تاریخچه و نقشه جامع شهر الیگودرز در ویکی آنا

به گزارش خبرنگار حوزه سفر و گرشگری گروه اجتماعی خبرگزاری آنا, اَلیگودَرز مرکز شهرستان الیگودرز و در شرق استان لرستان و با جمعیت ۹۰٬۷۹۹ در سال ۱۳۹۵ بعد از خرم‌آباد، بروجرد و دورود و کوهدشت پنجمین شهر پرجمعیت لرستان است. شهر الیگودرز در دامنه کوهستانی و با آب و هوایی سرد در زمستان و مطلوب و معتدل در بهار و تابستان شرق استان لرستان است؛ همچنین، از شهرهای مرتفع و مناطق سردسیر ایران است.

دیرینگی آن به بیش از ۷۰۰ سال می‌رسد.الیگودرز در گذشته از چهار محلهٔ ورزندان، مجیان، ده تیرانی و ده محمدرضا تشکیل شده بود هرچند که توسعه اخیر شهر این مرز بندی را نامحسوس کرده‌است. این شهر از سال ۱۳۳۹ دارای نماینده در مجلس شورای ملی می‌باشد.

شهری که دارای هفتصد سال قدمت تاریخی و به روایتی شهر گیو و گودرز و قلعه های باستانی است . اگر چه آثار قلاع معروف آن از بین رفته ، لیکن هنوز کهنسالانش از قلعه هایی همچون قلاع تیرانی ، قلاع موسی ، قلاع کاظم آباد در آن یاد می کنند .

سیلوی شصت ساله اش ، نخستین سیلوی لرستان ، که توسط آلمانی ها بنا گردیده همچنان پابرجاست . وجود کارخانه های متعدد آرد در این شهر حکایت از رونق کشاورزی و حاصلخیزی خاکش دارد . به نقل از کتاب ایران و بابر ( اثر ویلیام آرسکین) ترجمه ذبیح الله منصوری ، در عصر صوفیان دارای خانقاه بوده است ، طبق اسناد مکتوب خرید و فروش های منطقه ، موجود در کتابخانه مرحوم حاج محمد نظری ، الیگودرز در گذشته ای نه چندان دور به صورت قریه ای به نامهای ده تیرانی ، ده محمد رضا ، ده ورزندان و ده مجیان بوده است . پس چنین به نظر می رسد که مردم این منطقه زندگی روستایی و عشایری داشته اند وجود ساختمان هایی با قدمت بیش از دویست سال ، موید این نظریه است که سابقه شهر نشینی در الیگودرز ، از 300 سال تجاوز نمی کند ؛ هر چند که آثار مکشوفه مفرغی در تپه های باستانی برخی روستاهای الیگودرز نشان از قدمت دیرینه این منطقه دارد .