کدام خودروها لقب خودروهای هیبریدی را ازآن خود کرده اند؟!
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، نام خودروهای هیبریدی این روزها زیاد به گوش می‌خورد، خودروهای معروف به دونیرو که برای حرکت از منابع مختلفی بهره می‌گیرند، اما سوالی که امروز خبرگزاری آنا قصد دارد به آن پاسخ دهد این است که؛ چرا به اینگونه خودروها هیبریدی گفته می‌شود؟
خودرو هیبریدی چیست؟
خودروهای دونیرو یا خودرو هیبریدی از جمله خودروهایی محسوب می‌شوند که برای حرکت از ترکیب دو یا چند منبع مجزای قدرت استفاده می‌کنند، جالب است بدانید؛ گاهی اوقات از این نام در اشاره به خودرو برقی دوگانه استفاده می‌شود که در سیستم پیشرانه آنها یک موتور درون‌سوز (معمولاً بنزینی) در کنار یک یا چند موتور الکتریکی قرار دارد و خودرو این قابلیت را دارد که فقط از یکی از این منابع انرژی یا هر دو آنها در کنار یکدیگر استفاده کند.
انواع دیگری از خودروهای هیبریدی نیز وجود دارند که از سوخت‌هایی چون؛ پروپان، هیدروژن یا انرژی خورشیدی بهره می‌برند.
نوع تکنولوژی به کار رفته در ساخت این خودروها بستگی به هدف طراحان خودرو دارد؛ این که آیا خودرو هیبریدی برای بهره‌وری بالاتر در مصرف سوخت، قدرت بیشتر، مسافت طولانی‌تر حرکت با یک بار سوخت‌گیری یا کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای طراحی شده‌است. این خودروها به خودروهای سبز نیز معروفند.
- بیشتر بخوانید:
- تولید خودروهای الکترونیکی و هیبریدی برای کنترل آلودگی هوا
- ایراد‌های اساسی طرح "ساماندهی صنعت خودرو" چیست؟
- ایراد شورای نگهبان به صفر کردن تعرفه خودروهای هیبریدی
- آلایندگی موتورسیکلت‌های کاربراتوری ۲۶ برابر خودروهای هیبریدی است
- طرح اولیه تاکسی هوایی لوکس را ببینید
چیزی در حدود ۱۰۰ سال از تولید خودروهای دارای موتور درون‌سوز می‌گذرد و با افزایش جمعیت جهان، تقاضا برای خودروهای سواری در دهه گذشته افزایش یافته که موجب افزایش تقاضا برای سوخت‌های فسیلی شده‌است.
با توجه به بحران‌های مختلف انرژی (همانند بحران ناشی از گرانشدن قیمت نفت در دهه ۷۰ میلادی)، نگرانی‌ها در این رابطه بیشتر شد و مشکل دیگری که در ارتباط با این افزایش تقاضای خودرو مطرح است، آلودگی است. اثر گاز‌های گلخانه‌ای که موجب گرمایش زمین شده‌است، مسئله‌ای جدی برای دوران معاصر است.
مراکز و نهاد‌های دولتی استاندارد‌های سخت‌تری را برای مصرف سوخت و آلودگی‌های ناشی از آن به تصویب رسانده‌اند. رسیدن به این استانداردها، با توجه به اینکه فناوری درون‌سوز پس از گذر ۱۰۰ سال به رشد کاملی رسیده‌است، از طریق فناوری‌های الکتریکی خودروها می‌توان مصرف سوخت را بهبود داد و از آلودگی‌های ناشی از خودرو کاست. خودروی الکتریکی چندگانه برای برطرف کردن اشکالات خودروهای درون‌سوز و خودروهای الکتریکی با نیروی محرکه باتری طراحی شده‌است.
توان نیروی محرکه در یک خودرو هیبرید، از دو یا چند نوع منبع توان و ذخیره‌کننده انرژی قابل دسترس است که دست‌کم یکی از این منابع انرژی از انرژی الکتریکی استفاده می‌کند.
فناوری برقی دوگانه با توجه به ماهیت خود که قابلیت کاهش اندازه موتور درون‌سوز و کاهش بار گذرای آن و بازیابی انرژی در هنگام ترمز بازتولید را دارد، می‌تواند مصرف سوخت و آلودگی را کاهش دهد و علاوه بر این، برقی‌های دوگانه می‌تواند با عملکرد در مد‌های مختلف کاری پاسخگوی توان درخواستی باشد که این ویژگی علاوه بر کاهش آلودگی تولید شده بر مشکل محدوده حرکتی محدود خودرو الکتریکی نیز فائق می‌آید.
