معافیت مالیاتی هزاران تبصره دارد/ دارایی می‌گوید اصلاً نمی‌خواهم در این کشور تولید صورت گیرد!
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، امروزه استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان اغلب بر روی فعالیت‌های خدماتی مانند فروش، حمل‌ونقل، تاکسی‌های اینترنتی و غذا فعالیت می‌کنند. از همین رو نیاز است اکوسیستم استارت‌آپ‌ها و کارآفرینان به سمت حوزه‌های کمتر مورد توجه با پتانسیل بالا و اثرات اجتماعی و اقتصادی و ملی بالا در شرایط کنونی هدایت شود.
با توجه به چالش‌های متعدد کشور در عرصه‌هایی مانند کشاورزی، سبک زندگی شهرنشینی، مسائل اجتماعی، محیط‌زیست، آلودگی و انرژی، در این بین گروه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیانی شکل گرفته‌اند که به‌صورت غیرمستقیم اندیشه و خلاقیت را وارد چرخه‌های تولید تا بازار می‌کنند. خبرگزاری آنا در راستای معرفی و تجربه‌نگاری فناوری، با گروه‌های استارت‌آپی موفق در قالب «پاتوق نخبگان» همراه شده و پای صحبت آنان نشسته است.
«پاتوق نخبگان» محفلی برای مخترعان و نخبگان است که در سلسله نشست‌هایی در راستای معرفی دستاوردها و چالش‌های استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در خبرگزاری آنا برگزار می‌شود. در ششمین نشست میزبان «محمد نادری‌زاده» دانشجوی دکتری مدیریت تکنولوژی و کارآفرین دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب مخترع و فعال در حوزه تولید تجهیزات پزشکی هستیم. در ادامه مشروح قسمت سوم این گفتگو را می‌خوانید.
بیشتر بخوانید:
چرخه حمایت دولت از تولیدکنندگان فرسایشی است/ به عنوان تولیدکننده نمی‌توانم روی قانون حساب کنم
برای یک طرح ۲۱ بار به صنایع و معادن مراجعه کردم/ هفت‌خوان رستم برای اخذ مجوز تولید محصول!
آنا: شرکت شما به خاطر مشکلات مالی تعطیل شده است؟
نادری‌زاده: بله، به خاطر مسائل مالی آن را تعطیل کردیم. یعنی من خودم وقتی حسابش را می‌کنم، مثلاً کسی که می‌رود دنبال کار کشاورزی و باغ‌داری، آبی که سهم همه مردم است از زیر زمین می‌کشند بیرون؛ الان می‌دانید که استان فارس مشکل خشکسالی دارد ولی پولشان را هم می‌گیرند نه مالیات دارند، نه بیمه و نه اداره کار، به آنها کار دارد. خب هر کس باشد می‌گوید آقا من هم مثل بقیه می‌روم آب می‌کشم بیرون هر چه بشود خوب است. یعنی اگر در صنعت و تولید سرمایه‌گذاری کنیم این‌جور جوابت را می‌دهند.
اخیرا دیده‌اید که بزرگ می‌نویسند هرکس وارد شهرک صنعتی شود، از 10 الی 13 سال معافیت مالیاتی برخوردار خواهد شد، اما پس از ورود به‌کار، می‌فهمید هزاران تبصره دارد. کسی تابه‌حال دنبالش نرفته است. اگر هم بروی میگویند بله، درست است، ما در شهرک صنعتی 13 سال معافیم! بعد متوجه می‌شوی که هزاران تبصره دارد.
می‌گوید باید دفاترت قانونی شود؛ ما گفتیم معاف از درآمد ابرازی، نه معاف از درآمد تشخیصی. یعنی هر چه خودت ابراز می‌کنی، به شرط اینکه چه باشد، اینکه ما تشخیص می‌دهیم، اینکه نمی‌شود! هر سال یک چیزی داخلش پیدا می‌کنند.
یک بار میگویند مثلاً سرمایه ثبتی شرکت را باید در این ردیف پایینی می‌نوشتی، در ردیف بالایی نوشتی. حالا یک شرکت دانش‌بنیان نوپایی که آمده دارد تولید می‌کنید این چه گیری است به آن وارد می‌کنید؟ خب بدبخت یک سال آمده، صورت معاملات فصلی‌اش را رد کرده، ارزش افزوده‌اش را رد کرده، اظهارنامه‌اش را رد کرده، دفاترش را نوشته، همه کار را پیاده کرده، در یک قسمتش ایراد می‌گیرند همه دفاتر را رد می‌کنند.
