پارافریز چیست و چه کاربردی دارد

به گزارش خبرنگار حوزه پایان‌نامه گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، کلمه انگلیسی پارافریز در فارسی به معنی بازنویسی، خلاصه نویسی، نقل قول غیرمستقیم، مشابه نویسی، سایه نویسی، نقل به مضمون و شبیه به این‌ها یاد شده است. منظور از آن یعنی حفظ معنی و مفهوم جمله ولی تغییر در ساختار و ترکیب کلمات و استفاده از کلمات هم معنی و هم خانواده.

کاربرد پارفریز بیشتر در زبان انگلیسی و در ترجمه‌های انجام شده است. Paraphrase یک فعل است، که به معنی دوباره نوشتن یک عبارت و یا جمله است. جمله پارفریز شده باید معنی جمله اول را داشته باشد اما با لغات و ساختار متفاوت.

در زبان فارسی کسانی که دستی در نگارش و نویسندگی دارند به وفور از این ترفند استفاده کرده‌اند. وقتی از مطاله متن یا مطلب شخص دیگر و یا کتابی افکارات و ایده‌هایی به ذهنمان می‌آیند و یا قصد استفاده از محتوای موجود در آن متن را داریم و یا قصد کاربرد موارد ارائه شده در متن را در نوشته خود داریم؛  ولی نمی‌خواهیم تمامی این مطالب را به صورت آنچه که هست بنویسیم و کپی برداری کنیم یا به عبارتی دست به ربودن مطالب دیگران بزنیم که در دنیای نگارش و ادبیات بسیار ناپسند است و از آن با عنوان سرقت ادبی یاد می‌شود.

 این کار علاوه بر ادبیات، در گستره دانش‌های دیگر و علم و فنون نیز سرقت محسوب می‌شود به‌خصوص در نگارش مقالات علمی. وجود موارد کپی برداری شده از مقالات دیگران در مقالات علمی خود سرقت علمی و ادبی وحسوب شده و جرائم خاصی را به دنبال دارد. از این رو می توان پارافریز را یک راه حل برای جلوگیری از سرقت علمی دانست.

بنابر آنچه گفته شد پارفریز یک روش حل و برطرف ساختن سرقت علمی و ادبی می باشد. هنگام خلاصه نویسی از کتاب یا متنی بعضا بدون قصد قبلی و بدون آ«که بدانیم و با مفهوم پارافریز آشنا باشیم ، پارافریز را انجام می دهیم. آنچه که از متن دریافتیم را با جملات خودمان و با کلماتی هم معنی با متن اصل می نویسیم.

البته خود کار خلاصه نویسی خیلی با paraphrase تفاوت دارد زیرا در خلاصه‌نویسی، همان‌طور که از نامش برمی‌آید، به تلخیص و گزینش جملات دست می‌زنیم و متن را کوتاه‌تر از آن‌چه هست ارائه می‌دهیم و عمدتاً این کار با استفاده از همان جملات متن اصلی انجام می شود، اما اگر همان متن خلاصه شده را به زبان خودمان بنویسیم پارافریز را انجام داده ایم.

 در حالی‌که در پارافریزینگ (paraphrasing) ایده و فکر اصلی را تقریباً با همان تعداد واژۀ متن مرجع اما به زبان خودمان ارائه می‌کنیم. یعنی نشان می دهیم که ایدۀ اصلی اثر قبلی را درک کرده ایم و به طور کامل متوجه آن شده ایم، که می‌توانیم آن را به زبان خودمان بیان کنیم؛ علاوه بر این گاهی با نحوه نگارش خود به خواننده نشان می‌دهیم که آن‌قدر به بحث مسلط هستیم که داریم با استفاده از مهارت خود و بنا به نیاز مخاطب، متن اصلی را بهتر و دقیق‌تر و متناسب با فهم و درک خواننده توضیح می‌دهیم.

انتهای پیام/4133