تاریخچه خلق نخستین وسیله نقلیه الکتریکی
اختراع نخستین مدل وسیله نقلیه الکتریکی به افراد مختلف نسبت داده شده‌است، بعنوان مثال در سال ۱۸۲۸، آنیوس ژدیک (Ányos Jedlik) مجارستانی اولین نوع موتور الکتریکی را اختراع کرد و خودروی برقی کوچکی طراحی کرد که با موتوری که توسط خودش اختراع شده بود کار می‌کرد. در سال ۱۸۳۴، آهنگری به نام ورمونت توماس داونپورت (Vermont Thomas Davenport) ابتکاری مشابه را روی مسیر کوتاه برقی پیاده کرد.
در سال ۱۸۳۵ پروفسور Sibrandus Stratingh و دستیار ش Christopher Becker یک ماشین برقی کوچک ابداع کردند که نیروی آن توسط سلول‌های غیر قابل شارژ اولیه تأمین می‌شد. اولین ماشین برقی شناخته شده در سال ۱۸۳۷ توسط شیمی دانی به نام رابرت داویدسون (Robert Davidson) اهل آبردین ساخته شد. نیروی این ماشین توسط سلول‌های گالوانیکی (باتری) تأمین می‌شد. بعد‌ها دیویدسون لوکوموتیو بزرگی به نام گالوانی ساخت که در سال ۱۸۴۱ در نمایشگاه هنر رویال اسکاتلندی به نمایش گذاشته شد.
این وسیله‌ی نقلیه‌ی هفت تُنی دو موتور مستقیم reluctance و قطب‌های ثابتی بود که از طریق میله‌های آهنی که آنها را به سیلندر چوبی بر روی هر محور متصل کرده بود، عمل می‌کردند. این لوکوموتیو‌ها قادر به حمل ۶ تن بار بودند. در سپتامبر سال بعد این لوکوموتیو‌ها در راه آهن Edinburgh and Glasgow مورد آزمایش قرار گرفتند، اما قدرت محدود باتری مانع از ادامه‌ی استفاده‌ی عمومی آن شد.
بین سال‌های ۱۸۳۲ و ۱۸۳۹، مخترع انگلیسی به نام رابرت اندرسون (Robrt Anderson) یک کالسکه‌ی برقی ساده اختراع کرد.
ثبت اختراع برای استفاده از ریل به عنوان هادی جریان برق در سال ۱۸۴۰ در انگلستان به ثبت رسید و در سال ۱۸۴۷ به آمریکا صادر شد.
باتری‌های قابل شارژ که برای ذخیره‌سازی برق باتری به کار می‌روند از سال ۱۸۵۹ با اختراع باتری‌های اسید سرب وارد بازار شدند.
این باتری‌ها توسط فیزیکدان فرانسوی به نام گستون پلانته (Gaston Plante) اختراع شدند.
در سال ۱۸۸۱ دانشمند فرانسوی دیگری به نام آلفونس فُر (Alphonse Faure) سبب پیشرفت قابل توجهی در این باتری شد و پیشرفت‌های او تا حد زیادی باعث افزایش ظرفیت این باتری‌ها شده و در مقیاس استاندارد صنعتی تولید شد.
چرخه‌های دو چرخی برقی اولیه در سال ۱۸۶۷ در نمایشگاه جهانی پاریس توسط مخترعی به نام فرانتس Kravgol اتریشی به نمایش گذاشته شد، اما این اثر تنها یک کنجکاوی به‌شمار آورده شد و برای راندن در خیابان‌ها قابل اعتماد نبود. چرخه‌ی دیگری، این بار از نوع سه چرخ، در نوامبر ۱۸۸۱ توسط مخترع فرانسوی به نام گوستاو تُخووه (Gustave Trouve) در نمایشگاه بین‌المللی برق در پاریس به نمایش گذاشته شد. توماس پارکر (Thomas Parker) انگلیسی مخترع اولین خودروی برقی در سال ۱۸۸۴ در لندن بود؛ وی از باتری‌های با ظرفیت بالا و قابل شارژی که خود طراحی کرده بود در این خودرو استفاده کرد.
وی همچنین در نوآوری‌هایی ازقبیل برقی کردن وسیله‌ی زیرزمینی لندن، تراموای لیورپول و بیرمنگام و سوخت بدون دود Coalite دستی داشته‌است.
