روایتگری از افراد بی‌صدای جامعه در «بی‌صدا حلزون»
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا - سارا مسعودی: بی‌صدا حلزون فیلمی به کارگردانی بهرنگ دزفولی‌زاده و تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته است که در دومین روز جشنواره فجر در سینما ملت اکران شد. ماجرا حول محور تلاش زنی به نام الهام است که نیمه شنواست و تلاش دارد برای فرزند ناشنوای خودش کاشت حلزون انجام دهد که با مخالفت پدر ناشنوا رو به رو می‌شود. محسن کیایی که در نقش پدر ناشنواست و از تنهایی خود بواسطه شنوا شدن فرزندش می‌ترسد، چرا که ممکن است تنها شود.
شباهت به نقش مادر در فیلم اتاق
الهام با بازی هانیه توسلی یادآور فیلم اتاق به کارگردانی لنی آبراهامسون است. فیلمی که در آن مادر تلاش می‌کند دنیای متفاوتی را برای کودک حبس شده در اتاق بسازد . در یکی از سکانس‌ها مادر برای کودک خود قصه‌ای از دنیای بیرون می‌گوید، درست مانند سکانسی که الهام برای کودک ناشنوای خود از دنیای با صدا می گوید.
بازی‌های باور پذیر
بازی‌ها باور پذیرند چنانکه کارگردان گفته است که بیشتر بازیگران ناشنوا هستند. دیگر بازیگرها نیز مانند هانیه توسلی ومحسن کیایی به خوبی از پس نقش نیمه ناشنوا و ناشنوا بر آمده اند. دوربین هم خوب می‌چرخد و به درستی لانگ شات و کلوز آپ را مدیریت کرده است.
فیلمی برای قشر دیده نشده
با این حال روند فیلم کند است و حوصله مخاطب را سر می‌برد. چرا که فیلمنامه فراز و فرود نداشته و داستان بر روی یک سیر مشخص حرکت می‌کند. با این حال «بی صدا حلزون» را می‌توان فیلم خوبی دانست. نه به خاطر فرمش بلکه به خاطر پرداختن به اشخاصی که در سینمای ایران هیچ‌گاه دیده نشده‌اند و تنها نمونه ی آن فیلم رابطه به کارگردانی پوران درخشنده در سال ۱۳۶۵ است.
انتهای پیام/۴۱۳۹/
انتهای پیام/