برخی مسئولان و اساتید اطلاعاتی درباره انجمن‌ علمی به دانشجویان نمی‌دهند/ لزوم تقویت انجمن‌‌های علمی برای ارتباط موثر دانشگاه با صنعت

به گزارش خبرنگار حوزه تشکل‌های دانشگاهی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا،‌ تولید علم یکی از مسائل مهم و راهبردی برای کشور محسوب می‌شود که عصاره آن می‌تواند از دلِ دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و تحقیقاتی بیرون بیاید؛ یکی از تشکل‌هایی که می‌تواند به موضوع تولید علم ورود جدی پیدا کند، انجمن‌های علمی دانشجویی است که فعالیت آن‌ها کمتر رسانه‌ای می‌شود.
با توجه به اهمیت نقش دانشجویان در توسعه علم و فناوری کشور و توجه کافی نکردن نهادهای متولی در پیشگیری از پرداخت سطحی به ترویج و توسعه علم در جایگاه حقیقی آن، خبرگزاری آنا را بر آن داشت تا در راستای سیاست ذاتی خود در سلسله گفتگوهایی پای صحبت اساتید، نخبگان و دانشجویان بنشیند و با ارائه راهکارهایی به مسائل و چالش‌های انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها بپردازد.
در این گفتگو میزبان نازنین احمدی دبیر کمیسیون شورای مناطق سازمان علمی دانشجویی مهندسی برق کشور و دبیر سابق انجمن علمی دانشجویان رشته مهندسی برق دانشگاه تربیت مدرس هستیم که در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید.

بیشتر بخوانید:

مسئولان می‌گویند برای برگزاری برنامه‌های انجمن علمی اسپانسر جذب کنید/ چرا انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها پیشرو نیستند؟

چشم‌انداز خاصی برای فعالیت انجمن‌‌های علمی دانشجویی ترسیم نشده است

طی کردن پروسه‌های طولانی اداری برای برگزاری یک برنامه علمی/ رویکرد وزارت علوم در خصوص انجمن‌های علمی مدون و جامع نیست

آنا: چه عاملی موجب شد که شما در انجمن‌های علمی دانشجویی عضو شوید و حتی بعد از فارغ‌التحصیلی به ادامه فعالیت بپردازید؟
احمدی: در دوران کارشناسی خیلی علاقه داشتم که در انجمن‌های علمی دانشگاه شهیدبهشتی فعالیت داشته باشم ولی به اقتضای رشته سخت و وقت کمی که داشتم، خیلی فرصت نمی‌شد که فعالیت آنچنانی در انجمن داشته باشم و فقط در هیئت تحریریه نشریه انجمن علمی کارهایی انجام می‌دادم. اما وقتی که در دوره کارشناسی ارشد دوباره وارد دانشگاه شدم، وقت آزاد بیشتری داشتم و حرفی برای گفتن داشتم که بخواهم وارد انجمن علمی شوم.

