نخبه‌پروری باید از خانواده شروع شود/ حمایت از نخبه یعنی حمایت از سرمایه‌های کشور
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا-هانا حیدری، امروزه استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان اغلب بر روی خدماتی مانند فروش، حمل‌ونقل، تاکسی‌های اینترنتی و غذا فعالیت می‌کنند. از همین رو نیاز است اکوسیستم استارت‌آپ‌ها و کارآفرینان به سمت حوزه‌های کمتر مورد توجه با پتانسیل بالا و اثرات اجتماعی، اقتصادی و ملی بالا در شرایط کنونی هدایت شود.
با توجه به چالش‌های متعدد کشور در عرصه‌هایی مانند کشاورزی، سبک زندگی شهرنشینی، مسائل اجتماعی، محیط‌زیست، آلودگی و انرژی، دراین‌بین گروه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیانی شکل گرفته‌اند که به‌صورت غیرمستقیم اندیشه و خلاقیت را وارد چرخه‌های تولید تا بازار می‌کنند. خبرگزاری آنا در راستای معرفی و تجربه‌نگاری فناوری، با گروه‌های استارت‌آپی موفق در قالب «پاتوق نخبگان» همراه شده و پای صحبت آنان نشسته است.
«پاتوق نخبگان» محفلی برای مخترعان و «نخبگان دانشگاهی» است که در سلسله نشست‌هایی در راستای معرفی دستاوردها و چالش‌های استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در خبرگزاری آنا برگزار می‌شود. در یکی از این نشست‌ها پذیران محمد صالح رحمانی بودیم که نخستین اختراع خود را در سن ۱۰ سالگی انجام داد. این اختراع خنک‌کننده غذای کودک و نوزاد بود. وی تاکنون اختراعات زیادی داشته است که کمک‌یار جانبازان قطع نخاع، داروی ترمیم عصب، پدافند غیرعامل رد کمین دشمن، دستگاه تولید برق رایگان، ماشین بدون سوخت و آلایندگی و مکمل ورزشی توتال از جمله آنهاست.
بیشتر بخوانید:
آنا: در خصوص همایش «تحصیلات با طعم شکلات» بیشتر توضیح دهید؟
رحمانی: البته فقط همایش نیست و کتابی هم در این زمینه منتشر کرده‌ام. همایش تحصیلات با طعم شکلات یک همایش پیشرفت تحصیلی در حوزه‌های مختلف است که تاکنوت در مشهد، اصفهان و قم برگزار شده است. این همایش بزرگ‌ترین همایش دانش‌آموزی بود که در دانشگاه قم برگزار شد. در این همایش تمام مطالبی که دانش‌آموز در 20 جلسه مشاوره خصوصی یاد می‌گیرد را طی دو و ساعت نیم ارائه می‌دهیم. تمام راهکارهایی که خودم برای مطالعه و یادگیری هوشمند را در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌دهم. بدین ترتیب زمان کمتری را به مطالعه درس اختصاص می‌دهند اما بازدهی بیشتری می‌گیرند.
یک طرح برای آموزش قرآن داشتم که به درخواست دانشگاه قم حاضر شد. مسئولان واحد خواهران این دانشگاه گفتند که برای جذب دانشجویان به یادگیری قرآن برنامه آموزشی می‌خواهند. روش آموزش و خواندن قرآن بسار غلط است و به همین دلیل تعداد زیادی از افراد جذب یادگیری آن نمی‌شوند. طرحی برنامه‌ریزی شد که شامل معماری زنده می‌شود، این سزاه مجهز به سنسورهای حرکتی است، درون آن با گل و گیاه تزئین شده و قرآن را به صورت هوشمند آموزش داده می‌شود. طراحی، مفهوم، تصویر و صوت قرآن به صورت هوشمند ارائه می‌شود و در دانشگاه قم اجرا شد.
آنا: بهترین روش برای نخبه‌پروری چیست؟
رحمانی: نخبه‌پروری باید از خانواده شروع شود. مؤثرترین فرد در کشف استعداد شخص، مادر و پدر هستند. اگر دانش‌آموز از ابتدا در راه استعدادیابی قدم بگذارد، موفقیت‌های فراوانی پیش رو دارد. کتابی به اسم «نخبه‌پروری والدین» نوشته‌ام و برای چاپ آن نیاز به حمایت دارم. این کتاب متفاوت‌تر از کتاب‌هایی است که تاکنون در خصوص نخبه‌پروری نوشته شده است.
آنا: از حمایتی که از نخبگان می‌شود، چقدر رضایت دارید؟
رحمانی: حمایت از نخبه، حمایت از کشور است. در سراسر جهان برای نخبگان سرودست می‌شکنند چراکه می‌دانند آینده را باید با علم و از طریق نخبگان بسازنند. مسئولان باید طوری از نخبه حمایت کنند که نخبه آنها را به عنوان حامی ببیند، حامیان دیگر به چشم نیایند. حمایت‌ها نباید مانند حمایت‌های بنیاد ملی نخبگان باشد. نباید فقط وامی به نخبه بدهند و بگویند برو طرحت را بساز. وظیفه نخبه تولید علم است نه گرفتن مجوز. مسئولات باید یک کارشناس حقوقی در نظر بگیرند تا بتواند طرح نخبه را در قالب حقوقی تنظیم کند.
