شوخی تلخ دولت با واژه «وام قرض‌الحسنه»/ وام یک‌میلیونی سود دارد؛ آن هم از جیب مردم!
گروه اجتماعی خبرگزاری آنا-رضا رضوی؛ اگر بخواهیم تعبیری روشن از رفتار دولت برای پرداخت وام یک میلیون تومانی جهت حمایت از مردم در این روزهای سخت بیماری کرونا به میان بیاوریم باید از تعبیر سخت «شوخی تلخ» استفاده کنیم.
اساساً کشورها از لحاظ اقتصادی و اجتماعی تفاوت‌های بسیاری با یکدیگر دارند و موقعیت کشور ما از لحاظ شرایط اقتصادی با دیگر کشورها کاملاً متفاوت است. این تفاوت در موضوع کرونا خودش را نشان داد. فارغ از تحریم‌ها و مسائل شبیه به این‌که شرایط سختی را در سال‌های گذشته به مردم تحمیل کرده است، بسیاری از کسب‌وکارها در پایان سال 98 روزهای تلخ و بسیار نابسامانی را تجربه کردند.
در بعضی مشاغل ازجمله گردشگری تقریباً با توقف کامل فعالیت‌ها و نابودی تمام سرمایه‌گذاری سالانه این صنف مواجه شدیم. بسیاری از کارگاه‌های تولیدی که مقاصد فروشگاهی محصولات آنها به‌عنوان مشاغل پرخطر تشخیص داده شده بود، به تعطیلی اجباری رفته و محصولات تولیدی آنها به امید آن چند صباحی که فرصت فروش پیدا کنند روی دستشان ماند. تعطیل شدن مجموعه این کسب‌وکارها باعث شد تا عید بسیار سختی بر این قشر از مردم بگذرد و عملاً شاید بهتر است بگوییم فاصله‌گذاری اجتماعی هم باعث آبروداری برخی از آنها شد تا جلوی میهمانانشان شرمسار نشوند.
دولت بالاخره دست حمایتش را گشود و از جیب خود مردم به خود آنها وام داد، اما تسهیلات با سود 12 درصد اگر نگوییم نمک به زخم مردم بود چیزی کم از آن نداشت.
البته با فشار رسانه‌ها و بعضی از مراجع تقلید، دولت از موضع قبلی خود عقب‌نشینی کرد و مدعی شد این تسهیلات را به قرض‌الحسنه تبدیل کرده است اما نکته‌ای در صحبت‌های رئیس‌جمهور بود که خیلی‌ها از آن غافل شدند.
رئیس‌جمهور در جلسه اقتصادی دولت در ۲۶ فروردین گفت: «رقم ۲۳ هزار میلیارد تومانی هم هست که قبلاً قرار بود با سود ۱۲ درصدی در اختیار یارانه بگیران قرار بدهیم، امروز بخشی از زمان جلسه ما با این بحث گذشت که چگونه این تسهیلات یک‌میلیون تومانی را به یک وام قرض‌الحسنه تبدیل کنیم و آن بخش سودی را که بنا بود از حساب مردم پرداخت شود، دولت به عهده بگیرد.»
تمام منابع موجودِ در اختیار دولت متعلق به ثروت‌های عمومی و به‌عبارت‌دیگر برای همه مردم است. دولت باید مشخص کند چرا تصمیم گرفته از پرداخت سود از جیب مستقیم مردم گذشت کرده و در اقدامی عجیب به‌نوعی از جیب دیگر همین مردم سود را برداشت نماید و نام این کار را «تبدیل وام با سود» به «وام قرض‌الحسنه» بگذارد؟
سؤال بزرگ ماجرا این است: پرداخت سود وام را که دولت برعهده‌گرفته عملاً این تسهیلات را به قرض‌الحسنه تبدیل نمی‌کند بلکه شکل آن را تغییر می‌دهد و به‌این‌ترتیب هنوز نظر مراجع عظام تقلید مبنی بر نادرست بودن این سود پابرجاست، پس چگونه رئیس‌جمهور مدعی شده این وام به صورت قرض‌الحسنه پرداخت می‌شود؟
سؤال مهم دیگر این است که تمام منابع موجودِ در اختیار دولت متعلق به ثروت‌های عمومی و به‌عبارت‌دیگر برای همه مردم است. دولت باید مشخص کند چرا تصمیم گرفته از پرداخت سود از جیب مستقیم مردم گذشت کرده و در اقدامی عجیب به‌نوعی از جیب دیگر همین مردم سود را برداشت نماید و نام این کار را «تبدیل وام با سود» به «وام قرض‌الحسنه» بگذارد؟
انتهای پیام/4145/پ
انتهای پیام/