انجمن علمی در دوره قبل از ما هیچ برنامه‌ای نداشت‌. از همان سال اول کارشناسی ارشد که وارد دانشگاه تربیت مدرس شدم نیاز به کارگاه‌ و دوره‌های آموزشی داشتم، انجمن فعالی برای تامین نیاز درسی و علمی ما وجود نداشت و می‌خواستیم که در رویدادهای کارآفرینی و استارت‌آپی حضور فعالی داشته باشیم.
به همین دلیل تصمیم گرفتم که برای شورای مرکزی انجمن‌های علمی کاندیدا شوم و رأی آوردم. برای دو دوره یا دو سال دبیر انجمن علمی مهندسی برق شدم و فعالیت‌های بنده در عرصه انجمن علمی آغاز شد؛ از همان ابتدای فعالیت در انجمن تعدادی پرسشنامه تهیه کردیم که دانشجویان در زمینه آموزش چه نیازمندی‌هایی دارند و چه دوره‌هایی احتیاج دارند که برای‌ آنان برگزار کنیم و پس از جمع‌بندی و نظرخواهی تعدادی سمینار و وبینار برای دانشجویان برگزار کردیم که با استقبال آنان همراه شد.
برخی مسئولان اطلاعات جامعی درباره انجمن‌های علمی به دانشجویان نمی‌دهند
آنا: آیا در اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویان مهندسی برق کشور نیز فعالیتی داشتید؟
احمدی: بله، پس از اینکه دبیر انجمن علمی شدم، در یک زمانی مجمع سالیانه اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویان مهندسی برق برگزار شد و بنده در آن مجمع رفتم شرکت کردم، البته تا قبل از آن هیچ اطلاعاتی در مورد اتحادیه نداشتم و حتی برخی مسئولان فرهنگی دانشگاه نیز هیچ اطلاعاتی به ما نداده بودند که چنین فضایی وجود دارد و شما می‌توانید از ظرفیت‌های آنان استفاده کنید. در واقع برخی مسئولان دانشگاه‌‌ها اطلاعات کامل و جامعی درباره انجمن‌های علمی به دانشجویان نمی‌دهند.
یادم می‌آید که دفتر کارشناس فرهنگی دانشگاه برای یک کاری رفته بودم که همان موقع به من گفتند که این هفته مجمع سالیانه اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویان مهندسی برق برگزار می‌شود و اسم شما را به مسئولان مربوطه داده‌ایم و شما بروید در آن جلسه شرکت کنید؛ مجمع‌های سالانه در دو تا سه روز برگزار می‌شود و دانشجویان از کارهایی که در انجمن‌های علمی‌ دانشگاه‌هایشان انجام داده‌اند صحبت می‌کنند و آن جلسه دید بهتری نسبت به انجمن‌های علمی به انسان می‌دهد.
در مجمع سالانه که با دانشجویان دانشگاه‌های فنی و حرفه‌ای صحبت می‌کردیم، حرف‌های جالبی مطرح می‌شد. آنان می‌گفتند که پروژه‌های دانشجویی هزینه‌بر است و مسئولان دانشگاه فنی و حرفه‌ای برای دانشجوی کارشناسی هیچ‌وقت آن هزینه را تأمین نمی‌کنند، اما دانشجوی تحصیلات تکمیلی، استادی دارد که دارای گرنت پژوهشی است و منبعی برای تأمین هزینه پروژه‌اش وجود دارد. دانشجویان کارشناسی ناپیوسته دانشکده‌های فنی و حرفه‌ای منبعی برای هزینه پروژه‌های دانشجویی ندارند و همه هزینه‌ها با خودشان است.