یکی از مشکلاتی که مخترعان دارند در کپی شدن طرح‌هاست. در قسمتی از اظهارنامه حقوقی مالک تعیین می‌شود و از آنجایی که نخبه‌ها اطلاعات حقوقی ندارند، این قسمت به اشتباه پر می‌شود و طرح به راحتی کپی می‌شود. طرح خوب نوشته می‌شود، خوب ارائه داده می‌شود اما به دلیل اطلاعات کافی از روند حقوقی و قضایی، به راحتی دزدیده می‌شود.
نخبه باید به سراغ تولید علم برود، نباید وقتش را در ثبت اختراع و اخذ مجوز تلف کند. در حال حاضر نخبگان برای گرفتن حمایت به دنبال مسئولان می‌دوند، به عقیده من مسئولان باید برای دادن حمایت به دنبال نخبگان بدوند. سازمان‌ها، ارگان‌ها و نهادها باید به دنبال نخبه بروند و از آن حمایت کنند. باید مسئولان و مشاوران مسئولان را از نخبگان کشور انتخاب کنند.
آنا: نخبه‌پروری چه تفاوتی با نخبه‌یابی دارد؟
رحمانی: مرکز نخبه‌یابی زیاد است، یک تست آی‌کیو می‌گیرند و کشف می‌کنند. آنها را از دیگران جدا می‌کنند و آینده‌شان را تلف می‌کنند. از همه بدتر این کهکشور شبیه به فرودگاه شده، همه به این مرکز نخبه‌یابی می‌روند تا موقعیتی برای رفتن پیدا کنند. این در حالی است که مرکز نخبه‌پروری کم داریم. ایجاد مراکز نخبه‌پروری در کشور به حمایت نیاز دارد.
جامعه درک درستی از نخبه ندارد، برای مثال به عنوان یک نخبه به برنامه «قرار» شبکه افق دعوت شدم و مجری از من خواست که در خصوص مراسم‌های آیینی صحبت کنم! اصلا نمی‌دانم چرا چنین چیزی از من خواسته شد. باید رسانه‌ای به وجود بیاید که درک درستی از نخبه داشته باشد و آنها را درک کند.
می‌خواهم برنامه‌ای بسازم تا استعدادهای واقعی ایرانی را کشف کنم. یک برنامه استعدادیابی درست شد و از تلویزیون ملی نیز پخش شد. آیا این افراد استعدادهای واقعی ایران هستند؟ اینها کشور را سرپا نگه داشته‌اند؟ اینها شهر نانو و موشک برای ایران ساخته‌اند؟ طرح کامل یک برنامه تلویزیونی را نوشته‌ام که قسمت‌های مختلف دارد.
در این برنامه از استعدادهای ایران دعوت می‌شود تا آزمایش‌های علمی انجام دهند و مردم را به علم نزدیک کنند. از نخبگان دعوت کنیم تا از مشکلات و شرایط سخت‌شان بگویند و تجربه‌هایشان را در اختیار دیگران بگذارند. کسی باید برنامه‌های نخبه‌محور را اداره کند که درد آنها را بفهمد و بداند که چه چیزی از آنها بپرسد. نخبه درد نخبه را می‌فهمد.
آنا: برای تجاری‌سازی و تولید اختراعات و طرح‌هایتان با چه مشکلاتی دست‌وپنجه نرم کرده‌اید؟
رحمانی: با سرمایه‌گذار شخصی، طرح‌‌ها به هیچ جا نمی‌رسند. سرمایه‌گذاری باید دولتی باشد. حمایت دولتی حمایت از من نیست، حمایت از کشور است. درنهایت اگر من دلسرد شوم، طرحم را به کشور دیگری می‌برم و در آنجا به راحتی اختراعم به تولید می‌رسد. سپس ایران مجبور می‌شود با پنج واسطه و بعد از 10 سال محصول من را بخرد. پول و اعتبار را برای حمایت از ایران می‌خواهم، برای تولید کردن طرح و اختراع.
آنا: در حال حاضر مشغول چه پروژه‌ای هستید؟
رحمانی: می‌خواهم مرکز نخبه‌پروری خودم را داشته باشم. دفتر را گرفته‌ام و در حال استعدادیابی هستم. زمانی که این موضوع رشد کند، سرمایه‌ای به دست می‌آید و می‌توانم آن را صرف تبلیغات کنم. با این حال اگر حمایت دولتی پشت این طرح باشد، اوضاع بهتر پیش می‌رود. این کار برای سود شخصی نیست برای نخبه‌پروری کشور است. اگر ارگان و سازمان دولتی روی این طرح سرمایه‌گذاری کند، می‌توانم قول دهم که هزینه دوباره به آنها بازمی‌گردد و در کنارش نیز نخبه‌ها پرورش داده می‌شوند.
آنا: به نظر شما دانش‌آموزان و دانشجویان به دنبال مدرک باشند یا تجربه کاری؟
رحمانی: مدرک گرفتن بد نیست، مدرک‌گرایی بد است! مدرک گرفتن یعنی شما دوره‌ای آموزشی را به پایان رسانده‌ای و مدرکش را گرفته‌ای. باوجود این که سیستم آموزشی ما غلط است و اشکالاتی دارد، دانش‌آموزان باید درس‌شان را بخوانند و مدرک‌شان را بگیرند، برای استفاده بهتر از زمان‌شان می‌توانند به صورت غیرحضوری بخوانند. در کنار درس خواندن نیز مهارت‌های دیگر یاد بگیرند. مدرکی که می‌خواهند بگیرند باید در راه استعدادشان باشد.
انتهای پیام/4021/
انتهای پیام/