یعنی الان دارایی روی آورده به شرکت‌ها دارد چه می‌کند. از آن طرف تأمین اجتماعی، هر سال حسابرس می‌فرستد می‌آید حسابرسی شرکت‌ها را می‌کند. می‌گوییم ما تولیدی هستیم، می‌گوید نه، ما کاری نداریم، می‌رود توی لیست را نگاه می‌کند می‌گوید شما نگاه کنید در دارایی رد کردید که من مثلاً 25 نفر را حقوق داده‌ام ولی 20 نفرشان بیشتر بیمه نبودند، آن پنج‌تا را حساب می‌کند، ضرب در ضریب خودش می‌کند، فلان و فلان، می‌بینید 30 الی 40 میلیون تومان جریمه‌تان کرده‌اند.
آنا: در رابطه با اینکه گفتید فسادها در بخش دولتی است، آیا اقدام کرده‌اید که از بخش خصوصی سرمایه جذب کنید؟
نادری‌زاده: بله از بخش خصوصی سرمایه جذب کردیم. من رفتم با تمام پزشکانی که در بیمارستان بودند صحبت کردم، آمدند سرمایه هم گذاشته‌اند. بعد گفته چگونه است؟ من گفتم حاضرم نصف سودی که از این تولیدات حاصل می‌شود برای شما باشد و نصفش هم سهم ما. یعنی سرمایه از شما و کار از ما.
گفتند ما حاضریم سرمایه بگذاریم ولی مثلاً حالا چقدر سود دارد؟ گفتیم مثلاً اگر 100 میلیون تومان سرمایه‌گذاری کنید، مثلاً 15 میلیون تومان سود دارد، آن را نصف می‌کنیم.پس از سرمایه‌گذاری، قرار بود چهار ماهه پولشان برگردد، ولی چهار ماه می‌شود 6 ماه، یک سال و... دیگر نه‌تنها آن سرمایه‌گذار حاضر نیست سرمایه‌گذاری کند بلکه بقیه را نیز از سرمایه‌گذاری منصرف می‌کند. این است که متأسفانه در بحث پیدا کردن سرمایه‌گذار مشکل داریم.
می‌گوید من پولم را در بانک گذاشته بودم که بهتر بود. چهار ماه صرف می‌کرد که پولم را بگذارم ولی وقتی شده یک سال، شده دو سال دیگر پولش را نمی‌آید بگذارد. مثلاً موردی داشتم که شاید روزهای اول هم خوب بوده، مرتب پول واریز می‌شده ولی یک‌دفعه از یک جایی به بعد بیمارستان دیگر پول نمی‌دهد، یک‌دفعه از یک جایی کات می‌کنند و پول‌ها را نمی‌دهند، بنابراین آن سرمایه‌گذار هم دیگر اصلاً نه‌تنها خودش حاضر به مشارکت نیست بلکه می‌رود به چهار نفر دیگر هم می‌گوید، بقیه هم حاضر نیستند بیایند سرمایه‌گذاری کنند.
بنده الان دنبال هر کس برای سرمایه‌گذاری می‌روم، می‌گوید تولید به درد نمی‌خورد، پول تولید برنمی‌گردد. این است که متأسفانه در بحث پیدا کردن سرمایه‌گذار مشکل داریم. بنابراین تازه وقتی که هفت‌خوان دولت را سپری کردیم، مجوز گرفتیم، رسیدیم به مسئول خرید، او هم خرید کرد چه کسی پولش را می‌دهد؟
آنا: چه مدت بعد از سال 94 نیروهای‌تان را تعدیل کردید؟
نادری‌زاده: سه سال کار کردیم و سال 97 تعدیل کردیم. این تجربه‌ای بود تا همه سرمایه‌ام را یک‌جا نبرم سرمایه‌گذاری کنم.
