشد؛ اما یکی از مهم‌ترین حکمت‌ها شاید این باشد که در این ماه ارتباط انسان با خدا از راه دل برقرار می‌شود.


راه‌های وصول و وصال به خدا به‌طور کلی دو دسته است:
۱-راه عقل  و استدلال
۲- راه دل و فطرت


در راه عقل و استدلال، این عقل محاسبه‌گر است که با جمع‌کردن ادله و شواهد به این جمع‌بندی می‌رسد که خدایی وجود دارد و با  شواهد و ادله دیگر، خدا را واجد همه صفات کمال از قبیل وحدت، قدرت، علم، حکمت و نظیر آن می‌یابد.


اما در راه دل، نیازی به جمع‌کردن شواهد و ادله نیست. در این راه کافی است موانع بین انسان و خدا  کنار زده شود. در این راه کافیست که کدورت‌های قلب انسان، زوده شود.  روح انسان ارتباطی ناگسستنی با خدا دارد، آنچه در این مسیر رهزن است، کدورت‌هایی است که در مسیر تربیت انسان ایجاد می‌شود که اگر زدوده شود، ارتباط فطری و اصیل بین انسان و خدا به حالت اولیه برمی‌گردد.


آری در این مسیر، اگر موانع کنار زده شود، خدا به عالی‌ترین وجه در نهاد انسان متجلی می‌شود. 


اینجا رابطه عاشقانه بین حبیب و محبوب، حرف اول و آخر را می‌زند. اینجا کار، دست دل است و نه عقل. اینجا فقط یک مانع وجود دارد و آن چیزی نیست جز من، جز نفس من، جز نفسانیت من و جز هواهای من.  اینجا کافیست پا روی خودم بگذارم. کافیست خودم را نبینم، کافیست به خود حقیقی  خودم، برگردم تا خدا را بی‌حجاب در برابر خود بیابم و این  راه، بس نزدیک است و اینجا هیچ تحصیلات فلسفی و کلامی و دانشگاهی و... لازم نیست.


و این معنای عشق است و این تمام عشق است و این عشق حقیقی و حقیقت عشق است. این تمام عرفان است. این حرف همه عارفان مسلمان است.


چه نیکو سرود حافظ: 


میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز


و نیز چه خوب گفت:


از صدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند


اما این ماه، ماه مهمانی خدا نیز هست و در این مهمانی که برترین ضیافت عالم هستی است، انسان عاشق، به وصال محبوب می‌رسد. وصالی که هدف آفرینش است.


چه نیکو سرود لسان الغیب:


عاشق شو ار نه روزی کار جهان سرآید
ناخوانده درس مقصود از کارگاه هستی


آری ماه مبارک رمضان بهترین فرصت عشق‌بازی انسان با خداست.


رمضان حقیقتاً ماه خداست. رمضان بزرگ‌ترین ضیافت خداست. خدایا ما را در این  ضیافت  بپذیر. خدایا ما را لایق این ضیافت کن.


مجتبی جعفری عضو هیئت علمی و مدیرگروه معارف دانشگاه آزاد اسلامی خمینی‌شهر


انتهای پیام/4062/


انتهای پیام/

ارسال نظر