علاقه‌ی شدید پارکر به ساخت خودروهای کم مصرف او را به تولید وسایل نقلیه الکتریکی کشاند، او هم چنین ممکن است نگران عوارض بد دود و آلودگی موجود در لندن در آن دوران بوده‌است.
منبع قدرت خودروهای هیبریدی
منابع قدرت خودروهای هیبریدی موارد زیر را شامل می‌شوند:
- زغال سنگ، چوب یا دیگر سوخت‌های جامد
- گاز طبیعی مایع یا فشرده
- بنزین یا دیزل
- با استفاده از نیروی انسان مثل پدال یا پارو
- میدان‌های الکترومغناطیسی، امواج رادیویی
- باتری‌های الکتریکی، خازن‌ها
- الکتریسیته هوایی
- جمع‌کننده هیدرولیکی
- هیدروژن
- چرخ طیار
- انرژی خورشیدی
- باد
انواع ساختار در خودرو دوگانه
خودروهای دوگانه را می‌توان به چهار زیرگروه سری، موازی، سری-موازی و پیچیده یا کمپلکس تقسیم کرد، که این نام‌گذاری‌ها به حالتی‌که موتور درون‌سوز و موتور الکتریکی توان را به چرخ‌ها وارد می‌کند، باز می‌گردد.
- خودرو دوگانه سری
در هیبرید سری، موتور درون‌سوز به یک ژنراتور توان وارد می‌کند. الکتریسیته تولید شده یا باتری را شارژ می‌کند یا توان را به صورت مستقیم وارد موتور الکتریکی می‌کند. بیشترین مزیت ترکیب دوگانه سری این است که توان خروجی موتور درون‌سوز به باتری وارد می‌شود که این گونه موتور می‌تواند اغلب به صورت ماندگار در حالتی که بیشترین بازدهی را دارد فعالیت کند که این گونه مصرف سوخت آن بهینه می‌شود.
بدین خاطر که ICE می‌تواند در حالت بیشترین بازدهی فعالیت کند، آلودگی به صورت چشمگیری کاهش می‌یابد.
- خودرو هیبرید موازی
ساختار هیبرید موازی اساساً از یک چرخه تولید همراه با منبع انرژی در موازات آن تشکیل شده‌است. در این ساختار موتور درون‌سوز همچنان به وسیله جعبه دنده به چرخ‌ها متصل است و با چرخش دنده‌ها محدود می‌شود و در نتیجه بار ICE همچنان به‌طور مستقیم با توان درخواستی متغیر خودرو پیوند دارد، همچنین از سیستم الکتریکی نیز برای به حرکت درآوردن خودرو استفاده می‌شود و هنگامی‌که به حداکثر نیرو نیاز است هر دو با همدیگر آغاز به انتقال نیرو به چرخ می‌کنند.
در خودرو هیبرید موازی به دو محرک نیرو احتیاج است؛ موتور درون‌سوز و موتور الکتریکی. مزیت این ساختار بر ساختار هیبرید سری این است که از موتور درون‌سوز و همچنین از موتور الکتریکی کوچکتری برای ایجاد حداکثر عملکرد بهینه، تا زمانی که باتری تمام نشده‌است، می‌توان استفاده کرد.
- خودروی دوگانه سری-موازی
در ساختار دوگانه سری موازی، برای استفاده از مزایای هر کدام و رفع معایب آنها، ساختار‌های هیبرید سری و هیبرید موازی ترکیب می‌شود، در این ترکیب یک المان مکانیکی اضافی در مقایسه با هیبرید سری و یک ژنراتور اضافی در مقایسه با هیبرید موازی اضافه می‌شود.
در این خودرو توان ایجاد شده در موتور درون‌سوز به دو بخش مکانیکی و الکتریکی تقسیم شده و بخش الکتریکی به گونه‌ای کنترل می‌شود که این موتور در نقطه بهینه خود کار کند.
این کار توسط بخش جداکننده توان صورت می‌پذیرد و بخش ذخیره انرژی (باتری)، انرژی الکتریکی حاصل از این کار را علاوه بر انتقال به موتور الکتریکی، ذخیره می‌کند.
- خودروی دوگانه کمپلکس
این ساختار نیز شبیه به ساختار قبل است و فقط چیدمان قطعات آن متفاوت است.
انتهای پیام/
انتهای پیام/