آنا: خرید بیمارستان‌های خصوصی چطور؟
نادری‌زاده: خصوصی هم به همین صورت است. در آنجا هم همین بحث مسئول خرید و پورسانت بیشتر وجود دارد. الان من هم می‌توانم مثل بقیه فاکتور کنم، خب این فاکتورها را چگونه به دارایی نشان بدهم؟ دارایی از من میزان فروش و میزان هزینه‌ها را مطالبه می‌کند.
خیر فقط میگویند صورت معاملات رسمی، یعنی هر چیزی که رسمی در فاکتور می‌گیری مورد قبول است. درصورتی‌که بسیاری از شرکت‌هایی که از آنها خرید می‌کنیم، فاکتور رسمی به ما نمی‌دهند.
من با رئیس دارایی هم صحبت کردم. می‌گوید والله ما هم خودمان مانده‌ایم! من هم کارمندم، به ما گفته‌اند طبق این بررسی کن، من هم می‌دانم که این روش درست نیست اما وقتی به من میگویند طبق این بررسی کن، اگر خلاف این عمل کنم بازرسی می‌آید یقه من را می‌گیرد، به من چه ربطی دارد؟! می‌خواهم اصلاً تولید نشود در این کشور!
به دارایی می‌گویم شما خودتان می‌دانید که ما خیلی از فاکتورها را داریم غیررسمی می‌خریم، نمی‌توانیم، چون اگر رسمی بخریم، اولاً خیلی از شرکت‌ها نمی‌فروشند و میگویند برو از یک جای دیگر بخر. وقتی هم می‌خواهند بفروشند میگویند باید مالیات روی آن اعمال شود که 20 درصد به قیمت اضافه می‌کنند، و به این ترتیب بهای تمام شده من بالا می‌رود و نمی‌توانم رقابت کنم.
آنا: ناهماهنگی خاصی در مؤسسات دولتی است؟
نادری‌زاده: به ما میگویند اگر می‌خواهی مجوز را تمدید کنید باید ایزو بگیرید. ایزو اصلاً در ایران چه موقع می‌آید بررسی کند؟ ما با هر شرکتی کار می‌کنیم فقط کاغذبازی است. فقط تعدادی فرم را سریع پر می‌کنند، بعد یک صورت جلسه صوری هم درست می‌کنند و درنهایت میگویند ایزو! و در ازای آن 20 میلیون پول باید پرداخت کنیم.
یعنی فقط موضوع پول است. تا حالا چه زمانی بررسی کرده‌اند که ببینند مثلاً شرکتی که ایزو دارد آیا سیستم مدیریت کیفیت در آن اعمال می‌شود یا خیر؟ به‌جای اینکه بچسبیم به تولیدمان و تولید کنیم، همه‌اش درگیر کاغذبازی بی‌خود هستیم.
خب این کاغذبازی‌ها وقتی سر راه من باشد، هزینه من زیاد می‌شود. بهای تمام شده کالایم بالا می‌رود. بنابراین من نمی‌توانم رقابت کنم. من نوعی که بخواهم جنس درجه یک تولید کنم با آن کسی که جنس زیرپله‌ای تولید می‌کند یک جور مقایسه می‌شویم.
متأسفانه سیستم خرید خود وزارت بهداشت هم همین‌جوری است. همه چیز افتاده دست مسئول خرید بیمارستان، آنها هم سلیقه‌ای است.
هیچ‌وقت یک مسئول مشکلات را نمی‌فهمد چون با آنها در تماس نیست. اگر هم خودش به فرض شرکت دارد یا رئیس هیئت مدیره شرکتی است، خودش که این کارها را انجام نمی‌دهد. بلکه به واسطه ارتباط و مقامی که داشته به آنجا رسیده است.
خیلی از آن مراحلی را که یک جوان بخواهد از صفر تا 100 برود جلو، آنها اصلاً این مراحل را طی نمی‌کنند. مثلاً جواز می‌خواهند، فوری برای‌شان صادر می‌کنند و نمی‌فهمند که گرفتن یک مجوز چقدر دردسر و گرفتاری دارد. حالا همین را بروید با شرکت‌هایی که در مراکز رشد هستند صحبت کنید که چه مشکلاتی دارند. مخصوصاً در حوزه تجهیزات پزشکی و وزارت بهداشت، اکثر شرکت‌های ما این مشکل را دارند.
انتهای پیام/4112/پ
انتهای پیام/