ساختن فیلم‌های علمی ریسک بالایی دارد/ فیلم مستند، بستری مناسب برای انعکاس پیشرفت‌های علمی

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا یکی از گونه‌های مهم، اما مغفول‌مانده در سینمای ایران، سینمای علمی است. ژانری که در همه جای دنیا و به‌ویژه در سینمای هالیوود به شکلی جدی مورد توجه کمپانی‌های فیلم‌سازی، فیلم‌نامه‌نویسان و کارگردانان سینما قرار گرفته است.

سینمای علمی هم در قالب فیلم‌های رئال و هم در ترکیب با ژانر تخیلی و فانتزی، بخش قابل‌توجهی از تولیدات سینمایی هالیوود را تشکیل می‌دهد، اما کارنامه سینمای ایران در تمام این زیرشاخه‌ها بسیار ضعیف است.

در همین ارتباط در گفتگویی با روح‌الله کارگر، کارگردان مستند «ناجی کرونر» موضوع انعکاس پیشرفت‌های علمی در سینمای مستند و داستانی را بررسی کرده‌ایم.

مستند «ناجی کرونر» روایت شکل‌گیری گروهی است که در زمینه تولید یکی از تجهیزات مهم پزشکی فعالیت می‌کنند. این مستند ۲۳ دقیقه‌ای نشان می‌دهد چطور عده‌ای از جوانان متخصص توانستند با وجود سد تحریم‌ها، خط تولید این محصول را در راستای خودکفایی کشور راه‌اندازی کنند.

این مستند به فعالیت چند جوان از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت که با هم شرکت دانش‌بنیانی را تأسیس کردند می‌پردازد که محصولی را در حوزه پزشکی تولید کرده‌اند. جایی که متأسفانه با وجود زمینه کاری بسیار گسترده و بکر، تولیدکنندگان در حوزه تولید محصولات پزشکی کشور به آن ورود نمی‌کنند.

کارگر با اشاره به این که داستان تلاش پژوهشگران برای رسیدن به پیشرفت‌های علمی برای او جذابیت داشته است اظهار کرد: ما در سینمای دنیا نمونه‌های فراوانی از فیلم‌های مستند و داستانی با موضوع پیشرفت‌های علمی داشته‌ایم.فیلم‌هایی که به تلاش برای اختراع و اکتشاف و شکست‌ها و پیروزی‌ها می‌پردازد.

وی گفت: من «ناجی کرونر» را در قالب مستند ساختم اما مطمئناً سوژه‌های جذابی در زمینه فعالیت‌های علمی وجود دارد که می‌تواند در سینمای داستانی هم به کار بیاید. فرض کنید در داستانی مشابه با این مستند چند نوجوان یا جوان را داشته باشیم که محصولی را اختراع کرده‌اند و حالا به دنبال به ثبت رساندن آن و یا تولید انبوه صنعتی هستند و در این مسیر با چالش‌های فراوانی مواجه می شوند.چنین سوژه‌هایی قطعاً برای مخاطبان جذابیت دارد.

وی افزود: بستگی به این دارد که چگونه داستان را تعریف کنیم. برای خود من فیلم مستند بستر مناسبی برای انعکاس پیشرفت‌های علمی و تولیدات مرتبط با آن است. چه بسا مخاطبان با دیدن این مستندها که بر پایه واقعیت است به تلاش بیشتر ترغیب شوند.

فیلمسازان برای ساختن فیلم‌های علمی ریسک نمی‌کنند

این مستندساز در پاسخ به این که چرا سینمای ایران در ژانر سینمای علمی ضعیف است گفت: سینمای ما سینمای کوچکی است؛ در سینمای ایران برای مدتی ساخت فیلم در یک ژانر خاص مُد می‌شود. یعنی زمانی ساختن فیلم‌های اجتماعی رواج پیدا می‌کند و زمانی خیانت، محور اصلی فیلم‌ها است. ساختن فیلم برخلاف این جریان ریسک بالایی دارد. فیلمساز تردید دارد که آیا این فیلم می‌گیرد یا نمی‌گیرد بنابراین سعی می‌کند با جریان غالب سینما همراه شود.

کارگر افزود: از طرف دیگر، از آنجایی که خیلی از مباحث مرتبط با پیشرفت‌های علمی از طریق رسانه‌های دیگر مثل تلویزیون بارها تبلیغ می‌شود بسیاری از کارگردانان از رفتن به سمت چنین سوژه‌هایی ابا دارند؛ البته این حدس و گمان من است. آنها نگران این هستند که کارشان جنبه شعاری بگیرد و مخاطب آن را پس بزند. در نتیجه، کمتر سراغ چنین موضوعاتی می‌روند.

 وی در توضیح این مطلب گفت: فیلمسازان معمولاً دنبال موضوعاتی هستند که سایرین به آن نمی‌پردازند در نتیجه برای مردم جذابیت دارد. در موضوعاتی مثل پیشرفت‌های حوزه فناوری که حاکمیت به آن زیاد می‌پردازد باید با در نظر گرفتن ظرافت‌های هنری و جذابیت های دراماتیک وارد شد تا مخاطبان هم جذب آن شوند.

سوژه‌های جذاب مستندهای علمی می‌تواند در سینمای داستانی هم به کار بیاید

کارگر افزود: من در زمینه فناوری نانو تحقیقاتی داشته‌ام و دیدم که چقدر پیشرفت‌هایی که دانشمندان کشورمان در این حوزه داشته‌اند، می‌تواند بستری برای تولیدات سینمایی و تلویزیونی باشد اما متأسفانه کسی برای ورود به این عرصه ریسک نمی‌کند.

کارگردان مستند «ناجی کرونر» گفت: علاوه بر جسارت کارگردان و داشتن یک فیلمنامه قوی حمایت‌های مادی و معنوی از این گونه تولیدات هم مهم است. سازمان‌ها و مؤسساتی همچون فارابی، صداوسیما و سازمان اوج برای حمایت از این گونه آثار باید وارد عمل شوند، چون همان‌گونه که اشاره کردم ریسک چنین آثاری بالا است و نمی‌توان روی اکران آن حساب زیادی باز کرد.

انتهای پیام/4104/پ