انجمن‌های علمی می‌توانند به ارتباط دانشگاه با صنعت کمک کنند
دانشجویان فنی و حرفه‌ای می‌گفتند ما با شرکت‌ها، کارخانه‌ها و ارگان‌هایی که به رشته ما نیازمند بودند، صحبت کردیم و چالش‌های آنان را در قالب پروژه‌های دانشجویی وارد دانشگاه کردیم. محل تأمین هزینه، آن ارگانی بود که به دانشجو نیاز داشت و دانشجو کار آن صنعت را انجام می‌داد و بعد از تحصیل نیز به‌طور مستقیم می‌توانست وارد آن ارگان یا صنعت شود و آنجا شروع به کار کند که به نظرم کار بسیار قشنگی بود. در واقع انجمن‌های علمی می‌توانند به ارتباط دانشگاه با صنعت کمک کنند و باید توسط مسئولان مربوطه تقویت شوند.
البته چون رویکرد دانشکده‌های فنی و حرفه‌ای صنعتی و بر مبنای ساخت است می‌توانند کار‌هایی را که گفتم، انجام دهند اما دانشگاه‌های دیگر در مقطع ارشد و دکتری فعالیت‌هایشان خیلی بر مبنای ساخت نیست و بررسی تئوری مسئله‌ای است و خیلی نمی‌توانند آن را با چالشی که در صنعت وجود دارد ارتباط دهند اما فکر می‌کنم برای دانشجویان کارشناسی می‌تواند خیلی مفید باشد و ارتباط دانشگاه با صنعت تقویت شود.
برخی انجمن‌های علمی رویدادهایی برگزار کرده بودند که ما حتی اسم آن را نشنیده بودیم!
در آن مجمع سالانه اتحادیه، برخی انجمن‌های علمی رویدادهای بزرگی را برگزار کرده بودند که حتی اسم آن به گوش ما نخورده بود و آنجا تازه با آن‌ها آشنا شدیم! مثلاً مسابقاتی را با حمایت شهرداری شهر خودشان برگزار کرده بودند و حتی رسانه‌ای شده بود و در شبکه استانی مربوط به آن شهر اختتامیه مسابقات نشان داده شده اما ما اصلاً از آن خبر نداشتیم و وقتی انسان در آن محیط قرار می‌گیرد، می‌فهمد که انجمن‌های علمی می‌تواند ظرفیت چه کارهای بزرگی را داشته باشد و خیلی از افراد حتی نمی‌دانند که چنین پتانسیلی وجود دارد که حالا بخواهند دنبال آن بروند و آن کار را انجام دهند.
اساتید دانشگاه از انجمن علمی ما حمایتی نمی‌کردند!
آنا: انجمن‌های علمی دانشجویی با سایر واحدهای دانشگاهی ارتباط و همکاری دارند یا اینکه به‌صورت جزیره‌ای فعالیت می‌کنند؟
احمدی: بستگی به انجمن علمی و اعضایی که در آن فعالیت می‌کنند، دارد. در مورد انجمن علمی ما به شخصه، هیچ‌کدام از اساتید دانشگاهی و اعضای هیئت علمی گروه آموزشی ما هیچ حمایت و فعالیتی در خصوص انجمن علمی نداشتند و کاملاً یک تشکل داوطلبانه بود.
همه کارها پای خودمان بود و هر دوره‌ علمی و آموزشی که می‌خواستیم برگزار می‌کردیم. حتی در جشنواره ملی مهندسی برق، ما با اصرار داورها را راضی کردیم که بیایند فقط داوری این رویداد را بپذیرند. حتی برای آن‌ها آئین‌نامه داوری هم نوشتیم که فقط بیایند امتیاز دهند.

اما گروه‌های دیگر، مثلاً گروه آمار دانشگاه تربیت مدرس را من خبر دارم که خودِ اساتید گروه، در انجمن علمی آمار بسیار فعالیت دارند و در حقیقت آنان باعث می‌شوند که اعضای انجمن علمی بیایند و رویدادهای بزرگی را برگزار کنند، اساتید رشته آمار به واسطه ارتباطی که با نهادهای مختلف دارند در حوزه‌های مارکتینگ و بازاریابی، می‌توانند رویدادهای کارآفرینی برای دانشجویان برگزار کرده و از نهادهای مختلف مهمان دعوت کرده و دانشجویان مستعد را حتی در همان دوران دانشجویی، آن نهادها استخدام کنند.
همه انجمن‌های علمی دانشجویی یک استاد مشاور دارند ولی مشاور فقط در این حد است که طرح رویداد را پیش او می‌بریم و آن را امضا و تأیید می‌کند. یعنی تنها حمایت او این است که تأیید کند، رویداد برگزار شود! ولی خیلی از گروه‌ها هستند که اساتید به واسطه ارتباطی که دارند خیلی حمایت می‌کنند.

در موضوع برگزاری یک رویداد علمی در یک انجمن علمی دانشجویی در سطح ملی، داشتن ارتباطات و دعوت از مهمانان داخل و خارج از کشور، داوری مسابقه و... خیلی مهم است که امیدوارم مسئولان با نگاه عالمانه به انجمن‌های علمی دانشجویی توجه کنند تا شاهد پیشرفت روزافزون آنان باشیم.
انتهای پیام/۴۱۱۸/