برخوردهای سلیقه‌ای و غیرتخصصی، سرمایه کشور را هدر می‌دهد/ نمایشگاه‌ها محفلی برای سرقت ایده
به گزارش خبرنگار حوزه آموزشی و پژوهشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، امروزه استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان اغلب بر روی فعالیت‌های خدماتی مانند فروش، حمل‌ونقل، تاکسی‌های اینترنتی و غذا فعالیت می‌کنند. از همین رو نیاز است اکوسیستم استارت‌آپ‌ها و کارآفرینان به سمت حوزه‌های کمتر مورد توجه با پتانسیل بالا و اثرات اجتماعی و اقتصادی و ملی بالا در شرایط کنونی هدایت شود.
با توجه به چالش‌های متعدد کشور در عرصه‌هایی مانند کشاورزی، سبک زندگی شهرنشینی، مسائل اجتماعی، محیط‌زیست، آلودگی و انرژی، در این بین گروه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیانی شکل گرفته‌اند که به‌صورت غیرمستقیم اندیشه و خلاقیت را وارد چرخه‌های تولید تا بازار می‌کنند. خبرگزاری آنا در راستای معرفی و تجربه‌نگاری فناوری، با گروه‌های استارت‌آپی موفق در قالب «پاتوق نخبگان» همراه شده و پای صحبت آنان نشسته است.
«پاتوق نخبگان» محفلی برای مخترعان و نخبگان است که در سلسله نشست‌هایی در راستای معرفی دستاوردها و چالش‌های استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در خبرگزاری آنا برگزار می‌شود. در ششمین نشست میزبان «محمد نادری‌زاده» دانشجوی دکتری مدیریت تکنولوژی و کارآفرین دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب مخترع و فعال در حوزه تولید تجهیزات پزشکی هستیم. در ادامه مشروح قسمت ششم این گفتگو را می‌خوانید.
بیشتر بخوانید:
زیرساخت ارتباط دانشگاه و صنعت، «فرهنگ» است/ پایان‌نامه فروشی از کجا نشأت می‌گیرد؟
برای یک طرح 21 بار به صنایع و معادن مراجعه کردم
آنا: اهدای وام برای پژوهش را چطور ارزیابی می‌کنید؟
نادری‌زاده: هیچ‌کس برای اعطای وام و ارائه تسهیلات برای اشتغال همراهی نمی‌کند. این امور در فرمانداری و استانداری و ... مصوب می‌شود؛ ولی چه کسی اجرا می‌کند؟ چه کسی تخصص رسیدگی به این نامه را دارد؟ در کارگروه اشتغال چه کسانی نشسته‌اند؟
به طور مثال در کارگروه اشتغال طرح «بیزینس پلن» را ارائه دادم و درخواست 3 میلیارد وام کردم که با 2 میلیارد آن موافقت شد؛ اما در زمان اعطای وام 500 میلیون تومان از آن پرداخت شد! این نوع برخورد درست نیست، اگر به این طرح اعتقاد ندارند باید از ابتدا بگویند که من نیز به دنبال کار دیگری بروم.
این برخوردهای سلیقه‌ای و غیرتخصصی درست نیست؛ تخصیص وام برای اشتغال به استانداری واگذار شده است؛ جایی‌که تخصص و سواد لازم آن را ندارند! این موضوع سرمایه کشور را به هدر می‌دهد.
آنا: کاربرد نگهدارنده ابزار اکستروژر ارتوپدی با دستگاه تورنیکت دیجیتال چیست؟
نادری‌زاده: در زمان شکستگی استخوان، باید آن قسمت بدن را برش بزنند، ماهیچه را کنار بزنند که یک ابزار دارد؛ مثل پنچری گرفتن ماشین که تیوب را بیرون می‌آورد، در زمان جراحی یک نفر این کار را انجام می‌دهد که جراح بتواند استخوان را ببینند. نگهدارنده ابزار اکستروژر ارتوپدی با دستگاه تورنیکت دیجیتال این کار را انجام می‌دهد و منجر به کاهش کار پرسنل در اتاق عمل می‌شود. این وسیله برای اولین بار ساخته شده است.
آنا: این محصول به فروش رسیده است؟
نادری‌زاده: خیر. این محصولات را طراحی کردم و نمونه اولیه آن را ساختم؛ زیرا دو محصول قبلی را که ساخته شد، نتوانستم وارد بازار کنم به طور مثال برانکارد خاصی با قابلیت عبور اشعه را ساختیم، چرا تولید کنیم وقتی که وارد بازار نمی‌شود!؟
آنا: قابلیت عبور اشعه برای برانکارد به چه معنا است؟
نادری‌زاده: بیمار در زمان انتقال از اتاق عمل به بخش چندین مرتبه جابجا می‌شود، یک بار بیمار را روی تخت اتاق عمل می‌گذارند، پس از آن روی برانکارد، از برانکارد روی تخت بیرون و... این برانکاردی که ساختیم، دارای دستگیره است و بیمار را منتقل می‌کند، دیگر همراهان بیمار برای انتقال بیمار اذیت نمی‌شوند. هم‌چنین نوع پوشش این برانکارد به گونه‌ای است که اشعه از آن عبور می‌کند، دیگر نیاز نیست بیمار به تخت رادیولوژی منتقل شود.
بیشتر بخوانید:
چرخه حمایت دولت از تولیدکنندگان فرسایشی است
دارایی می‌گوید اصلاً نمی‌خواهم در این کشور تولید صورت گیرد!
آنا: هزینه ساخت این برانکارد چقدر است؟
نادری‌زاده: حدود یک الی یک میلیون و 500 هزار تومان هزینه ساخت این برانکارد است. بسیاری از محصولاتی که من اختراع کرده‌ام با هزینه‌های اندک به تولید انبوه می‌رسد؛ اما نمی‌توانم هم‌زمان تمامی این محصولات را تولید کنم. اکنون چهار خط تولید دارم که کسی خریدار آن نیست و از این محصولات حمایتی نمی‌شود.
آنا: دستگاه تورنیکت دیجیتال هوشمند چیست؟
نادری‌زاده: برای بند آوردن خونریزی حین عمل جراحی چند روش وجود دارد. یکی از روش‌های جلوگیری از خونریزی در حین عمل جراحی، سوزاندن رگ‌ها با استفاده از جریان الکتریسته و تولید جرقه است.
روش دیگر این است که بالای دست یا پای بیمار را می‌بندند، این باعث می‌شود که رگ‌های خونی بسته شده و دیگر خون پایین نمی‌آید یا یک مقدار کم می‌آید که با گاز پاک می‌شود. در حال حاضر این دستگاه‌ها در بیمارستان‌ها وجود دارد؛ اما دستی هستند، در این روش پس از اینکه مریض‌ها از اتاق عمل مرخص شده و وارد بخش می‌شوند، آن قسمت بدن بیمار سیاه می‌شود و دچار خون‌مردگی می‌شود. علت این سیاهی فشاری است که به بدن وارد شده است. «دستگاه تورینکت دیجیتال هوشمند» را در مواجهه با این مشکل ساختم.
«دستگاه تورینکت دیجیتال هوشمند» بر اساس «فشار سیستولی» بیمار (سن و وزن) تنظیم می‌شود. یکی دیگر از مزیت‌های این دستگاه این است که کوچک است، مثلاً جلوگیری از خونریزی در مصدومان تصادفات در اولویت است که این دستگاه کوچک را می‌توان بالای سر مریض هم برد. اما در بیمارستان این دستگاه ثابت است. از «دستگاه تورینکت دیجیتال هوشمند» نیز تولید نشده است، تنها در حد اختراع تولید کردیم. هزینه ساخت آن 2 میلیون و 500 هزار تومان بود. برای این دستگاه گواهی ثبت اختراع گرفتم. سازمان غذا و دارو نیز گفته است که این دستگاه نمونه داخلی ندارد.
آنا: حامی مالی شما که بود؟
نادری‌زاده: در 10 سالگی پدرم را از دست دادم؛ مادرم معلم و دارای 4 فرزند بود، از همین رو مجبور بودم با درآمد خود ایده‌هایم را عملی کنم. مادر من پولی نداشت که به من بدهد تا ثبت اختراع کنم و همیشه به من می‌گفت این آهن‌ها که دور خودت جمع کرده‌ای چیست؟
یکی از اساتید ما می‌گفت: «کسی موفق می‌شود که حاضر باشد برای ایده خود هزینه کند. اگر حاضر شدی برای ایده خودت سرمایه‌گذاری کنی، بقیه هم حاضر می‌شوند برای ایده تو سرمایه‌گذاری کنند.»
آنا: چه تعداد محصول اختراع کردید؟
نادری‌زاده: 15 محصول دارای ثبت اختراع هستند؛ 10 محصول دیگر هم هستند که ثبت نکردم؛ زیرا ثبت آن‌ها فایده‌ای ندارد.
آنا: چرا محصولات خود را نمی‌فروشید؟
نادری‌زاده: کسی در ایران نمی‌خرد! در نمایشگاه همه فقط نگاه می‌کنند که کپی-پیست کنند! محصولات من تجهیزات هستند، اینها دارو نیست که فرمول داشته باشد. مثلاً نگهدارنده لترال که ساختم، دو تا میله ساده است، یک میله در تخت قرار می‌گیرد، یک میله هم که چاق و لاغری بیمار را تنظیم می‌کند. هر کسی می‌تواند آن را بسازد؛ اما مهم ایده اولیه آن است. در نمایشگاه، از آن کپی‌برداری می‌کنند.
در اداره ثبت اختراعات چند کارشناس حقوق‌دان اختراعات را ثبت می‌کنند، اصلاً نمی‌دانند چه چیزی اختراع شده است! آن‌ها محصول را بررسی می‌کنند، بعداً یک تأییدیه از یک مرجع علمی می‌خواهند که پس از آن محصول را ثبت می‌کنند. ثبت اختراع در ایران 6 الی هفت ماه به طول می‌انجامد.
انتهای پیام/4084/پ
انتهای پیام/